|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
งานวันแม่ กับ รูปที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยถ่ายมา
วันแม่ผ่านไปอีกปี สำหรับเราก็ไม่ได้ให้อะไรกับแม่พิเศษ ได้แต่ซื้อขนมเล็กๆน้อยๆตามประสาให้แม่กิน กับแม่เท่าที่จำความได้ไม่เคยกอดเคยหอมแม่เลย ถ้าทำก็คงอายมากเหมือนกัน แต่ถ้าถามว่าเรารักแม่ไหม กล้าพูดได้เลยว่ารักมากไม่น้อยกว่าลูกๆคนอื่นแน่นอน สำหรับเรา ครอบครัว(พ่อแม่พี่น้อง ย่าและอา) ไม่ใช่เพียงคำว่ารักสำหรับเรา แต่พวกเค้าเป็นส่วนนึงของเราเลยต่างหาก เป็นเลือดเนื้อเป็นชีวิตจิตใจของเรา มีคนเคยถามว่าอะไรที่เรารักและสำคัญกับเรามากที่สุดในชีวิต ณ ปัจจุบันตอบได้ทันทีเลยว่าครอบครัว เพราะสำหรับเราความรักที่ให้กับครอบครัวนั้น เป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไข เรารักได้หมดใจและไม่หวังสิ่งตอบแทน ไม่เหมือนความรักที่ให้แฟนหรือที่ให้เพื่อนซึ่งเป็นความรักที่มีเงื่อนไข ที่หากวันนึงหากเค้าไม่รักเรา เราก็สามารถที่จะหยุดที่จะรักเค้าเช่นกัน(เห็นแก่ตัวไหมเนี่ย!!...แต่เราเป็นแบบนี้จริงๆ ที่ไม่สามารถรักใครโดยไม่หวังให้เค้ารักตอบได้ ยกเว้นครอบครัว)
วันแม่ที่ผ่านมามีเพื่อนของจุงได้เสียคุณแม่ไป จริงๆไม่รู้จักหรอกแต่ได้มีโอกาสไปงานศพ อยากจะบอกตรงนี้อีกทีว่า ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ได้เสียคุณแม่ไป ขอให้คุณแม่ไปสู่สุขคตินะคะ
ขากลับผ่านราชดำเนิน ที่เก่าๆที่เคยใช้ชีวิตอยู่มานาน จริงๆเราเป็นเด็กชานเมืองค่ะ แต่สมัยเด็กๆแม่ส่งมาเรียนประจำแถวนี้ พอเข้ามหาลัย โชคดีอีกได้เรียนธรรมศาสตร์ ก็อยู่แถวนี้อีก เรียกได้ว่าเดินตรงถนนแถวนี้มานานเป็น 10 ปีเลย เชื่อว่าใครๆคงรู้สึกเหมือนกัน แถวนี้เป็นอะไรที่มีเสน่ห์ มีความขลัง แถมช่วงวันแม่ก็มีงานเปิดไฟซะสวย ก็ขอมาเดินชมบรรยากาศหน่อยละกัน
อนุเสาวรีย์ประชาธิปไตยยามค่ำคืน
ถนนราชดำเนิน
พอดีตรงลานพลับพลามหาเจษฎาบดินทร์มีงานวันแม่ มีจัดซุ้ม ทั้งซุ้มดอกไม้และน้ำพุ ก็เลยเดินไปถ่ายรูปซะหน่อย ไม่ต้องบรรยายอะไรละ รูปเลยแล้วกัน
ส่วนรูปที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตนี้เท่าที่เคยถ่ายมา เรียกได้ว่าถ่ายเสร็จเอากล้องมาดูยังกลัวเองเลย น่ากลัวมากกกก ใครไม่อยากเห็นขอให้ข้ามไปเลยนะคะ
เรื่องของเรื่องคือในงานมีซุ้มคล้ายกรอบรูปให้ถ่าย ข้างซุ้มดอกไม้กรอบรูปนี้ก็จะมีไฟส้มๆส่องเข้าไป ตอนแรกก็ตะหงิดๆนิดๆนะว่าคนเย๊อะเยอะ ทำไมไม่ค่อยมีคนเข้ามาถ่าย แต่พอถ่ายเองถึงบรรลุ...มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
