สุขสันต์วันเกิด O-yo นะ เลยมาเป็นชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังอยากจัดให้อยู่ดีจ๊ะ

Happy Birthday O-yo ย้อนหลังนะค่ะ

ขอให้ O-yo มีแต่ความสุข สมหวังทุกประการ

มาแล้วคนแรก

ขอบคุณสำหรับของขวัญให้ o-yo นะคะจางงี้ ทำให้นักอ่านคนอื่นพลอยได้รับอานิสงฆ์ไปด้วยเลย ในที่สุดก็ได้อ่านตอนต่อไปซะที เป็นห่วงพี่เฟยกลัวจะจมน้ำนาน ขาดอากาศหายใจ สมองจะบวมพอดี แหะๆ

ในที่สุดคนที่ช่วยเหลือพี่เฟยก็คือเจ้าเหวินสี่ดังที่ o-yo ทับทิมทายไว้แม่นยังกับจับวางค่ะ เก่งมั่กๆ ตะแรกก็งงๆว่าเจ้าเหวินสี่เป็นมือขวาของเฟ่ยหลางกับหลี่เฟ่ยซื่อ ทำไมปันใจมาช่วยพี่เฟย ที่แท้พอ่านถึงตอนนี้แล้วก็นึกได้ว่า เหวินสี่ก็คือคนที่เคยเป็นคู่แข่งกับพี่เฟยตอนที่มาสมัครเป็ฯบอดี้การ์ดตอนเปิดเรื่องนั่นเอง แล้วเหวินสี่ก็ประทับใจในความมีน้ำใจของพี่เฟย ก็เลยหันมาช่วย ดีจังเลยค่ะ ไม่งั้นหย่าผิงคงได้เหนื่อยหนักกว่านี้ เพราะถ้าไม่มีเหวินนี่ หย่าผิงก็จะต้องลงไปดำน้ำเอง คงทุลักทุเลน่าดู

ตอนนี้จางงี้ก็บรรยายออกมาได้ดีมากๆ ค่ะ เห็นภาพ เข้าใจความรู้สึกหวาดกลัวของซย่าผิงได้ดีเลย ไหนจะปกป้องพี่เฟยที่ไร้สติ ไหนจะต้องระแวงศัตรู หลังจากนี้ไป ซย่าผิงคงต้องงัดเอาความสามารถที่มีอยู่ขึ้นมาใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด ได้ร่วมทุกข์กันของแท้แล้วค่ะทีนี้ เอาใจช่วยซย่าผิงให้ประคองพี่เฟยไปให้รอดนะคะ ลุ้นๆ อยากอ่านตอนต่อไปมั่กๆ แต่ผู้เขียนคงเหนื่อยเต็มที รอต่อไปอย่างใจจดจ่อนะคะ

ฉากเอาลูกกระสุนออกจากตัวพี่เฟย หวาดเจี๋ยวมากค่ะจางงี้ เจ็บแทนเลยอ่ะ ฮือๆๆ แล้วงี้ก็บรรยายซะเห็นภาพ ถ้าเป็นซย่าผิงคงเป็นลมไปแระ พี่เฟยโชคดีอะไรเยี่ยงนี้ กระสุนไปโดนไฟแช็คนี่เอง โล่งอกไปค่ะ

ภาพปลากรอบตอนนี้หายากจังค่ะ

พี่เฟยนอนให้เหวินสี่ควักกระสุนออกจากร่างค่ะ

วี๊ดว๊าย . .

