Bloggang.com : CinnamonGal : Happy new year 2008 ' เขรอะ

Happy new year 2008 ' เขรอะ

ผ่านมาเนิ่นนาน เขรอะหมูก็กลับมามีวีรกรรม ดุเด็ดเผ็ดมันส์ ให้ป่วน กวนขมอง เสียยิ่งนัก เรื่องมัน ก็มีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2007 ที่ผ่านมา ที่หัวหิน มีงานเคาว์ดาวน์ แบบใหม่ คือ มีการปิดถนน เส้นหลัก เเละมีการละเล่นการเเสดงดนตรี ต่างๆ เรียกว่างานนี้เพียบ ฉลองปีใหม่ กันสุดๆ งานนี้ เราเลยกะเอาไว้ว่า จะพาเจ้าเขรอะไปฉลองเคาว์ดาวน์ กะเค้าด้วย นะสิ

-รูปด้านหน้า เเละ ด้านหลัง สำหรับเเฟชั่น รับปี 2008

เเล้วระหว่างรอ คอยเวลา เราเลยได้ ไอเดีย เอาวัสดุเหลือใช้ เป็นกระเป๋ากางเกง ขาด เอามาจัดเเต่งให้ เขรอะหมู ดูเเล้ว น่ารักดี เลยเอามาฝาก

-ภาพนี้ หนูน้อยหมวกเขียว...เชียวนะเขรอะหมู

คร่า นี้ เราจองที่นั่ง กันติดริมถนน หน้าเวที เลย เรียกได้ว่า เกาะติดสถานะการณ์ สุดๆ เจ้าเขรอะก็นั่งติดริมชิดติดหนึบกะเราเลยด้วย....เอ..เเต่ไมเขรอะ มานเบียดมุดเราซะใกล้ ชิด ขนาดนี้ นะ...สงสัยตื่นเต้นดีใจ ตอนรับปีใหม่.....

- เขรอะ...น๊ะ... ไม่ค่อยอยากเคาว์ดาวน์ เท่าไรเลย...พี่มด หง่ะ

" เอา...เอา...เราจะเริ่มนับถอยหลัง กันเเล้ว นะครับ " เสียงนายกเทศบาล ประกาศเสียงใส " สิบ...เก้า...เเปด..." โหย...เจ้าเขรอะดีใจ จนเนื้อเต้นเลย.... " หก...ห้า...สี่..." เริ่มลุ้นหล่ะคร๊าบ...เขรอะเริ่มตื่นเต้น วิ่งวิ่งมาเเล้ว " สาม...สอง...หนึ่ง...ปัง...ปัง...วี๊ด...ปุ้ง...ปัง" เฮย!!!!.... เจ้าเขรอะ เป็นไรเนี๊ยะ พระเจ้า เขรอะ ตัวสั่นไปทั่ว มันวิ่งดึงสายจูง จะหนีอย่างเดียวเเล้วตอนนี้ เสียงพุ ปะทัด ต่างๆ ดัง มาก เจ้าเขรอะยิ่ง กลัวมาก มันไม่ยอมอยู่เเล้ว ไอ้ที่หนักไปกว่า คือตรงที่เรานั่ง นั้นดันมี แนวประทัดเเละดอกไม้ไฟ ที่กำลังไหม้อย่างเมามันส์ ไล่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ ...เท่านั้นเเหละค่ะ...ไม่เป็นอันอยู่ กันเเล้ว เจ้าเขรอะ วิ่งดึงสายจูงมือเเถบหลุด...กระโจน ฝ่าวงผู้คน ที่นั่งชมพลุ ทำเอาวงแตกกระจาย ดึงจน เราต้องวิ่งตามมันไป เจ้าเขรอะมันวิ่งมุงหน้ากลับไปที่ร้าน เล่นเอาเราเหนื่อยเลย เเละด้วยความที่สงสารมัน เราเลยได้ปลดสายจูงให้เจ้าเขรอะก่อนเข้าประตูร้าน ..... แต่ความสงสาร นั้นกลับสงผลดีไม่

