|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 1........ไอ้ เขรอะ........หมา ข้างถนน
วันนั้นเป็นวันฝนตก น่าจะเป็นช่วงเดือน สิงหาคม 2548 ระหว่างที่มดกะลังเก็บร่มหน้าร้าน หางตาเหลือบไปเห็นหมาตัวนึงแอบอยู่ชายคาร้านอินเตอเน็ทฝั่งตรงข้าม หน้าตาดูไม่ได้เลยค่ะ เปียก เละ มอมแมม ผอมมาก เรายืนมองกันอยู่พักใหญ่ แล้วมดก็ไม่สนใจมันอีก เดินเข้าร้านและลืมไปเลย.............
เวลาผ่านไปเกือบ 5 ชม. ที่ฝนกระหน่ำตกอยู่อย่างนั้นแล้วฟ้าก็เริ่มใส กะว่าจะออกไปเดินเล่นที่ตลาดหัวหินซะหน่อย พอออกมาหน้าร้าน หมาตัวเดิมที่สบตากันไป คราวนี้ย้ายตัวมาอยู่หน้าร้านเรียบร้อย จะทำไงหล่ะคะ ไล่ซิ ก็ใช้วิธีกระทืบเท้านี่แหล่ะ แล้วก็ส่งเสียงดังไล่ มันก็วิ่งหางจุกก้นหายไป.......
..ขอท้าวความหน่อยค่ะ..ในซอย ร้านของ มด มีร้านต่าง ๆ หลายแบบ เรียงรายกันอยู่ทั้งสองฝั่ง ไอ้เขรอะ มันเข้าไปซุกตัวทุก ๆ ร้านเพื่อหลบฝน คาดว่า มันคงถูก ไล่ มาทุก ๆ ร้านจากด้านในซอยแล้ว หล่ะ เพียงแต่ ร้านเรานั้นเป็นร้านที่อยู่หน้าซอยสุดแล้ว เราไล่มันเท่าไหร่ มันก็ไม่ยอมไป เพราะ มันก็หมดหนทาง ข้ามไปก็ถนน เห็นแต่รถคันใหญ่ ๆ วิ่งไว เต็มไปหมด ดูน่ากลัว เหมือนมันจะปักหลักเป็นแหล่งสุดท้ายยอมตายแหละ ไม่ไปไหน แล้ว เนื้อตัวของไอ้เขรอะ เนี่ย เหม็นมาก เหม็นมั๊กๆ ขอบอก เหมือนซากเน่า แล้ว มันก็ไปซุกตัวใต้เก้าอี้ หน้าร้านบ้าง ขวางประตูทางเข้าร้านบ้าง แขกที่ร้าน ผ่านเข้าออก ก็เริ่มมอง เหยียดๆ กันแล้ว พวกเราเลย ต้อง ใช้มาตราการไม้แข็งกับ มัน คือ ตี.... ตี... รุมตี... และ....ไล่ตี ( ฟังดูเหมือนโหด ร้าย นะ แต่ สภาพจริง แล้ว ตอนนั้นเนี๊ยะ คือเขรอะ มันเป็นหมาข้างถนน จริงๆ ตัวเลอะ เหม็นกลิ่นคลุ้ง ขี้เรื้อนแหว่งๆ หางกุดๆ เนื้อตัวก็มีแผลถูกกัดมาเต็มตัว ทั้งสงสาร ก็สงสารนะ แต่ แขกเราก็ไม่กล้านั่งกันหน้าร้านแล้ว เหม็น และกลัวมันจะกัดกันทั้งน้าน ( ปกติมุมหน้าร้านแขกจะนั่งกันมากเป็นมุมชิวๆ ที่สุด ) เราไล่มัน มันหนีไป สักพักก็แอบวิ่ง เข้ามาหาที่แอบตัวอีก เราไล่ มันอยู่ 2 วันเต็ม มันก็วิ่งหนี และ วิ่งกลับมา อีก เรื่องราวเริ่ม บานปลายไปใหญ่ เพราะว่าในซอยนี้มีหมาเจ้าถิ่น ตัวเขื่องสีครีมประจำอยู่ มันป้วนเปี้ยนจะเข้ามากัดไอ้เขรอะ ไอ้เจ้าถิ่นตัวนี้ผ่านศึกมาโชกโชน สูสี กะไอ้เขี้ยวเงิน หน้าตามีแต่แผล แถมทุกกระเบียดตัวของมันมีแต่ขี้เรื้อนเต็มเหยียด ขาเดินกระเผลก ๆ หางนี่เรียกว่าไม่เหลือแม้เส้นขนสักเส้นเดียวแล้ว มันเป็นนักเลงรุ่นเดอะ รุ่นเก๋าลายคราม ที่ยังดูน่ากลัวทุกครั้ง และยังไม่มีหมารุ่น ตัวไหนกล้าลองดีกะมัน เด็กๆ ร้านบาร์โชว์ (Doi Boy) ก้นซอยจะเรียกมันติดปากว่า ไอ้เป๋ ไอ้เขรอะ มันกลัวมาก ระยะแค่ 3 - 4 เมตร พอ เห็น ไอ้เป๋ เท่านั้น มันก็เห่าเสียงดัง แยกเขี้ยว ยิงฟันขู่ ด้วยความกลัว ไม่ยอมให้ไอ้เป๋ เข้ามาใกล้ มันเป็นปัญหาสร้างความรำคาญกับแขกของเรามาก พวกเราจึงต้องไล่ไอ้เป๋ ไป เพื่อให้ ไอ้เขรอะ มันยอมสงบลง................. และ จะด้วยความสงสาร หรือโชคชะตาของมัน ก็ไม่แน่ ที่ คืนนี้ เราต้องจำใจเอาข้าวให้มันกิน ปะทังความหิว กันตายให้มันก่อน ข้าวคลุกเศษอาหารเหลือจากแขกในร้านใส่ในถุงพลาสติกค่อนถุง จึงถูกวางให้มัน.................พริบเดียว.... มันกินหมด... หน้าตาเปรอะเลอะเศษอาหารเต็มไปหมด... และก็ ทำท่า ว่า มันจะไม่อิ่ม เราเลย ค้นเศษอาหารที่เตรียมทิ้ง เศษขนมปังต่าง ๆ ที่มีหาได้ มาให้มันอีกหนึ่งถุง.........พวกเรานั่งมองดูมันกินอย่างเอร็ดอร่อย...มันก้มหน้าก้มตากิน...อย่างเดียว โดยไม่สนใจอะไรเลย ....และ มันก็กินอิ่ม....จนได้..... คาดว่าอาหารมื้อนี้ คงเป็นมื้อแรก มื้อเดียว ที่วิเศษที่สุดในชีวิต ของมัน เพราะอาหารมื้อนี้ เองที่ได้ทำให้ เด็กหญิงอบเชย นั้นแอบมอบความเอ็นดู ความผูกพันไปให้กับมัน โดยไม่รู้ตัวมาก่อน คืนนี้ฉันยอมอนุญาติให้แกอยู่กับเราได้นะ....แต่พรุ่งนี้แกจะต้องหาที่ไปต่อเองแล้วหล่ะ ... เด็กหญิงอบเชย กระซิบบอกมัน..........เราหาผ้าขี้ริ้ว เก่า ๆ สองผืนใหญ่ ปูเป็นที่นอนหนาให้กับมัน ส่วนที่ตัวของมัน เราเหลือแต่ ผ้าขี้ริ้วเก่า ขาด ๆ ขนาดที่พอคลุมตัวของมันไว้ได้แค่ผืนเดียว เราจึงห่มให้มันไว้ทั้งตัว เหลือแต่หัวโผล่ออกมาหายใจได้ ยุงคงจะกัดจมูกมันได้พอสมควรหล่ะ........ คืนนี้ผ้าขี้ริ้วเก่า ๆ ขาดๆ ผืนนี้.... คงทำให้มันรู้สึก อุ่นได้มาก...มากจน..บางทีอาจจะมากที่สุดในโลกนี้เลย....ก็ได้...............
..เช้าวันใหม่แล้ว........
