เมื่อยายเก๋า เข้าไปห้องนักบิน
เพื่อเป็นการกล่าวนำเรานำอีเมล์ ที่เราส่งถึงเพื่อนเมื่อวันที่14 May 2010 15:00:41 มาลงต่อ ให้เพื่อนๆชาวบล๊อคแก๊งได้อ่าน
สวัสดี เพื่อนรัก ที่ฝรั่งเศสเวลากลางวัน หนาวประมาณ 20 องศาตอนตอนลง จากเครื่องบินอากาศหนาว 7 องศา หนาวจนสั่นเพราะเตรียมเสื้อ หนาวบางๆมา พอมาถึงบ้านก็ยังหนาวจึงยังไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน กินๆนอนๆอยู่บ้านแล้วก็ยึดโน๊ตบุ๊คของลูกสาวมาดูข่าวเมืองไทย ดุเดือดจัง ดูแล้วไม่ชอบใจรัฐบาลเลย ดูทีวีย้อนหลังหนังลคร ไปตามเรื่อง ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเพราะคุณลิปไปทัวร์กับกรุ๊ปโยคะสามวัน วันเดินทางเราได้อัพเกรดมานั่งชั้นบิสเนทเก้าอี้เอนนอนได้มีทีวี เฉพาะตัวให้เลือกดูหนังฟังเพลงเลือกภาษาตามใจแต่ไม่มีภาษาไทย เก้าอี้นั่ง แถวละสองคน แบ่งเป็นสามตอน เราอยู่ตอนกลาง มีอาหาร และผลไม้ให้กินนอกเวลาเพียบจะกินตอนไหนก็เดินไป หยิบได้ตามสะบาย พวกสจ๊วตใจดี ฟิลิป (ลูกเขยเป็นกัปตัน) แนะนำให้เรารู้จักกับทีมงานตั้งแต่อยู่ที่โรงแรมเพราะเราไปขึ้นรถ ที่โรงแรมไปสนามบินพร้อมเขา จึงได้รับบริการแบบคนรู้จักบางที ก็เย้าแหย่เมื่อเราทำอะไรแปลกๆพูดภาษาอังกฤษแปร่งๆแบบเด็กๆ และเรายังได้เข้าไปนั่งดูเขาขับเครื่องบิน ดูเขาเอาเครื่องลงได้ถ่าย รูปเครื่องเคราอะไรไม่รู้มากมายไปหมด เต็มไปด้วยแผนที่และ เอกสารประกอบการบิน เราถ่ายรูปท้องฟ้า ถ่ายรูปสนามบินตอนนำ ที่นักบินนำเครื่องลง แรงสะเทือนอาจทำให้รูปที่ถ่ายสั่นไหวอาจ ไม่เหลือภาพชัดๆดีๆให้ดูมากนัก ไงๆก็ทนดูหน่อยนะ
ในห้องนักบิน มีกัปตันมีสี่ขีดนั่งด้านซ้าย ผู้ช่วยฝึกหัดมีสองขีด ยังหนุ่มหล่อนั่งด้านขวาเอกสารมากมายอยู่ที่ผนังขวามือบ้าง ซ้ายมือบ้าง มีปุ่มมากมายตั้งแต่เพดานด้านหน้านักบินจนถึงยกพื้นกลางของ นักบินทั้งสองคน
ถัดมาด้านหลังมีนักบินมือสองรูปร่างอ้วนลงพุงนั่งคอยช่วยเหลือ บางทีก็ช่วยพูดทางไมล์ให้ผู้โดยสารทราบ สองภาษาคือ ภาษา อังกฤษและภาษาฝรั่งเศส เราเคยเห็นคุณลิปในเวลาปกติก็ธรรมดา พอใส่เครื่องแบบกัปตัน มีลูกน้องตามดูเท่ห์แปลกตาไป ส่วนเรานั่งริมหน้าต่างด้านหลังนักบินผู้ช่วยหนุ่มรูปหล่อ ติดกับนักบิน มือสอง แกใส่เข็มขัดล็อคให้เราจนแน่นหนาลอดหว่างขาด้วย เป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้ดูนักบินขับเครื่องบินอย่างใกล้ชิดขนาด หัวชนกัน เรานั่งมองโน่นมองนี่ ตอนใกล้จะถึงฝรั่งเศสเกือบสว่าง มองเห็นท้องฟ้าแสงสีแดงปนชมพูสวยจับขอบฟ้า เห็นเมฆ เมฆก็สวย ตื่นตาตื่นใจไปหมด ทางรันเวย์ก็ยังสวย มองเห็นไฟจุดเล็กๆเรียงเป็แถวเว้นช่องให้เครื่องบินวิ่งไปตามรันเวย์ ก่อนเครื่องจะลงคุณลิปเอากล้องของเราถ่ายรูปให้ ดูแล้วเหมือน กะเหรี่ยงเก๋า ว่าเราได้มานั่งในห้องนักบินเป็นเรื่องจริงไม่ได้โม้
ตอนเครื่องบินกำลังลง คิดว่าจะน่ากลัวไม่ยักน่ากลัว เครื่องลงนิ่มนวลมาก พอเครื่องจอดสนิทเราก็ถูกผู้ช่วยหมูอ้วนเชิญให้ออกกลับไปนั่งที่ พอเจอลูกสาวเราก็เล่าให้ฟังด้วยความตื่นเต้น ด้วยความภูมิใจ (ซึ่งเขาเคยเข้าไปดู และนั่งจนชินแล้ว) เราลงจากเครื่องที่สนามบินชาลเดอร์โกล ทางเดินวกวนมากใครมาใหม่ๆรับรองหลงทางแน่ ลูกสาวจัดการให้เรานั่งวิลแชร์มีคนเข็นส่งจนถึงทางออก บริการเรื่องเอกสารพาสปอร์ท โดยเราไม่ต้องลุกไปทำเอง