- เเต่ เอ้า...ไหนๆ เเล้ว...ไป๊ ก็ ไป....ปีใหม่ทั้งที

ทันใด นั้น เฮือก+++..... เจ้าเขรอะไม่ยอมรอเข้าร้าน มันกับ วิ่งโกยเเน๊บ หางจุกตูด วิ่งหนีเเบบ ไม่คิดชีวิต เอ้า...ซวย เเล้วซิเรา....เขรอะกลับมา เขรอะ เขรอะ ไอ้เขรอะ...เราตกใจร้องเรียกมัน จนเสียงเกือบจะไม่เป็นภาษา เเล้วขา ก็พาเราวิ่งตะบึง ตามมันไป เจ้าเขรอะ เลี้ยวขวาเข้าไปหลังซอย มองเห็นตูด ขาวๆ ดำๆ เเว๊ปๆ เราวิ่งตาม มันวิ่งตัดไปออก ถนนใหญ่ โอ้วววว.... ในใจคิดว่า เเย่เเล้วมันวิ่งไม่คิดชีวิต เเบบนี้ ถ้ามีรถ โผล่มา มีหวังโดน ทับเเน่ๆ เจ้าเขรอะวิ่งตามถนนย้อนตัดเข้าตลาดสาธุการ วิ่งผ่าข้ามถนน ตรงเข้าไปในสวนโผน กิ่งเพชร เรากวดตามสุดเเรง ทั้งสอง (ทีน).... ที่จะทำได้ วิ่งจน (ทีน) ทั้งสองจะขวิดกันเเล้ว ก็ยังตามไม่เห็นฝุ่น ของมันเลย.... เราพลาด...เจ้าเขรอะหายไปในลานโผน กิ่งเพชร........เราหันรีหันขวาง พร้อมเสียงหอบ ฝืดฝาด หายใจ พลาง มือเริ่มปีบหน้าท้องเพราะจุกจากการวิ่งด้วยความเร็วที่สุดที่เคยเเล้ว..."พี่ๆ พี่หาหมา สีขาวดำ อยู่รึปล่าว ผมเห็นมันกระโดด ไปทางนู้น" เจ้าเด็ก ตัวเล็กชี้มือบอกพลางวิ่งนำไป... เราวิ่งกระโดดเข้าพุ่มต้นไม้ตามเจ้าเด็กไปต่อ ด้วยใจหวังว่าจะเจอเจ้าเขรอะอีกที ... ตอนนี้ มันพาเราเข้ามาอยู่ใน ส่วนบ้านพักของ ประปา หัวหิน เเล้ว เราเเยกย้าย กันมองหาเจ้าเขรอะ.....เราหากันอยู่สักพัก เจ้าเด็ก ก็ร้องตะโกนมาจากอีกฝั่ง ... เสียงดังเท่ากับฝีเท้า เราเร่งกวดไปตามต้นเสียง... มองตามทิศทางที่ชี้นำไป... เรามองเห็นเจ้าเขรอะเเล้ว ตอนนี้มันวิ่งด้วยความเร็วสูงอยู่ห่างเรา ประมาณ 300 เมตร เห็นจะได้... เราวิ่งทั้งตะโกนเรียกเเต่มันก็ไม่หยุด...มันกระโดดข้ามกำเเพงรั้วเตี้ย..ทะลุออกไปที่จอดรถ ของเทศบาลหัวหิน เราเร่งฝีเท้าที่ดูเหมือนจะช้าลง อย่างเต็มที่...อ่ะ เจ้าเขรอะกำลังจะมุดรั้วเหล็กออกไป เเต่ตัวมันอ้วนเลยติดรั้วอยู่ เราห่างจากมันสัก 200 เมตรเห็นจะได้ เรารีบวิ่งเเละร้องเสียงหลงเรียกมันซ้ำๆ.... เราใกล้มันมาเเล้ว อีกเเค่ 20 กว่าเมตรเท่านั้น... 10 กว่าเมตรเท่านั้น....พลวด!!!.... เจ้าเขรอะพลวดหลุดออกไปเเล้ว...เราได้เเต่ยืนหอบ เเฮ๊ก...เเฮ๊ก...วนหาทางตามออกไปต่อ แต่ไม่มี จำเป็นต้องมุดตามมันออกไปเช่นกัน