มันยังนอนไม่ยอมตื่น ขี้เซา ใช่เล่นนะ .... มันได้รับอาหารเช้าในตอนสาย ๆ ของวัน และยังนอนซม อยู่ในที่เดิม กินข้าวเสร็จแล้วก็นอนต่อ .....เราทำงานต่าง ๆ ในร้านต่อไปตามปกติ .......และมันก็ยังนอนต่อไปอย่างปกติ
....เช่นกัน
และแล้ว.......สายด่วน.... สายตรงจาก..คุณนายแม่......ก็มา..คุณนาย (ครอบครัวเราเรียกกันแบบนี้) ได้รู้ข่าวของมัน เราเล่าให้ฟังเมื่อคืนก่อน และคุณนาย ก็ลงความเห็นว่า ร้านเรา... เป็นร้านอาหารและที่พัก ..แขกส่วนใหญ่ก็เป็นฝรั่ง ถ้าให้หมา เข้ามาอยู่หน้าร้าน จะมองดู ไม่สะอาด ดูสกปรก ....แขกอาจจะไม่ มาทานอาหารที่ร้านเราได้ และ ถ้ามันกัด แขกขึ้นมา อันตรายมาก เราไม่รู้ว่ามัน มีเชื้อพิษสุนัขบ้าหรือเปล่า สอบถามใครก็ไม่รู้ว่ามันคือใครมาจากไหน ฉะนั้นเราคงต้องเอามันไปปล่อย แล้ว หล่ะ....เราคงต้องปล่อยไว้ที่ศูนย์รับเลี้ยงสุนัขจรจัด ของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (โครงการศูนย์รักษ์สุนัข หัวหิน) ที่ท่านทรงได้สร้างไว้ให้ พวกสุนัขจรจัดต่างๆ ในเมืองหัวหินได้มีที่อยู่กัน ไม่ต้องเผชิญ กับล้อรถในเมืองใหญ่... ในบริเวณนี้มีรั้วรอบขอบชิด มีอาหาร มีการดูแลตามอัตภาพ ตั้งอยู่บนเชิงเขา ใกล้ วัดอิติสุขโต แต่ว่าหมาที่นั่นมีมากมายเหลือเกิน เกิน 1,000 ตัว เห็นจะได้ มีกันทุกรุ่น ซึ่งที่นี่ เราเคยเอาขนมปังเก่าที่เพิ่งหมดอายุ ไปแจกให้พวกหมาๆ กินกันอยู่ เป็นประจำ...เวลาไปแจกกันแต่ ละที นี้ เรียกว่าจะลงจากรถ ไม่ได้ เพราะไอ้หมาที่อยู่ ด้านนอก รั้วนี่ ก็มีเยอะ วิ่งมารุ่มเต็มรอบรถ ต้องปีนออกไปหลังกระบะ แกะขนม โยนเข้าไปให้เจ้าพวกที่อยู่ในรั้ว บ้าง อยู่นอกรั้วบ้าง....แป๊ปเดียว...หมดเกลี้ยง..เวลาขับรถออกกลัวจะทับพวกมันตาย มันวิ่งตามกันเป็นพรวน...วิ่งตามไม่หยุด ส่วนไอ้พวกตัวที่อยู่ในรั้วปีนออกมาไม่ได้ ก็หอน...บรูว...บรู้ว์ ......กันใหญ่.....เราคิดว่า ก็คงจะมีแต่ที่นี้ แหละ ณ ตอนนี้สำหรับ...มัน...สถานที่นี้คงจะพอทำให้มันมีชีวิตอยู่ได้ พร้อมกับเพื่อนใหม่นับพัน ๆ ตัวของมัน.........ได้อย่างสบาย...เราหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น
...................เย็นนี้เราจะพามันไปส่ง.......โชคดีนะเจ้าหมาน้อย..........................
