ก็วันนี้ อาร์มมีเรียนภาษาไทยคาบแรกของเทอม 

ตอนแรก ก็พอได้ยินข่าว จากห้อง 5/2 ว่ามีสอบ แล้วก็ได้ 0 กันเป็นแถบ

 เค้าว่ากันว่ายากมากกกกกกกก

อาร์มก็คิดนะ ว่ามันจะยากแค่ไหนกันเชียว

พอครูขึ้นมาห้องปุ๊บ. "นักเรียน..แยกโต๊ะ เตรียมสอบ!!"

จากนั้นก็มีบทความมาให้อ่าน ประมาณ 20 นาที

บทความเรื่อง "สวรรยา" ของ ลาว   คำหอม

(ขอบคุณที่มา :: //elearning.mv.ac.th/mod/resource/view.php?inpopup=true&id=2201) 

ภาคสวรรค์

ภายใต้เงาฟ้าเรืองรองวันหนึ่ง หลายชีวิตได้เปิดเปลือกตาขึ้น

ณ หับห้องสีทอง ที่อบอวลด้วยกลิ่นสุดคนธรส

“ นี่แน่ะ ท่านผู้เป็นน้องแห่งเรา ” ชีวิตแรกเอ่ยทักเมื่อปรากฎร่างน้อย ๆ ของอีกชีวิตหนึ่งเคลื่อนมาตรงหน้า

“ อะหา ใครกันที่มาบังอาจเรียกเราว่าน้อง ” ชีวิตสองสนองตอบ

“ เรานะรึ ”

“ ก็จะมีผู้อื่นใดอีกเล่า ”

“ อ๋อ เราคือผู้เป็นเจ้าของแห่งภาพนี้ ”

“ ความจริง ”

“ คืออย่างไร ”

“ ก็มีอยู่ว่า เทพเจ้าส่งเรามาจะติ ณ รมณียสถานแห่งนี้ ”

“ อือ ตลกดี ”

เงียบลงชั่วขณะหนึ่ง

“ ไหมล่ะ ท่านจำนนต่อความจริงแล้ว ”

ชีวิตสองไม่ต้อง แต่เสียงที่สามหัวเราะแทรกขึ้น

“ ฮะฮา ………………….”

สิ้นเสียงที่สามก็มีเสียงที่ สี่ – ห้า – หก และถัดไปหัวเราะประดังก้อง

“ นี่มันเรื่องอะไรกัน พวกท่านคือใคร ” ชีวิตแรกกล่าวด้วยน้ำเสียงขึ้งโกรธ

“ พวกท่าน ” เสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นอีกในกลุ่มผู้มาใหม่

“ ผิดไปแล้ว ท่านน่าจะเปลี่ยนคำถามเสียใหม่ว่าเป็นว่า พวกเราซีจึงควร ดูซิจงมองดูตัวท่าน แล้วเปรียบเทียบกับพวกเรา และหาความแตกต่าง ”

การทุ่มเถียงเงียบลงอีก เหลือแต่เสียงสังคีตแว่วกระจายอยู่ในอากาศเบื้องบน

“ พบแล้วหรือยัง ”

“ ไม่พบ ”

“ ไม่เห็น ”

“ ไม่มี ”

ดนตรีเสนาะดังชัดมาขึ้น ครูเดียวต่อมาทุกชีวิตก็ละจากการโต้เถียง ต่างแหวนหน้าขึ้นมองด้วยความระทึกใจ เมื่อปรากฎร่างสีเขียวแวววาว แหวกม่านฟ้าลงมาด้วยท่าทีที่องอาจติดตามด้วยเหล่าบริวารในแพรพรรณสวยสด ร่างนั้นค่อยลอยเลื่อนลงมา ที่สุดหยุดตรงหน้าแล้วเอ่ยปากถาม

“ ผู้สืบบุญ พวกท่านส่งเสียงอื้ออึงคะนึงในยามนี้ ด้วยเหตุดังฤา ”

“ เรามีปัญหามากหลาย ” ชีวิตแรกเสนอหน้า

“ จงว่ามา ”

“ หนแรก ข้าพเจ้าเรียกท่านหนึ่งในพวกนี้ว่าน้อง ข้าพเจ้าได้รับความชุ่นเคืองจากเราและเมื่อข้าพเจ้าแจ้งให้ทราบว่าเป็นของเว่นแคว้นแดนนี้ด้วยเหตุมาถึงก่อน คำตอบของพวกเขาคือเสียงหัวเราะ ที่สุดตกลงกันไม่ได้ว่าพวกเราคือใคร ”

“ นั่นปะไร ข้าคิดไว้เคยผิดเสียเมื่อไหร่ “ ผู้ทรงศักดิ์พูดพลางถูมือไปมานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวสืบไป

“ ขอพากันทราบเสียว่า ทุกท่านเป็นผู้สืบจากผลบุญ ”

“ คืออย่างไรท่าน ” เสียงถามด้วยอาการรือร้น

“ ฟังให้จบก่อนซี – เอ้อ – คือท่านทั้งหลายมาอยู่ที่ทิพยสถานแห่งนี้ด้วยผลบุญ ”

