พิบูลเทอเรีย...ไม่ยากอย่างที่คิด

ที่บ้านมีน้องหมาเล็ก(เท่าบ้าน) 2 ตัว อเมริกันพิทบูฯ กะอัลเซเชี่ยน...
ดุมากกกกกกกก ทั้งคู่
1) ก่อนหน้านี้ที่ผ่าตัดแล้วต้องอยู่พักฟื้นที่บ้าน หัวหน้าเก่า(ลุงคนญี่ปุ่น)กะน้องๆมาเยี่ยม
พิทบูฯแสนดุของเรา...ชื่อคุเรโร่ ภาษาบ้าอะไรของพี่ก้อไม่รู้ (จำได้เลาๆว่าอิตาลี) แปลว่าไอ้ตัวแสบ
เรากลัวมันแสบจิงเลยเปลี่ยนชื่อให้นิดหน่อย (-.-) เรียกคุเฉยๆ แล้วเติมจังไปด้วย...
ใครฟังชื่อจะนึกว่าเป็นหมาหน่อมแน้มน่ารักทันที
แต่ปรากฏว่า หมาน้อยของเราหน่อมแน้มไปตามชื่อซะงั้น...
ตอนเค้ามากัน...ก้อกระดิกหางดุ๊กดิ๊กไปรับ
พอเค้าจะกลับ...เดินไปให้ลูบหัวซะงั้น
สรุปว่า อเมริกันพิทบูฯ...ดุมากกกกกกพันธุ์นี้ (￣▽￣)


2) ช่วงก่อนหน้านี้มีข่าวน้องหมาพิทบูฯ กัดคุณยายเสียชีวิต...

เล่นเอาที่บ้านเสียศูนย์กันเลยทีเดียว (-.-) คุณยายที่บ้านที่รักหมา 2 ตัวมากกว่าหลาน 6 คนรวมกัน...เล่าให้แม่ฟังว่า...
วันนั้นคุณยายนอนอยู่บนเตียง แล้วคุจังสุดเลิฟของคุณยายก้อกระโดดขึ้นมานอนบนตัว (หมาน้อย...น้ำหนัก 30 โล)
คุณยายก้อคิดว่า ถ้ามันเปลี่ยนใจหันมางับคอนะ...คุณยายตายแน่...
แต่คุจังมันก้อไม่ได้ทำอะไร
พอคุณยายมาเล่าให้เราฟัง เราก้อเลยอธิบายไปตามนี้ค่ะ

A) พิทบูฯเป็นหมาพันธุ์ที่เครียดง่าย...มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เราเลี้ยงหมามา 3 พันธุ์+ไปขโมยคิดว่าหมาเพื่อนเป็นของเราก็อีกหลายพันธุ์
แต่เราคิดว่า อเมริกันพิทบูฯ เป็นหมาพันธุ์ที่เครียดง่ายที่สุดแล้ว
โดยเฉพาะการจับขังกรง...ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม รู้แต่ว่าถ้าขังกรงมันจะเครียด ทั้งๆที่มันก้อโตมาในกรงอ่ะแหละ
แม่เรา...ที่รักหมา 2 ตัว...มากกว่าลูก 2 คนรวมกัน ก็เลยเลือกที่จะไม่ขังกรง
แต่ถ้ามีแขกมา หมาจะต้องถูกขังไว้ในบ้านไหนสักบ้าน (บ้านเราเป็น 2 หลังติดกันค่ะ) กันแขกโดนชนเจ็บ+กันหมาเครียด

B) พิทบู...รักการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ
มันอาจจะไม่กัดคน แต่เป็นไปไม่ได้ที่มันจะไม่วิ่งอย่างมีความสุขสุดๆ ไปกัดหมาด้วยกัน...แมว หรือกระทั้งนกที่เผลอ...
และบอกตรงๆว่าอัตรารอดชีวิตไม่เกิน 5 เปอร์เซ็นต์
ในความคิดของเรา (ขอย้ำว่าของเรา) หมาที่ไม่เคยสัมผัสเลือดคนและเราเลี้ยงให้มันปัญญาอ่อนแบบนี้
มันน่าจะยังไม่กัดคน...แต่ถ้าเมื่อไหร่มันได้ลองกัดแล้วก้อ...ตัวครายตัวมัน
เพราะฉะนั้น ถ้าเราพยายามเลี้ยงให้มัเป็นหมาปัญญาอ่อน...ชอบคนแปลกหน้า รักการเล่นเป็นชีวิตจิตใจแบบนี้...โอกาสทำอันตรายก้อคงต่ำ จนเกือบเป็น 0

C) พิทบูฯ เป็นหมาที่ฉลาดมากทีเดียว (ในความคิดเรา) มันรู้ว่าใครคือ ตา ยาย แม่ น้า...และพี่ๆ (ตอนแม่บอกหมาว่าให้ไปหาพี่เค้าสิ (เราน่ะเอง) แอบเถียงในใจว่าหนูไม่เคยมีน้องเป็นหมาอ่ะ)
หมาที่ถูกเลี้ยงมาแบบอบอุ้นนนน อบอุ่นขนาดนี้...คงไม่อยู่ๆอยากจะงับคอใคร(ล่ะมั้ง)
นั่นเป็นเหตุผลที่เราใช้อธิบายยายให้สบายใจ ซึ่งในความคิดเรา เราว่ามันใช่...แต่จิงๆแล้วเป็นไงเราไม่รู้


สุดท้ายนี้...ต่อให้คุจังน่ารักยังไง เราไม่เห็นด้วยกับการเลี้ยง อเมริกันพิทบูฯเป็นสัตว์เลี้ยงที่บ้านที่มีแต่คนแก่กับผู้หญิงอยู่ดีค่ะ

1) เราพามันไปหาหมอไม่ได้...ต้องรอให้พี่ชายกลับมาพาไปหาเท่านั้น
เราเคยพามันไปหาหมอแล้วเราจับมันไม่อยู่
(ขนาดนั่งลงไปกับพื้นแล้วกอดมันไว้)
มันวิ่งไปกัดแมวของพนักงานในร้านทั้งๆที่เรากอดมันอยู่
พังชั้นวางทีวี ล้มชั้นวางหนังสือ + etc... ขอบอกว่าเราช้ำไปทั้งตัว+โคตรเจ็บ
คนที่จะเลี้ยงมันได้ต้องเป็นผู้ชายตัวใหญ่ที่ลากหมาแรง(ความยดีๆนี่เอง)เยอะ ไหวเท่านั้น

2) พิทบูอาจฉลาดน่ารักในบางแง่ แต่มันงี่เง่าซื่อบื้อในบางแง่เหมือนกัน...
ทีบ้านไม่เคยมีหมาฝรั่งพันธุ์ไหนเลยที่ชนคนล้มแล้วยังเดินต่อ (ที่บ้านไม่มีโกลเด้นท์ค่ะ ) ดัมเมเชี่ยนและอัลเซเชียนจะหยุดถ้าชนเจ้าของล้ม...
แต่พิทบูฯจะยังคนกระโดดโลดเต้นไม่สนใจใครต่อไปไม่ว่าเจ้าของจะเจ็บยังไงก็ตาม
(ต่อให้มันเหยียบเราซ้ำตรงที่เจ็บ มันก็คงนึกว่าที่เราร้องเพราะเราเล่นด้วย (-"-))

3) ตอนบ้านน้ำท่วม...อัลเซเชียนสามารถพาไปอยู่ด้วยที่บ้านญาติ
แต่พิทบูฯไม่มีใครเอา มันทำให้แม่เราต้องติดอยู่กับบ้านที่น้ำท่วมสูงขึ้นเรื่อยๆ (แต่ถ้าสูบก้อจะหายไปนะคะ)
จนสุดท้ายเราต้องเช่าบ้านที่หัวหิน พร้อมหารถปิกอัพขนหมาไปไว้ที่หัวหินกับแม่ด้วย แม่ถึงได้ยอมย้ายออกจากบ้าน...
ตอนนั้นเราคิดว่าทำไมคุจังมันไม่เป็นหมากระเป๋าพันธุ์เล็กๆฟระ

4) พอย้ายไปอยู่หัวหิน มีหมาจรจัดหลุดเข้ามาในบ้าน
แน่นอนคุจังฟัดไม่ปล่อย...นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้มีคนมายืนด่าแม่หน้าบ้าน
และแม่ต้องเรียกปิกอัพมาขนหมากลับกรุงเทพฯทันที


สุดท้ายจริงๆ...ที่บ้านเราเลี้ยง เพราะพี่ชายเราดื้อไปซื้อมาแล้วหลอกทุกคนในบ้าน (ก่อนจะเห็นหนังสือ...พิทบูเทอเรีย) ว่ามันเป็นหมาฝรั่งพันธุ์ผสมธรรมด๊าาาา ธรรมดา กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ยายก้อเลิฟคุจังมากจนไม่ยอมให้เอาไปฝากไว้ที่ค่ายฝึกทหารซะแล้ววววว

Facebook: Mind Diarry

Create Date : 02 มกราคม 2555 Last Update : 11 มิถุนายน 2559 21:50:57 น. Counter : 405 Pageviews.		0 comments
Share Tweet