น่ากลัวไม่น่ากลัวก็ดูเอาเอง ดันใส่สีดำอีกวันนี้เพราะเพิ่งไปงานศพมา
ปล. จขบ. ยังไม่เสียชีวิตเน้อ ยังมีลมหายใจ รูปอาจจะเหมือนรูปติดหน้างาน... มันแค่เป็นความผิดพลาดที่น่ากลัวจริงๆ
รูปแรกผ่านไป ยังไม่รู้ตัวคะ คิดเองว่าสวยเห็นช่างภาพบอกขออีกที ไอ้เราก็จัดห้ายย ยิ้มสยามอีกรอบ ปรากฏน่ากลัวกว่ารูปแรกอีก....จาเปงลมมมม
ช่างภาพก็นะ ไม่บอกซักคำ แอบเคือง ดูเองยังกลัวเองเลย ดังนั้นขอย้ำอีกรอบสำหรับคนที่เห็นรูปว่า จขบ.ยังมีลมหายใจนั่งรดคอมอยู่นะคะ^^
หลังเดินจนเหนื่อย ก็หาอะไรกินข้างทางตามประสา เราเป็นคนชอบกินของข้างทางมากอ่ะ ไปกับใครคนโน้นคนนั้นก็ชอบหาว่าสกปรก แม่เรานี่คนนึง บ่นประจำเลยเรื่องซื้อของกินว่ามันสกปรก แต่ก็ชอบซื้ออะนะ แต่คราวนี้แอบช็อคกับราคานิสสนึง ปลาหมึกไม้ผอมๆเหลืองๆที่ตลาดนัดแถวบ้านขาย 5 บาท ต่อให้แพงก็คิดว่าไม้นี้ไม่น่าเกิน 10 บาท ปรากฎว่าคุณป้าเค้าขาย 25 บาท จาเป็นลม แต่เนื่องจากกระเพราะครากเลยถามจะเอาลูกชิ้นต่อ ลูกชิ้นแป้งรถเข็นที่เราเคยซื้อกันไม้ละ 5 บาท วันนี้เราซื้อในราคา 10 บาท มีแค่ 4 ลูก แพงกว่าลูกชิ้นหมูปูเด๋อที่ขายในห้างอีก ลูกเล็กจิดเดียว คาร์โบไฮเดตเพียบ แต่ๆๆๆๆ กระเพราะมันยังไม่พอใจเนื่องจากเห็นแล้วน่าจะไม่อิ่ม เอาไส้กรอกแป้งห่อเบคอนต่ออีกไม้ ถามป้าราคากี่บาท ป้าบอกไม้ละ 30 บาท กรี๊ดดดด นี้ป้าเค้าแอบขึ้นราคาป่าวเนี่ย แพงงงงงมาก กัดปุ๊ปคาร์โบไฮเดตเพียบเช่นเคย แป้งท้างงน้านนน แต่ก็ต้องขอบคุณป้ามาก ที่เข็นมาขายให้เรากินรองท้องในยามค่ำคืนเช่นนี้ ขอขอบคุณทั้งน้ำตา
ขอให้แม่ๆทุกคุณสุขภาพแข็งแรงนะคะ
Create Date : 16 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 16 สิงหาคม 2553 21:58:42 น. |
|
2 comments
|
Counter : 844 Pageviews. |
|
|
|
โดย: นายแมมมอส วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:22:38:43 น. |
|
|
|
โดย: numainew วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:9:22:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นคนชอบถ่าย ชอบบันทึก blog นี้อาจจะไม่ค่อยมีสาระ แต่เป็นการบันทึกเรื่องที่เป็นของๆเรา เป็นความคิดความรู้สึกและประสบการณ์ของเรา มันก็แค่พื้นที่ๆรู้สีกว่า "เป็นของเรา"
ส่วนใครหลงมาอ่าน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^
|
|
|
|
|
|
|