ในห้องนอน บนเตียงที่มีแค่ฉันและลูกชายที่กำลังหลับสนิท
เตียงนี้ที่เคยคับแคบเกินไปสำหรับสามคน แต่เราก็ยังทนนอนบนเตียงเดียวกัน
แต่ในวันนี้ เตียงกลับกว้างผิดแปลก เพราะคนที่ครอบครองพื้นที่เหลือเพียงแค่สองคน
ดีจะตายไป ไม่ต้องนอนเบียดกัน ดีจะตายไป ไม่ต้องอดทนกับการกรนเสียงดัง
หลายอย่างที่พยายามคิดออกมาให้เป็นข้อดีตามหลักการให้กำลังใจตัวเองที่ใครบางคนแนะนำไว้
แต่หาข้อดีหยิบยกขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่ได้ทำให้ "คนหมดไฟ" อย่างฉันเกิดฮึกเหิมสู้ความจริงอันปวดร้าว
สามีไปมีรักใหม่ มันผิดตรงไหนหากเขาเพิ่งรู้ตัวว่าเขาไปกับฉันไม่ได้
แล้วไง การที่ฉันคิดอะไรสวนทางกับเขามันผิดมหันต์จนต้องให้เขามองหาคู่ใจคนใหม่
โดยไม่เหลียวแลมองว่าที่เรามีเวลาร่วมกันมานานมันคืออะไร
ฉันหมดไฟแล้ว... ไม่เชื่อถือไม่ศรัทธาในรักอีกแล้ว
ความรักที่บอกกันคืออะไร
คำขอแต่งงานและสัญญาว่าจะดูแลกันตลอดไปมันคืออะไร
"แม่... เปิดไฟให้หน่อย"
ฉันพลิกตัวหันเข้าหาลูกชาย "ยังไม่นอนอีกหรือไง ดึกแล้วนะ"
"ก็แม่ยังไม่นอน"
"เกี่ยวอะไรกัน แม่โตแล้วแต่หนูยังเด็ก"
"โตแล้วไม่ต้องนอนก็ได้เหรอ" เขาถามฉันแบบเด็ก ๆ
"โตแล้วก็ต้องนอนเหมือนกัน แต่แม่ยังนอนไม่หลับ" ฉันตอบไปตามความจริง
"หนูก็นอนไม่หลับ"
"ทำไมล่ะ"
"คิดถึงพ่อ"
ฉันลุกขึ้นไปเปิดไฟห้อนนอนอีกครั้ง เดินตรงไปยังชั้นนิทานที่วางนิทานไว้ระเกะระกะไม่เข้าที่ พยายามเลือกเรื่องที่ยาวที่สุด ตัวหนังสือมากที่สุด ไม่ได้คิดอยากจะนิทานให้ลูกฟังตอนนี้ แต่ถ้ามันจะทำให้ฉันและเด็กน้อยสนุกกับเรื่องเล่าได้แค่ชั่วเวลาหนึ่งก็ยังดี
23:22 ไฟสว่างทุกดวง
--------------------------------------------
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
"ไม่ได้จะอยากนิทานให้ลูกฟังตอนนี้ " พิมพ์ตกรึเปล่าคะ
คนหมดใจจะรั้งทำไมให้เหนื่อยเนอะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Mitsubachi Food Blog ดู Blog
ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น