ขอบคุณค่ะจางงี้ สำหรับตอนต่อให้เป็นของขวัญวันเกิด

ขอบคุณทะเลด้วยค่ะ ที่อวยพรให้

จางงี้แต่งได้ไวมากๆ เลย แค่คืนเดียวแต่งออกมาได้ 1 ตอนแล้ว สุดยอดจริงๆ อ่านไปก็ลุ้นไปค่ะ สงสารพี่หลงจริงๆ ถูกผ่าเอากระสุนออกสดๆ แบบนี้คงเจ็บน่าดูเลย น่าสยดสยอง เจ้าเหวินสี่ก็เป็นคนดีใช้ได้เลย รู้จักแยกแยะถูกผิด

ตอนนี้หารูปประกอบยากมากๆ เพราะว่าฉากค่อนข้างจะชัดเจน และอารมณ์ตัวละครในเรื่องก็ต้องออกแนวหวาดกลัวและตื่นเต้นมากๆ เลยได้แค่รูปที่พอจะกล้อมแกล้มได้

เพลงประกอบก็หวานซึ้ง รู้สึกไปถึงตอนหน้าที่ทำให้ลุ้นอีกแล้ว เรื่องราวผจญภัยของพี่หลงกับซย่าผิง อยู่กันสองต่อสอง ปี๊ดปิ๊ว ขอช่วงเวลาสวีทหวานคั่นรายการบ้างนะคะ

“นั่นนายจะทำอะไรหนะ?...อย่าแตะต้องตัวของพี่หลงเฟยนะ”

ผิงผิงกำลังนั่งจ๋อยห่วงพี่หลงเฟย

ผิงผิงอยู่บนแพ มองพี่เหวินสี่อย่างขอบคุณ

ขอบคุณจางงี้อีกครั้งค่ะ สำหรับฟิค ดีใจและปลื้มมากๆ เลยล่ะ

ขอบคุณค่ะ...ดีใจที่ชอบและติดตามกันมาโดยตลอดค่ะ...ทำให้ผู้เขียนมีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกมากล้น...และตั้งใจจะสร้างสรรค์ผลงานเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ

ไม่รู้ว่าคนอ่านรู้สึกเหมือนคนเขียนหรือเปล่า...มานั่งอ่านอีกทีคนเขียนเองก็อยากจะร้องไห้เหมือนกันค่ะ...ซึ่งมันก็สามารถเกิดขึ้นจริงในชีวิตเราได้เกี่ยวกับฮีโร่ที่เราคาดไม่ถึงอย่างเจ้าเหวินสี่ค่ะ...ผู้เขียนประทับใจกับประโยคนี้มาก "แม้แต่สวรรค์ยังเห็นใจในชะตากรรมของชายหญิงคู่นี้ ก็เลยไม่ได้ดลบันดาลให้ฝนห่าใหญ่ตกลงมาจนทำให้แพล่มไป"...ไม่รู้ว่าคนอ่านคิดเหมือนผู้เขียนหรือเปล่าคะ

คำถามเหรอ?...เอาเป็นว่าเรียงลำดับแล้วกันเนอะ
1. บริษัทสกุลเถียนถูกเปลี่ยนมือ...เกาเซี๊ยะซุ่นเริ่มสงสัยในความผิดปกติของบริษัทสกุลเถียน
2. หนีตายจนได้พบที่พึ่งใหม่...คนที่เถียนซย่าผิงช่วยเหลือไว้โดยบังเอิญก็คือเพื่อนเก่าของเถียนเจ้าหู่
3. เส้าหลงเฟยฟื้นแล้ว...ทั้งที่ยังไม่หายเป็นปกติแต่เห็นเถียนซย่าผิงร้องไห้ทุกวันเพราะคิดถึงพ่อ...ก็เลยต้องหนีกลับไปช่วยเถียนเจ้าหู่อีกครั้ง

ลองเรียงลำดับกันดูกับเหตุการณ์ตอนต่อๆ ไปแล้วกันนะคะ

รู้สึกซึ้งใจกับพี่เจ้าเหวินสี่มากๆ ค่ะจางงี้

คือเค้าไม่จำเป็นต้องช่วยก็ได้ เพราะจะพาตัวเองเสี่ยงไปเหมือนกัน แต่เค้ากลับแยกแยะถูกผิดได้ และหาทางช่วยได้ฉลาดจริงๆ ฉากที่ซึ้งสุดๆ ก็ฉากที่ซย่าผิงวิ่งเข้าไปกอด ทำให้รับรู้ถึงความรักอี่กรูปแบบหนึ่ง คือความรักของพี่น้อง ที่ซาบซึ้งในความดีที่อีกฝ่ายมีให้ เป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพัน o-yo ชอบความสัมพันธ์แบบนี้นะ คือไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบหญิงชาย แต่เป็นความห่วงใยกันจริงๆ ในฐานะมนุษย์ร่วมโลก มีความเป็นพี่เป็นน้อง อ่านไปก็ซึ้งไปค่ะ


เอาล่ะ ขอเรียงลำดับเหตุการณ์ดังนี้

ข้อ 2 ข้อ 3 แล้วก็ ข้อ 1

ที่เลือกนี้ไม่แน่ใจข้อ 3 กับข้อ 2 ว่าอันไหนจะมาก่อนกัน

แต่คิดว่าข้อ 1 น่าจะอยู่ท้ายสุด เพราะการเปลี่ยนมือบริษัทนั้น

ไม่น่าจะเปลี่ยนกันง่ายๆ ต้องอาศัยเวลาสักระยะหนึ่ง

เห็นด้วยและก็รู้สึกด้วยเหมือนผู้เขียนเลยค่ะ ตอนที่อ่านตัวอักษรบรรยายได้ดีมาก ถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครออกมาได้ดีค่ะ อ่านแล้วเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ มองภาพออกได้ตลอดเลยค่ะ (มีเพียงเหวินสี่ ที่หลินกุไม่รู้จะจิ้นหน้าตาเป็นใครอ่ะ ก็เลยหน้าตาเปลี่ยนไปเรื่อยๆ แหะๆ) ตอนที่ซย่าผิงกลัว ร้องไห้ หวาดระแวง ก็เขียนได้ดีมากค่ะ รู้สึกเหมือนไร้ที่พึ่งจริงๆ อยากร้องไห้ไปกับตัวละครด้วยเลยค่ะ

และก็อยากรีเควชให้จางงี้เน้นฉากร่วมทุกข์ของพี่เฟยกับผิงผิงด้วยนะคะ มีหวีดด้วยเด้อแม้จะทุกข์ก็คนรักกันก็ต้องแอบมีหวีดล่ะน้า เท่าที่ตามอ่านมาหลายปี หลินกุว่างี้ยังขาดความหวานในฟิคนะคะ ส่วนใหญ่จะถนัดรันทดล่ะ เพราะงั้นเป็นการท้าทายความสามารถมากค่ะ ว่าจะเขียนออกมาได้มั้ย อิอิ

ตอบคำถามค่ะ คิดว่าเรียงลำดับ 2 , 1, 3 ค่ะ
สองคนได้พบที่พึ่งใหม่ กิจการของตระกูลเถียนถูกเปลี่ยนมือ และ พี่เฟยต้องกระเสือกกระสนให้ซย่าผิงได้พบพ่อ (โถ พ่อคู๊ณ ทุกข์ไม่มีที่สิ้นสุด อยากไปกอดไว้ในอ้อมแขน) หลินกุจะดูแลคุณเอง เจ้ยยยย นอกเรื่อง

ตัวละครเด่นเพิ่มมาอีก 1 คนแล้วค่ะ...ไม่รู้สินะแต่คนเขียนคิดว่าเจ้าเหวินสี่เหมาะกับอู่ฉี่หลงมากที่สุด เพราะ บึกบึนไม่แพ้พี่หลงเฟยแล้วตาเฮียก็หวานฉ่ำซะ...ตอนต่อๆ ไปเฮียแกก็จะมีบทบาทมากขึ้นอีกค่ะ

อู่ฉี่หลง เค้ามีผลงานอะไรบ้างเหรอคะจางงี้

เหมือนจะคุ้นๆ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเลย

ผลงานที่ชอบที่สุดและคิดว่าบทนี้เหมาะกับเขาก็คือเรื่อง จอมโจรจอมยุทธ์เซียวจับอิดนึ้งค่ะเป็นเรื่องราวของรักและการเสียสละอย่างซาบซึ้งกินใจจ๊ะ...รักแท้ของจับอิดนึ้งคือตายแทนเสิ่นพิจินได้...คำหนึ่งที่ชอบมากตอนที่จับอิดนึ้งพูดกับฟงซื่อเหนียงที่เป็นพี่สาวก็คือ "สำหรับเจ้ายังมีหยางไคไท่...แต่สำหรับพิจินนางเหลือข้าคนเดียว" เป็นตอนที่จับอิดนึ้งรู้ว่าเหลียงเฉินปีใช้เสิ่นพิจินล่อให้เขาไปตายเขาก็เต็มใจไปตาย

เซียวจับอิดนึ้ง จอมยุทธ์หนุ่ม ผู้มีภายนอกเป็นโจรร้ายนามกระฉ่อน แต่ความจริงแล้ว เขาคือยอดบุรุษผู้มีน้ำใจอันประเสริฐ ปล้นคนชั่วช่วยผู้ลำบาก และพราะฟ้าได้ลิขิตให้เขาได้ไปพัวกันกับ ดาบเกอลู่ (ดาบพิฆาตกวางฟ้า) สุดยอดดาบที่เป็นที่หมายปองของคนทั้งยุทธภพ และได้พบรักกับพิจินหญิงงามอับดับหนึ่ง ผุ้มีคู่หมั้นหมายอยู่แล้ว เหมือนฟ้าเล่นตลกให้หนุ่มเสเพลอย่างจับอิดนึ้งได้พบกับรักแท้กับคนที่ไม่ควรจะรัก ทำให้ เหลียงเฉินปี่ ผู้นำสุกลใหญ่แห่งยุทธภพ ซึ่งเป็นคู่หมั้นหมายของพิจิน จอ้งเอาชีวิตเขาเพื่อล้างความอัปยศที่ถูกแย่งคู่หมั้นหมาย และเพื่อชิงสุดยอดดาบเกอลู่จากเซียวจับนึ้ง

จอมารเซียวเหยาโหว ผู้เป็นที่ครั่นคร้ามของชาวยุทธ์ได้ปรากฎตัวขึ้น และสร้างความสะพรึงกลัวให้แก่ยุทธจักรอีกทั้งมีเป้าหมายที่จะกำจัดจับอิดนึ้งเพื่อครอบครองดาบเกอลู่

"สุดยอดดาบแห่งยุทธภพ" และ "รักแท้" สองสิ่งที่เซียวจับอิดนึ้งต้องการปกป้อง ท่ามกลางอุปสรรคมากมาย อีกทั้งยังมีผู้หมายชีวิตเขาทั่วยุทธจักร คำประณามของผุ้คนต่อพฤติกรรมของเขาที่ไม่คำนึงต่อประเพณี แล้วสุดท้ายลูกผู้ชายผู้แซ่เช๊ยว นามจับอิดนึ้ง จะเลือกบทสรุปเช่นไร ความรัก ความยิ่งใหญ่ ความตาย หรือความถูกต้อง?

ส่วนเรื่องอื่นๆ ของเขาที่คิดว่าน่าจะพอรู้จักก็ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด/นางพญาเย้ยฟ้าท้าดินค่ะ แต่เรื่องหลังไม่ค่อยหนุกเท่าไหร่

ที่บอกว่าอู่ฉี่หลงเหมาะกับบทนี้เพราะว่าเจ้าเหวินสี่เป็นคนที่อบอุ่นและเสียสละอย่างถึงที่สุด สุดท้ายแล้วเขาต้องเสียสละเพื่อใครใน My Love Body Guard ก็ต้องติดตามกันต่อไปนะ

มาล่าช้าสุด ตอนนี้ซาบซึ้งประทับใจกับพี่เหวินมากๆเลยค่ะ รู้จักแยกแยะผิดถูก ช่วยเหลือพี่หลงเฟยกับผิงผิง ไม่รู้ว่าต่อไปสองคนนี้จะต้องผจญภัยกับอะไรบ้าง ต้องอ่านต่อตอนต่อไป ณ บัดนาว

แต่ว่าพี่เหวินเค้าต้องเสียสละเพื่อใครหรอค่ะเนี่ย ไม่นะๆ สงสารพี่เค้าค่ะ