“ ทิพยสถานคืออย่างไร ”

“ อ้าว เราได้เตืนท่านแล้วว่า อย่าขัดจังหวะเมื่อกำลังพูด คืออย่างนี้ที่นี่คือสรวงสวรรยาของผู้มากด้วยบุญ มีทุกสิ่งเป็นทิพย์ ”

“ หมายความว่าพวกเราคือเทพ ”

“ นั่นสุดแท้แต่ท่านจะเข้าใจและเรียกร้องตัวเอง ”

“ ฮา ตูคือเทพ เราคือเทพ ” เอ็ดอึงด้วยหรรษา

“ ตัวท่านนั้นเล่าเป็นใคร ” เสียงเทพกระด้างขึ้น

“ ใคร่รู้นักรึ ”

“ ใช่ ”

“ อันที่จริงหากสังเกตสักเล็กน้อย ผิวกายอันเรืองรองของเราน่าจะบอกท่านได้ว่าเราเป็นใคร อ้อ พวกท่านเป็นผู้มาใหม่ ไม่เป็นไร เราจะบอกให้ เราคือองค์อินทร์ เป็นพรยาแห่งทิยพสถานเกษมสุขนี้ ”

“ องค์อินทร์ โอ้ ขอได้โปรดแก่ความปัญญา ของพวกข้าพเจ้าด้วยเถิด ท่านผู้เป็นที่เคารพ ”

สิ้นเสียงทวยเทพ เหล่าบริวารแวดล้อมก็แซ่ขานและบรรเลงดนตรีทิพย์สืบต่อมาอีกชั่วครู เหล่าผู้มาใหม่ได้ออกปากวิงวอนให้ผู้เป็นพระยาเล่าถึงความเป็นไปในทิพยนครโดยสังเขป

“ ภพนี้ …..” องค์อินทร์เริ่มกล่าวด้วยเสียงกังวาน ” มีอายุขัยไล่เลี่ยเหลือประมาณ กับอายุแห่งโลกมนุษย์ ว่าถึงตำแหน่งที่ตั้งเล่า ถ้ากำหนดเอาแผ่นฟ้าเป็นจุดต้น ก็มีหนทางไกลว่าจากแผ่นฟ้าถึงผิดโลกเพียงสองศอกถึงสองวาโดยประมาณ ทุกสิ่งแลลานเป็นสีทองดังได้ประจักษ์อยู่บัดนี้ อนึ่งเนื่องด้วยเราอยู่ห่างออกมา ความแจ่มจ้าของแสงอาทิตย์ ก็มาติดอยู่แค่พื้นผิวโลกแสงที่ตกถึงเราจึงบางเบาเป็นลำแสงสีรุ้งอ่อน เราไม่มีเวลาร้อนเช่นเดียวกับที่ไม่รู้จักหนาว ชีวิตมีแต่ความเบิกบาน เมื่อหิวก็มีอาหารอันเอมโอชาลิ่วลอยลงมาจากนภากาศ จงเลือกอยู่ เลือกกิน สร้อยเสพ สำราญจนกว่าทุกท่านจะสิ้นบุญเถิด ”

สิ้นกระแสสั่ง เสียงเห่กล่อมประเลงเพลงก็ก้องกึก กังวานไกลหลายหมื่นโยชน์ เหล่าทวยเทพจึงทอดตัวลงฟอนฟาน ด้วยอาการสำราญในทิพยสถานนั้นแล

เมืองดิน

สายมากแล้วชายแก่เดินงุด ๆ ออกจากคูหาน้อยปลายสวน มือหิ้วกระป๋องเก่า ๆ ซึ่งยังคลุ้งด้วยกลิ่นอับ ๆ ของยาพิษ แกพูดพึมพำ

“ อ้ายฉิบหาย นับวันก็ยิ่งแต่มาก คราวนี้เห็นจะเกลี้ยงเสียที มีไอ้หัวเขียวลอดขึ้นมาได้ตัวเดียว ”

อ่านเสร็จกันรึยังเอ่ย

จากนั้นลองมาทำแบบฝึกหัดที่ครูให้อาร์มทำดูนะ

ใครทำได้เต็ม 6 ข้อ ถือว่าเจ๋งมาก (*ต้องไม่เคยอ่านบทความนี่มาก่อนด้วย.)

จงตอบคำถามต่อไปนี้

1. เทพ หมายถึง

2.องค์อินทร์ หมายถึง

3.ทิพยสถาน หมายถึงที่ใด

4. "เมื่อหิวก็มีอาหารอันเอมโอชาลิ่วลอยลงมาจากนภากาศ" เป็นการบรรยายถึงอะไร

5.  "เหล่าบริวารแวดล้อมก็แซ่ขานและบรรเลงดนตรีทิพย์" เป็นการบรรยายถึงอะไร

6. คูหาน้อยปลายสวน หมายถึง

แล้วอาร์มจะมาเฉลยวันหลังน้า....

กู๊ดไนท์ค่ะทุกคน ไปอาบน้ำก่อน 555