สุดท้ายเราไม่ได้เอามันไปปล่อย เพราะ คุณนายก็ไม่ได้ติดตามเรื่องต่อ แม่บ้านที่ร้านเห็นมันแล้วสงสารก็เลยจับไอ้เขรอะอาบน้ำ....ต่อมาหลายวันเข้า เจ้าหมานี่เริ่มทำตัวรู้ภาษา ขอไม้ขอมือได้ด้วย แถมเริ่มทำตัวเรียบร้อยขึ้น ไม่กินมูมมามเหมือนวันแรกๆ แล้ว เราจะเข้าร้านก็เริ่มมีการต้อนรับกระดิกหู กระดิกหาง .... คนในซอยเริ่มเห็นมันอยู่ที่หน้าร้านเรา บางคนก็พูดกระแทกมัน แต่กระทบชิงมาโดนพวกเราบ้าง ...บางคนก็เดินผ่านมาดูมันอย่างเอ็นดู อย่างเด็กร้านบาร์โชว์ ชอบมาดูมันแล้ว ก็พากันเรียกมันว่า ไอ้เป็ด เราเรียกมันอยู่สักสองวัน คิดว่ามันไม่เหมือนเป็ด ไม่มีปีก ไม่ร้อง ก๊าบๆ ได้แต่เห่าเสียงหลง ก็ เลย ตั้งชื่อให้มันใหม่ ว่า ไอ้เขรอะ เราเรียกมันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และทุกครั้งที่เราเรียกมันว่า เขรอะ มันจะหันควับมาหาเราทันที ถ้าเรียกซ้ำ มันจะรีบวิ่ง ทำหูลู่ เข้ามาหาเราทันที......มันเริ่มผูกมิตรกับสมาชิกในร้านของเรา จนแม่บ้านอาบน้ำให้มันบ่อยขึ้น แถมแอบควักทุนตัวเองซื้อ ตับปิงไม้ละ 5 บาท มาให้มันทุกเช้าวันละหลายๆไม้ จนเราต้องเรียกมาปราม กลัวจะเลี้ยงหมาจนเงินหมด และจะด้วยบุพเพอาละวาด หรือเหตุผลใดๆก็ไม่ทราบ ...วันนั้น คุณนาย ได้มาที่ร้าน พอเปิดประตู เท่านั้นแหล่ะ ไอ้ เจ้าเขรอะ เห็นเข้ารีบวิ่งตะกุย หางแกว่ง เข้าไปทักทาย ร้อง งี๊ดๆ เฉยเลย แถมเลียแข้งเลียขา วิ่งวนหน้าวนหลัง เอาใจ ซะ ไม่มี ( สงสัย ว่ามันจะได้กลิ่นเดียว กันกับ มด มั้ง ถึงรู้ว่ามันต้องเอาใจ คนนี้มั่ก ๆ ) หลังจาก โชว์ตัวกับคุณนายแล้ว กรรมการยกสุดท้ายเลย เคาะระฆัง เสียงดัง ว่า เออ...น่ารักดีนิเรา...รู้เรื่องด้วยน้า...ให้มือกับแม่ได้ด้วย...เก่ง ๆ เก่งจัง... งั้นเอาเป็นว่า...แม่ว่า... เราไม่ต้องปล่อยมัน เราเลี้ยงมันไว้ก่อนแล้วกันนะ..
...............นับตั้งแต่นั้น มา ไอ้เขรอะ มานก็อยู่เล่นกับพวกเรา คลุกดินข้างตึก วิ่งไป วิ่งมา และนอนหน้าร้าน....เหตุก็มีด้วย..ประการะฉะนี้..........
ประมวลภาพ แรกพบสบตา
ภาพที่ โครงการศูนย์รักษ์สุนัข หัวหิน ที่เกือบจะเป็นบ้านใหม่ของ ไอ้เขรอะ
สังเกตุแววตาสุนัข ทุกตัว นะคะ น่าสงสารมากๆๆๆๆๆๆ
| Create Date : 11 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 23:29:27 น. |
|
34 comments
|
| Counter : 6525 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ฝากเธอ  วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:23:29:35 น. |
|
|
|
| โดย: บี IP: 58.9.169.143 วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:23:38:00 น. |
|
|
|
| โดย: Kate (kornna ) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:0:48:11 น. |
|
|
|
| โดย: Mam'moh IP: 125.24.192.203 วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:11:48:04 น. |
|
|
|
| โดย: Devoted to you IP: 58.9.123.80 วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:12:37:18 น. |
|
|
|
| โดย: patchhh IP: 203.129.35.10 วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:16:22:16 น. |
|
|
|
| โดย: Jazzila IP: 125.24.85.232 วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:20:49:55 น. |
|
|
|
| โดย: แมวจอมกวน วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:0:59:48 น. |
|
|
|
| โดย: แนนแนน IP: 58.8.12.103 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:2:15:02 น. |
|
|
|
| โดย: แนนแนน IP: 58.8.12.103 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:2:16:11 น. |
|
|
|
| โดย: มะแต้มมะตูม วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:2:47:28 น. |
|
|
|
| โดย: แมท (everything on ) วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:5:51:54 น. |
|
|
|