-อันนี้เเหละ ที่อยู่ใกล้ เราจนต้องหนีวิ่งกันหัวซูกหัวซุน ทั้งหมาทั้งคน

คร่านี้ ทางซ้ายเป็นถนนใหญ่มุ่งหน้าไปได้อีกยาว ทางขวาเป็นซอยลึกมืดๆ...เอาไงดี...เราตัดสินใจวิ่งไปตามถนนใหญ่...ไม่เห็นมันเลย...มาผิดทางรึเปล่าเนี๊ยะ...หันซ้ายหันขวา สักพักเจอพี่ มอเตอร์ไซด์รับจ้าง ถามแกว่า เห็นหมาตัวขวา ดำ วิ่งผ่านมาบ้างไหม ... แกว่าเห็นมันวิ่งเข้าซอยข้างหน้าไป สักพัก “ พี่ตามมันไปเลย พี่ ” เราพูดพร้อมกระโดด ขึ้นมอเตอร์ไซด์ พี่แกตะบึง เข้าไปตามซอย มือเท้าเราเกาะเหยียบจับมอเตอร์ไซด์ไว้แน่น รู้สึกสั่นๆ ล้าๆ ตามขาและแขน พี่แก เลี้ยวซ้ายให้ควับ จ๊าก.... ไอ้เขรอะดันวิ่งทะลึ่งสวนออกมา ....และติดตามมาด้วย ฝูงหมาฝูงใหญ่ ไล่กวด เขรอะมาติดๆ ..... พี่แก เลี้ยวรถ กลับยังกะในหนัง.... บิดตามไอ้เขรอะไปอีก.... ผ่านบ้านอยู่หลังหนึ่ง เห็นเจ้าของ ออกมายืน กวักมือเรียก เย้วๆ ...ว่า .... “หมาเข้าไปในนี้ ทางตัน จับง่าย ทางตัน ....” เฮือก....เหนื่อย.... มันวิ่งไปซุกตัวกะ กอต้นกล้วย ....เหนื่อย.....เจ้าเขรอะกลัว ขาแขน สั่นไปทั้งตัว ...เหนื่อยสุดๆ.... เราอุ้มมันขึ้น ไว้บนตัก แล้วพี่มอเตอร์ไซด์ พาเรากลับมาส่ง ที่ร้าน ....ก็เป็นวันใหม่ ปีใหม่ ได้พอดี

- พุลสวยๆ ... เเต่เสียงดัง ชะมัดเลย วุ้ย... เขรอะตกใจ กลัว...กลัว...

ปล.สำหรับปีใหม่ ปีนี้ เราคงจะบอกกะเขรอะว่า “ ขอบคุณ แก มากที่ทำให้ฉันได้วิ่ง มาราธอน กะแกขนาดนี้ ”
และก็จะบอกเขรอะไว้ว่า ปีใหม่ปีหน้า ฉันจะไม่พา แก ออกมาเคาว์ดาวน์ อีกแล้ว
สุดท้ายขอขอบคุณ พี่มอเตอร์ไซด์ ม้าขาว ที่เหมือนเป็นสวรรค์ ทรงโปรด มาให้ ขอบคุณพี่แกม๊ากๆ

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2551 19:08:42 น.

3 comments

Counter : 3227 Pageviews.

อ่านไปลุ้นระทืกไป ดีใจด้วยนะค่ะที่ตามเจ้าเขรอะมาจนได้

โดย: ich habe kein Geld

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:31:25 น.

ระทึกมากๆ
อ่านแล้วสงสารเขรอะ
ก็คงเหนื่อยไม่แพ้กัน

ดีแล้วที่มะเปงอะไร แอบหวาดเสียวแทนเลยหง่า

โดย: -‘•[I]dentity•’-[22]

วันที่: 14 เมษายน 2551 เวลา:16:34:41 น.

อ่านแล้วนั่งขำอยู่คนเดียว เพิ่งได้เข้ามาเป็นแฟนคลับเขรอะ ค่ะ

โดย: กวาง IP: 117.121.208.2 วันที่: 23 มีนาคม 2552 เวลา:17:09:08 น.