ภูเก็ต-กะตะ วันแรกที่สนามบินดอนเมือง
รอขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมือง
กินข้าวโพดรอ
มาถึงห้องแล้ว แต่งตัวไปเล่นชายหาดดีกว่า
เอาน้องของข้าวปั้นไปด้วย
เล่นน้ำกับเป็ดก๊าบ ก๊าบ
สบายจังเลยแม่
โอโต้ซังแย่งหมวกข้าวปั้นมาใส่
ทานอาหารเย็นที่ห้องอาหารของโรงแรม มีดนตรีมาขับกล่อมถึงที่โต๊ะ (วงนี้มาจากฟิลิปปินส์ค่ะ) ร้องเพลงเพราะมากๆ ชอบๆ อาหารไม่อร่อยแต่ดนตรีโอเค พอหายโกรธ
11/05/2007
วันนี้เรามาขึ้นเครื่องบินที่สนามบินดอนเมือง ไม่ได้ใช้มานานแล้ว ตื่นเต้นเหมือนกันนะ เข้าไปเงียบมาก เหมือนสนามบินร้าง นี่หรือสนามบินที่อยากให้กลับมาใช้ กลับมาใช้แล้ว แต่ทำให้ดีเท่าเดิมก็ไม่ได้ บริการยังแย่ โดยเฉพาะร้านอาหารที่อยู่ในสนามบินชื่ออะไรไม่อยากบอกบริการได้ซังกะบ๊วย ที่สุด เราเข้าไปจะไปนั่งตรงเก้าอี้ที่เป็นยาวๆ ติดกัน เพราะ สะดวกสำหรับเด็กเล็ก มีพนักงานเอามือมากั้น บอกว่าเข้าไม่ได้ ทำหน้าตาเหมือนแม่จะเข้าไปก่อการร้ายอย่างงั้นแหล่ะ ทำหน้าตาโหดใส่บอกว่าเข้าไม่ได้ พร้อมส่ายหน้า แม่ไม่พอใจ โอโต้ซัง ธรรมดาก็ไม่ค่อยอดทนกับพนักงานแบบนี้เท่าไหร่ วันนี้มากับลูกทนได้แฮะ ไปหาที่นั่ง ถามหาเก้าอี้เด็กพนักงานอีก 1 คน ทำท่าฟังแม่ แต่ไม่ยอมตอบอะไร จนแม่เข้าไปถามอีกรอบ เขาตอบว่าไม่มีครับ แม่เลยตัดสินใจพาข้าวปั้นออกไปจากร้าน ไม่ใช่เพราะไม่มีเก้าอี้เด็กหรอกนะ แม่ไม่ชอบพนักงานที่นี่หน่ะ ไม่ค่อยตั้งใจบริการลูกค้าเลย เวลาถามก็ทำท่าไม่สนใจซะงั้น ออกจากร้านไปซื้อซาลาเปา ขนมจีบร้านข้างๆ ค่อยยังชั่ว พนักงานใส่ใจลูกค้ากว่า ทั้งที่ร้านก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรเหมือนกับร้านแรก
บินมาถึงภูเก็ตฝนเพิ่งตกไป ถนนเปียกไปหมด ลงจากรถ โรงแรมใหญ่โตมาก แต่แปลกแฮะ ไม่มีพนักงานมาช่วยยกกระเป๋าซักคน ตอนเช็คอิน โอโต้ซังถามพนักงานหน้าฟร้อนท่าทางขี้เกียจทำงาน เธอบอกว่าพนักงานไปส่งแขกที่ห้องอยู่ค่ะ เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ ทั้งโรงแรมคงมีคนยกกระเป๋าคนเดียว มาถึงบ่ายโมงกว่าๆ กลัวข้าวปั้นหิวข้าวสั่งอาหารพื้นๆ แบบข้าวผัด กับข้าวอบสับปะรด รอนานมากแถม ไม่อร่อยเลย วันนี้เราโชคไม่ดีสักอย่าง อย่างเดียวที่ดีที่สุด คือข้าวปั้นได้ว่ายน้ำอย่างสนุกนาน รอยยิ้มของข้าวปั้นทำให้แม่ มีความสุขจัง
Create Date : 23 พฤษภาคม 2550 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2550 17:30:16 น. |
|
3 comments
|
Counter : 509 Pageviews. |
|
|