| โดย: s.o.s IP: 124.157.224.204 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:12:37:20 น. |
|
|
|
| โดย: LillY (baby_jane ) วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:20:27:39 น. |
|
|
|
| โดย: CinnamonGal วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:22:43:03 น. |
|
|
|
| โดย: สวิส (SWISS**JUKKY ) วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:4:01:10 น. |
|
|
|
| โดย: MeJayya วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:12:37:05 น. |
|
|
|
| โดย: CinnamonGal วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:1:16:45 น. |
|
|
|
| โดย: AP-71 IP: 61.7.190.210 วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:50:20 น. |
|
|
|
| โดย: hunnypot IP: 58.9.40.187 วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:00:41 น. |
|
|
|
| โดย: ปุ้ย IP: 222.123.6.25 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:18:28:07 น. |
|
|
|
| โดย: ee IP: 202.44.135.243 วันที่: 6 กันยายน 2551 เวลา:4:14:15 น. |
|
|
|
| โดย: หญิง IP: 117.47.71.90 วันที่: 29 ธันวาคม 2551 เวลา:21:48:49 น. |
|
|
|
| โดย: เนย IP: 117.47.11.199 วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:18:03:41 น. |
|
|
|
| โดย: nana IP: 119.31.65.31 วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:12:00:01 น. |
|
|
|
| โดย: คนรักหมา IP: 124.122.136.39 วันที่: 5 มิถุนายน 2552 เวลา:13:46:31 น. |
|
|
|
| โดย: คนรักหมา IP: 124.122.136.39 วันที่: 5 มิถุนายน 2552 เวลา:13:50:32 น. |
|
|
|
| โดย: คนรักหมามากๆ หนิง^-^ IP: 117.47.141.56 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:22:11 น. |
|
|
|
| โดย: อุอิ IP: 110.77.250.141 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2556 เวลา:0:28:35 น. |
|
|
|
| โดย: เรวดี IP: 118.173.225.154 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2556 เวลา:14:46:14 น. |
|
|
|
| โดย: gs_toy IP: 223.207.107.90 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2556 เวลา:7:53:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 632 คน [?]
|
Cinnamongal Tirawat
มดเริ่มเขียน Blog เพราะชอบเครื่องสำอางมาก ชอบปาดหน้าตัวเองเป็นชีวิตจิตใจ พอๆ กะ ปาดหน้าเค้ก จบปริญญาโท Landscape design แต่ชีวิตพลิกผันมาทำร้าน Bakery เล็กๆ อยู่ที่หัวหินชื่อ Euro Bakery Guesthouse มีเขรอะหมู เป็นสมุนที่ภักดี
ฝากไว้ให้คิด:อย่าเชื่อจนหมดใจ ถ้าคุณไม่ได้ลองด้วยตนเอง
การเขียน Blog ทุกอย่างเขียนจากความจริง
ถ้าเป็นงานจะมีคำว่า Sponsored by ...... ตอนจบทุกครั้งค่ะ
 ได้ Popular Vote
Home Decor & Pet Blog
จาก Thailand Blog Awards 2012
ได้ Popular Vote
และรางวัลที่ 2 Home Decor & Pet Blog
จาก Thailand Blog Awards 2011
ได้รางวัลที่ 3 Beauty & Shopping Blog
จาก Thailand Blog Awards 2010
พร้อมกับ ที่ 2 Best Beauty Blog 2554
จาก Bloggang Popular Awards 2554
ติดต่องานหรือส่งคำถามที่
cinnamongalblog@gmail.com
..........................................................................
Advertisment
..........................................................................
 Update YouTube TheCinnamongal
New Review
New HowTo Tutorial
......................................................................
What's NEW
 
 
 
 
 
....................................................................
Update ทุกเรื่องราวความสวยความงามก่อนใคร ที่
FB Cinnamongal.com Fanpage นะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
น่าสงสารหมาทั้งหมดจัง
บางตัวก็น่รักมากเลยนะคะ
ยิ่งเห็นยิ่งสงสาร