Bloggang.com : cioccolato : sunday @ sun road(again)

sunday @ sun road(again)

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 14 ที่ผ่านมา
ด้วยความตั้งใจว่าอาทิตย์นี้ "เราจะต้องหายใจให้ได้"...แล้วเราก้อได้ไปถนนพระอาทิตย์สมใจ....

จิง ๆ ตอนแรกก็ต้องไปโรงพยาบาลก่อน แต่ก็นะ...แพ้กิเลส โรงพยาบาลมันเปิด 24ชม. นี่นา ไว้ค่อยไปตอนค่ำ ๆ ละกัน

ระหว่างทางไป ตอนบ่ายแก่ ๆ แดดร่มลมตก...บนรถเมล์ สายหก นรกจัดให้ คนขับตอนแรกนึกว่าเป็นผู้หญิงหน้าลุย...แต่กลับเป็นผู้ชายซะงั้น พี่แก.........ขับรถได้กระตุ้นต่อมอะดรีนาลีนเหลือเกิน จะแซงซ้ายที หันหลังไปดูทั้งหัว กระจกข้างไม่รู้มีไว้ทำไม มันอันตรายไม่ใช่น้อยเลยนา แต่ก้อเอาเหอะ ถือว่าได้ความตื่นเต้นระทึกขวัญในราคา 6 บาท

นั่งไปสักพัก รถเลี้ยวผ่านไปทางประตูมหาลัยนาฏยศิลป์ จังหวะพอดีมาก รถจอดแป๊บนึง มองจากหน้าประตูเข้าไปเห็นบันไดกว้าง ๆ ไร้ผู้คนในตอนบ่ายวันอาทิตย์ แต่มีชายหนุ่ม(หรือแก่ก้อไม่รู้ เห็นระยะ 100 เมตร) คนนึง นั่งเล่นไวโอลินอยู่บนขั้นบันได แล้วมีอีก 1 สาว นั่งฟังอยู่.......โอ้ยยยยย... เห็นแล้วมันจี๊ดดดดดด....อย่างกะฉากในหนังเลยนะเนี่ย

มาถึงถนนพระอาทิตย์...กินก่อนเลย...กินไรดีหว่า จะกินมัสมั่นไก่...ก้อกินทุกทีอ่ะ เปลี่ยนมั่งดีกว่า ลองอย่างอื่นมั่งมาลงได้ที่แกงกะหรี่ปลา ที่มีดีอยู่ 2 อย่าง คือ เค็มดี กะ ดีแต่เค็ม -_-" ....อ่ะไม่ช่ายยยย ก้อเค็มแหละ แต่ก้อ แกะเนื้อง่ายดีมั้ง แต่......คราวหน้า เราจะไม่กินมันอีกแล้ววววววว

ท้องอิ่มก้อออกมานั่งในสวนสันติชัยปราการ...รู้สึกได้หายใจเต็มปอดจิง ๆ ได้นั่งเฉย ๆ เขียนนั่นเขียนนี่ไปเรื่อย ๆ นั่งเขียนรวม ๆ เรื่องที่เจอมาตลอดปีที่แล้ว ที่พยามเขียนมาหลายอาทิตย์ก้อไม่เสร็จซะที ก็มาเสร็จวันนี้แหละ...มองฟ้า มองน้ำ มองชาวบ้านไปเรื่อย

แล้วก้อไปสะดุดกะฉากในหนังอีกเรื่อง นึกภาพตามละกัน เด็กฝรั่งอายุสัก 3 - 4 ขวบ วิ่งเล่นในสนามหญ้า ผมสีทองสะท้อนแดดอ่อน ๆ ตอน 3 - 4 โมง มันจะเหลืองเป็นประกายได้ขนาดไหน แล้วยังมีแม่เด็ก ถือลูกบอลวิ่งหนีไปรอบ ๆ ให้ลูกวิ่งตามมาแย่ง แล้วพ่อเด็กก้อวิ่งตามมาคว้าเอวแม่ไว้ ไม่ให้หนี ให้ลูกแย่งบอลไปได้.....โหยยยยยย อยากจะกรี๊ดมากกกกก มันสวยมากอ่ะ สวยจนไม่คิดว่าจะได้เห็นนอกจอทีวีหรือในโรงหนัง
นี่ชั้นอยู่ในโลกแห่งความจริงใช่มั้ยเนี่ยยยยยยยยย >_<

นั่งมองนู่นนี่ไปเรื่อย อะไรก้อดีหรอก แต่ว่าต้องย้ายที่นั่งบ่อย ๆ เพราะมันมีผู้ชายแปลก ๆ คนนึง นั่ง ๆ มอง ๆ มาแล้วก้อเดินมานั่งเก้าอี้ใกล้ ๆ จะไม่ลุกหนีไงไหว น่ากลัวชมัด ...

พอสักพักก้อมีกลุ่มที่เค้ามาเต้น ๆ ไรสักอย่าง ไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไรเหมือนกันที่มันคล้าย ๆ คาโปเอล่าที่เป็นศิลปะการต่อสู้ของอัฟริกาป่ะ ที่ใช้ขาเตะผสมกะท่าเต้นอ่ะ แน่ใจเหมือนกัน จำได้ว่าอ่านมาจากการ์ตูนสักเรื่อง โคทาโร่ มั้ง....เค้ามากันทุกอาทิตย์เลย ดู ๆ ไปก้อสนุกดี เดินห่าง ๆ มาหน่อย ได้ยินเสียงเพลงที่เค้าร้องแว่ว ๆ แล้วเหมือนพวกรับน้องกะเพลงเผ่าพื้นเมืองอะไรสักอย่างผสมกัน

....เสียดายนิดหน่อยที่วันนี้ไม่มีวงดนตรีไทยมาเล่น เราชอบไปฟังเวลาเค้าแปลไอ่ที่เค้าร้องขับเสภาให้ฝรั่งฟังว่าความหมายที่เค้าร้องมันแปลว่าอะไรมั่ง...มันก้อขำ ๆ ดี he hugs me, he want to eat me, he loves me so much....อะไรทำนองนี้...

พอพระอาทิตย์ใกล้ตก เดินไปนั่งเล่นตรงริมน้ำ มีแต่คนท่าทางศิลป์ ๆ ถือกล้องเดินเฉี่ยวไปเฉี่ยวมาถ่ายรูปเต็มไปหมด

ทำไมนะ คนเราถึงต้องสบายใจเวลาเห็นท้องฟ้ากว้าง หรือเวลาที่ได้มองสายน้ำมันไหลไปเรื่อย ๆ ด้วย....
เกี่ยวมั้ยว่า มันทำให้รู้สึกเหมือนชีวิตมันมีทางออก หรือรู้สึกโล่งใจ เหมือนไม่มีขอบเขตอะไรมาจำกัด...หรือเราจะเพ้อเจ้อไปเองอีกแล้ว -_-"

เสียดายจัง ที่กล้องมันแบตหมด เลยอดถ่ายรูป....
ไม่ได้ศิลป์นา...แต่มันสวยจิง ๆ อ่ะ อดไม่ได้นั่งจนฟ้ามืด ยุงเริ่มประชุมเต็มหัว ก้อย้ายเข้าไปนั่งเปื่อยในร้านบ้านพระอาทิตย์ต่อ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งนานขนาดนี้

ก็นั่งจนโกโก้ร้อนมันกลายเป็นโกโก้เย็นได้แหละ รู้สึกดีมากกกก อยากมีวันอาทิตย์เปื่อย ๆ แบบนี้อีกสัก 2 - 3 วัน จริง ๆ แล้ววันนี้ป๊าม๊าไปกินสุกี้กัน ก้ออยากไปเหมือนกันนะ กะลังอยากกินสุกี้มาก แต่ว่าเสียดายเวลาอันสุดแสนจะหนืดดด & เปื่อยตรงนี้เกินกว่าจะขยับออกไปได้...นั่งเปื่อยเขียนนั่นเขียนนี่ไปจนสองทุ่มครึ่งมั้ง ค่อยออกไปเรียกแทกซี่ไปฉีดยาที่โรงพยาบาล

.....กลับมาถึงบ้าน สลบหมือด...ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำไรเลย ทำไมรู้สึกเหนื่อยได้ไงก็ไม่รู้ แต่มันก็เป็นวันที่สบายใจมากจิง ๆ สงบ....ได้หายใจเต็มที่ ได้อยู่นิ่ง ๆ ได้นั่งวาดการ์ตูนเล่น ที่ไม่ได้วาดมานานแล้ว....เออ ไม่ได้วาดมานานแล้วจิง ๆ ด้วยแฮะ ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน....

กว่าจะได้มีวันอาทิตย์แบบนี้ สงสัยจะอีกนานพอดู
เพราะ 2 - 3 อาทิตย์ข้างหน้า มีโปรแกรมต้องทำไรเยอะเลย -_-"

คิดแล้วก้อต้องสูดหายใจลึก ๆ ตุนเอาไว้ก่อนละ........

อย่างน้อย วันนี้ก็ได้พักจิง ๆ แล้วนะ .....มีความสุขจัง

Create Date : 29 มกราคม 2550

Last Update : 29 มกราคม 2550 20:51:03 น.

1 comments

Counter : 604 Pageviews.

แวะมาอ่านบทความดีๆ ค่ะ เราก็เป้นคนนึงที่ชอบวันอาทิตย์ และชอบมองท้องฟ้า ความรู้สึกที่ได้ แบบเดียวกันเป๊ะเลยละเจ้าค่ะ...มันทำให้มีความหวัง มีพลังที่จะต่อสู้กับวันต่อๆ ไป...

ขอให้ทุกวันเป็นวันอาทิตย์ที่สดใสนะค่ะ...

โดย: เดียวจัง

วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:13:37:01 น.