บ้านพักไม่ได้อยู่ที่ปารีส ต้องนั่งเครื่องต่อไปอีกชั่วโมงกว่าๆ ระหว่างรอเวลาคุณลิปและลูกสาวพาไปกินก๊วยเตี๋ยวใกล้ตลาด Tang และซื้อหมูย่างที่ร้านหมูย่างเป็ดย่างข้างๆตลาด มีชาวญวนเป็นเจ้าของมีสินค้าเอเซียมากมายมีทุกอย่าง ที่เมืองไทยมีแม้แต่ปลาร้า ปลาเค็ม
อากาศหนาวมาก มีทั้งลม และฝนยิ่งหนาวเย็นจนสั่น เรานั่งเครื่องต่อไปบ้านซึ่งอยู่ทางตอนใต้ อากาศค่อยอุ่นหน่อยแม้จะมีลมบ้าง
อีเมล์ตอบ จากเพื่อน
สวัสดีจ้ะ ทำไมไม่ขอเขาลองขับเครื่องบินด้วยเลยล่ะคะ น่าอิจฉาคนได้ไปเที่ยวเมืองนอกทุกปี ๆ อย่างดิฉันนี่ชาตินี่คงไม่มีโอกาสได้ไปแล้วละ ข่าวเมืองไทยเธอก็เปิดเน็ตดูเองได้ ข่าวเมื่อเช้านี้ เสธ.แดง ตายแล้ว การเมืองเมืองไทยขาดสีสรรค์ไปเยอะเลย
ต่อไปนี้เป็นรูปที่เราถ่าย ที่โรงแรม
ห้องเครื่องนักบิน
ห้องนักบิน
กับตันฟิลลิป 1
2
3
4
เมฆ
เมื่อเครื่องบินแตะรันเวย์ การถ่ายรูปในช่วงเช้าตรู่ ท้องฟ้ายังไม่สว่าง เห็นแสงไฟเต้นระบำเพราะความสะเทือน ขณะที่วิ่งไปตามรันเวย์ เป็นรูปร่างแปลกๆ บ้างก็เหมือนงูเลื้อย
กับหัวหน้าสจ๊วต
เราต้องแยกกับคุณลิปเพราะเขาต้องไปกับพนักงานบนเครื่อง ส่วนเรากับลูกสาว นั่งวิลแชร์ออกไปกันเองไปเคลมกระเป๋า
แล้วก็นั่งรอคุณลิปซึ่งแวะไปอาบน้ำและเอารถที่บริษัทแอร์ฟร้านมารับ
ติดตามตอนต่อไปเราจะพาไปเที่ยว ที่ต่างเช่นที่เมืองกลาส เมืองน้ำหอมและกินอาหารอร่อยสุดๆ และล่องเรือชมวิวที่ท่าเรือตูล่ง
Create Date : 22 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 5 ตุลาคม 2553 21:48:04 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1456 Pageviews. |
|
|
|
โดย: maraporn วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:15:59 น. |
|
|
|
โดย: cengorn วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:46:10 น. |
|
|
|
โดย: cengorn วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:26:36 น. |
|
|
|
โดย: อารีรัตน์ วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:29:54 น. |
|
|
|
โดย: nootikky วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:28:15 น. |
|
|
|
โดย: Suessapple วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:17:34 น. |
|
|
|
โดย: maraporn วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:36:03 น. |
|
|
|
โดย: titou วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:19:58:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 162 คน [?]
|
https://www.codetukyang.com/html/testcode.htm
หลังเกษียณเรามีเวลาว่าง 'Internet' แม้จะเป็นเรื่อง ใหม่ แต่ก็เหมาะกับเรา "Bloggangเปิดโอกาสให้ เราบันทึกได้อิสระดังใจคุณ" เมื่อเข้ามาแล้วก็เพลิดเพลิน มีเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน แวะเวียนมาทักทาย บ้างก็ ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป บ้าง ก็คงอยู่ ทักทายช่วยเหลือกัน เราอยากให้ผู้สูงวัยที่มีเวลาว่าง สมัครเข้ามาเป็นสมาชิกBloggang กันมากๆจะได้มีเพื่อนๆ เป็นสังคม Online ที่ไม่จำกัด เพศและวัย
|
|
|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |