Group Blog All Blog
|
พิจิกา ตีหนึ่งยี่สิบสาม นั่งเปิดหนังสือเพลงที่หยิบมาจากห้องน้องชายมาเปิดอ่านเล่นๆ คุ้นหูกับชื่อคนเขียน "ตรัย ภูมิรัตน" ไม่เคยเห็นหนังสือเพลงที่รวมเฉพาะเพลงของนักเขียนคนเดียวไว้ในเล่มแบบนี้มาก่อน..จึงหยิบมาดู รู้จักอยู่ไม่กี่เพลงเองนะ เปิดไปดูหน้าดัชนีทางด้านหลัง แล้วก็ไล่เปิดย้อนขึ้นมาเรื่อยๆ สะดุดกับชื่อเพลง พิจิกา เพลงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ชื่อเพลงที่เป็นเดือนเกิดของฉัน เป็นตัวตนของฉัน ทำให้ลองอ่านถึงแรงบันดาลใจที่เขาเขียนเพลงนี้ เขาบอกว่า.. "พิจิกา ในเพลงนี้คือความหลัง พี่คนหนึ่งเคยบอกผมว่า ความหลังก็เหมือนกับผี มันเป็นสิ่งที่เรากลัว ยิ่งกลัว มันก็ยิ่งตามมาหลอกหลอน หลับตา...ภาพก็ยังไม่หายไป ได้ยินเสียงแว่วอะไร ก็พาให้นึกถึงอยู่เรื่อย" หลับตา...ภาพก็ยังไม่หายไป มีแต่จะชัดเจนมากขึ้น คมชัดมากขึ้น ฉันมีความสุข..กับห้วงคำนึงที่มีคุณอยู่ในนั้น ฉันอมยิ้ม..เมื่อนึกถึงวันเวลาต่างๆที่เรามีร่วมกัน ฉันคิดถึงคุณ..เมื่อผ่านไปบนถนนที่เราเคยเดินด้วยกัน ฉันเจ็บปวด..เมื่อนึกถึงวันที่เราต้องบอกลา..และฉันบอกตัวเองให้ตัดใจ แอบคิดหวัง..เงียบๆ..ลึกๆ..ว่า..จะมีวันคืนเหล่านั้น..อีกครั้ง ว่า..อ้อมกอดของคุณจะโอบกระชับฉันไว้.. ให้เราได้ถ่ายทอดความรัก..ความคิดถึงทั้งมวล..ให้กันและกัน..อีกสักครา.. พิจิกา คือความหลัง ตัวฉัน คือความหลัง ฉันมีชีวิตอยู่ได้ด้วยความหลังเหล่านั้น ความหลัง..ที่มีคุณอยู่ ใจฉันที่มีคุณอยู่ เหมือนเป็นความสุขอันแสนเศร้า กับฝันหวานที่ไม่อยากตื่น บอกตัวเอง ว่าต้องก้าวต่อไป ต้องเริ่มต้นใหม่ กับใครสักคน แต่ฉันเอง กลับไม่สามารถปลุกตัวเอง ให้ตื่นจากฝันนั้นได้ "แล้วทำไมถึงตั้งชื่อว่าพิจิกา ว่ากันว่าชาวราศีพิจิกเป็นคนประเภทที่ลืมยาก ช่างจดช่างจำฝังใจ ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า แต่ผมก็เกิดราศีนี้นะ" ------------------------------------ พิจิกา ศิลปิน: ตรัย ภูมิรัตน อัลบั้ม: บุคคลที่สาม ฉันได้ยินใครพูดถึงเธอขึ้นมา เวลาก็เหมือนจะถูกหยุดไว้ และดึงตัวฉันย้อนกลับไป ไม่มีสักครั้งที่ใจของฉันจะลืมเรื่องเธอ ไม่เคยสักครั้ง หลับตาหรือฝันก็ยังต้องเจอ ต่อให้นานจะนานเพียงใด แต่ยังชัดทุกอย่าง มันยังฝัง มันยังเป็นรอยเจ็บ จนลึกอย่างนี้ โอ..ไม่รู้ต้องทำอย่างไร ฉันต้องการจะลืมมันไปสักที ไม่ได้อยากกลับไปคิดถึงอดีต ใครถูกหรือผิดไม่อยากใส่ใจ แต่บอกตัวเองสักแค่ไหน ไม่มีสักครั้งที่ใจของฉันจะลืมเรื่องเธอ ไม่เคยสักครั้ง หลับตาหรือฝันก็ยังต้องเจอ ต่อให้นานจะนานเพียงใด แต่ยังชัดทุกอย่าง มันยังฝัง มันยังเป็นรอยเจ็บ จนลึกอย่างนี้ โอ..ไม่รู้ต้องทำอย่างไร ฉันต้องการจะลืมมันไปสักที ------------------------------------------- อย่างหนึ่งที่เพลงนี้ผิด...คือ... ไม่มีสักวัน..ที่ฉันอยากลืมคุณ..ที่รัก ตีสอง หนึ่งนาที เช้า..วันอาทิตย์...สิบแปด มีนา สองห้าห้าศูนย์ คืนที่ใจยังไม่ลืม
|
cinta
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดีค่า ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้า แบบว่ายังใหม่มากๆสำหรับที่นี่ เห็นบล็อกคนอื่นเค้าสวยๆงามๆก็ให้อิจฉาตาร้อนผ่าวๆ ไม่รู้เค้าทำกันยังไง ใครมีจิตเมตตาก็มาบอกกันมั่งเน้อ |
||||||||||||
เราเกิดเดือนพฤศจิกายนเหมือนกัน
แต่ว่าต้นเดือน ตำราหลายเล่มเค้าให้เป็นราศรีตุล
แต่เราว่า เราเข้าข่ายราศรีพิจิกมากกว่านะเนี่ย 555
แวะมาทักทายจ้า
ตามอ่านอยู่นะจ๊ะ สู้ๆ