Bloggang.com : jamaica : “กวีศรีสยาม” อังคาร กัลยาณพงศ์

“กวีศรีสยาม” อังคาร กัลยาณพงศ์

สิ้นเสียง จิตรกรกวี

.

.

.

"อังคาร กัลยาณพงศ์"

"ใครดูถูกดูหมิ่นศิลปะ

อนารยะไร้สกุลสถุลสัตว์

ราวลิงค่างเสือสางกลางป่าชัฬ

ใจมืดจัดกว่าน้ำหมึกดำ

เพียงกินนอนสืบพันธุ์นั้นฤๅ

ชื่อว่าสิ่งประเสริฐเลิศ (ล้ำ)

หยามยโสกักขะอธรรม

เหยียบย่ำทุกหย่อมหญ้าสาธารณ์

ภพหน้าอย่ามีรูปมนุษย์

จงผุดเกิดในร่างดิรัจฉาน

หน้าติดดินกินขี้เลื้อยคลาน

ไม่ไปนิพพาน ฉันจะเป็นกวี

ความกล้าที่จะแหกกฎและแตกต่างพบได้เช่นเดียวในบทกวีของอังคาร
ยืนยันได้จากปากคำของ ชมัยภร แสงกระจ่าง อดีตนายกสมาคมนักเขียนแห่งประทศไทย

ผู้เคยได้สัมผัสกับถ้อยอักษรอันพิเศษ ของกวีชาวจังหวัดนครศรีธรรมราชผู้นี้
มาตั้งแต่ครั้งยังเป็นนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ และครั้งหนึ่งในฐานะประธานชมรมวรรณศิลป์
เคยเชิญอังคารไปเป็นวิทยากรให้ความรู้เกี่ยวกับการเขียนบทกวีด้วยเช่นกัน

“ท่านอังคารเป็นกวีที่ไม่เหมือนใคร คือถ้าเราดูกัน กวีทั้งหลาย
อาจจะมีเส้นทางของตัวเองที่ อาจจะเดินตามรอยสุนทรภู่ หรือเขียนตามแบบฉบับที่เคยมีมา
แต่สำหรับท่านอังคารเราถือว่าท่านเป็นคนที่แตกต่าง แหวกไปจากคนอื่น

งานของท่านในยุคแรกๆ บางคนจะรู้สึกว่าเป็นอะไรที่แตกต่าง
จนกระทั่งบางคนไม่ยอมรับ เพราะว่าเป็นการเขียนกลอนที่ไม่ได้อยู่ในวิสัยของกลอนสุนทรภู่
คนจะงงมาก แต่ขณะเดียวกันก็เป็นความแตกต่างที่ตื่นเต้นมากสำหรับคนอ่าน เรารู้สึกว่าคนนี้
ไม่เหมือนใคร มีอะไรพิเศษ การใช้คำของท่านมีเนื้อหาสาระที่แตกต่าง เนื้อหามีความลึกทางจิต
วิญญาณมากที่สุด ไม่มีกวีคนไหนหรอกค่ะ ที่บอกว่าไม่ไปนิพพาน มีคนเดียว คือคนนี้

ไม่สนใจจะไปนิพพาน เพราะว่าฉันจะเป็นกวี และมีความรัก
มีความเข้าใจโลก เข้าใจจักรวาล เข้าใจธรรมชาติสูงมาก

ปณิธานของกวี

๑. ฉันเอาฟ้าห่มให้ หายหนาว
ดึกดื่นกินแสงดาว ต่างข้าว
น้ำค้างพร่างกลางหาว หาดื่ม
ไหลหลั่งกวีไว้เช้า ชั่วฟ้าดินสมัย ๚

๒. พลีใจเป็นป่าช้า อาถรรพณ์
ขวัญลิ่วไปเมืองฝัน ฟากฟ้า
เสาะทิพย์ที่สวรรค์ มาโลก
โลมแผ่นทรายเส้นหญ้า เพื่อหล้าเกษมศานต์ ๚

๓. นิพนธ์กวีไว้เพื่อกู้ วิญญาณ
กลางคลื่นกระแสกาล เชี่ยวกล้า
ชีวีนี่มินาน เปลืองเปล่า
ใจเปล่งแววทิพย์ท้า ตราบฟ้าดินสลาย ๚

๔. จิตกาธารกรุ่นไหม้ โฉมไป ก็ดี
กาพย์ร่ำหอมแรงใจ ไป่แล้ว
จุติที่ภพไหน ภพนั่น
ขวัญท่วมทิพย์รุ้งแก้ว ร่วงน้ำมณีสมัย ๚

๕. ลายสือไหววิเวกให้ หฤหรรษ์
ฝนห่าแก้วจากสวรรค์ ดับร้อน
ใจปลิวลิ่วไปฝัน โลกอื่น
หอมภพนี้สะท้อน ภพหน้ามาหอม ๚

๖. ข้ายอมสละทอดทิ้ง ชีวิต
หวังสิ่งสินนฤมิต ใหม่แพร้ว
วิชากวีจุ่งศักดิ์สิทธฺ์ สูงสุด
ขลังดั่งบุหงาป่าแก้ว ร่วงฟ้ามาหอม ๚

อังคาร กัลยาณพงศ์

.

.

.

ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ ใน ThaiPBS

.

.

.

หนึ่งในศิลปิน นักกวี ที่มีชื่อเสียงโด่งดังและเป็นที่รู้จักกันดีในประเทศไทย
ก็คงจะหนีไม่พ้นผู้ที่ชื่อ “อังคาร กัลยาณพงศ์” ศิลปินแห่งชาติ
ผู้ได้รับรางวัล “SEA Writes” วรรณกรรมยอดเยี่ยมแห่งเอเชีย

.

.

.

ชีวิตวัยเด็ก

อังคาร กัลยาณพงศ์ เกิดเมื่อวันอาทิตย์
ที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๔๖๙ ณ บ้านหน้าวัดจันทาราม
ตำบลท่าวัง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช บิดาเป็นกำนันตำบลท่าวัง
ชื่อกำนันเข็บ มารดาชื่อแม่ขุ้ม กัลยาณพงศ์ แต่หากจะสืบสาวสายโลหิตขึ้นไปอีก
จะพบว่า ทั้งฝ่ายตา ปู่ฝ่ายทวด หรือฝ่ายยายของอังคาร ล้วนแต่เป็นช่างใหญ่ทั้งนั้น
ทวดเป็นช่างทอง สายแม่ก็เป็นช่างทอง

ชีวิตในวัยเด็กของอังคาร กัลยาณพงศ์ เป็นเด็กที่สุขภาพไม่ค่อยสมบูรณ์แข็งแรงนัก
เจ็บป่วยอยู่เป็นประจำ มีอยู่ครั้งหนึ่งร่างกายเคยเป็นอัมพาตเคลื่อนไหวไม่ได้ อังคาร
นอนนิ่งเหมือนตาย มีเพียงดวงตาที่กลอกไปมาเท่านั้นที่แสดงว่ายังมีชีวิตอยู่ จนมีหมอมา
รักษาด้วยสมุนไพรจนหายเป็นปกติ แต่เขาต้องเกาะราวไม้ไผ่ฝึกหัดเดินใหม่เป็นครั้งที่สอง

ชีวิตวัยเรียน

อังคารรักและหลงใหล ในกาพย์กลอนมาตั้งแต่เป็นนักเรียนชั้นประถม
เขาชอบอ่านวรรณคดี เช่นรามเกียรติ์ อิเหนา ขุนช้างขุนแผน ฯลฯ

นอกจากชอบอ่านหนังสือแล้ว อังคารยังชอบวาดรูป และมักเล่นสร้างโบสถ์
สร้างเจดีย์ ทำกำแพงเมืองที่ใต้ถุนบ้านอยู่เป็นประจำ เรียกได้ว่าฉายแววความเป็นศิลปิน
มาตั้งแต่เยาว์วัย

อังคารเรียนชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียนวัดจันทารามและโรงเรียนวัดใหญ่
พอจบชั้นประถม ๔ ก็ย้ายไปเรียนชั้นมัธยมที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ
จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนที่พระพุทธเจ้าหลวงทรงอุปถัมภ์

เมื่อเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาในปี ๒๔๘๖ อังคารได้เข้ามาเรียนวิชาศิลปะ ที่โรงเรียน
เพาะช่าง และเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยศิลปากร ในคณะจิตรกรรม– ประติมากรรม
และต่อมาก็ได้ออกไปช่วยอาจารย์เฟื้อ หริพิทักษ์ คัดลอกภาพจิตรกรรมโบราณ
ตามเมืองสำคัญต่างๆ เช่น อยุธยา สุโขทัย ศรีสัชนาลัย เพชรบุรี

สู่ชีวิตนักกวี

ด้วยความที่มีบุคลิกการเขียนกวีที่ผิดแผกไปจากคนอื่นๆ อังคารมีความเป็นตัวของตัวเอง
มีความคิดที่อิสระ ไม่ร้อยรัดด้วยรูปแบบที่ตายตัว กล้าแสดงอารมณ์และความคิดเห็นออกมา
อย่างตรงไปตรงมาได้อย่างน่าแปลกประหลาด ไม่ซ้ำใคร แม้ในทางฉันทลักษณ์ เขาก็ไม่ได้
เดินตามแบบท่านแต่ก่อน กลอนของเขาละการสัมผัสในแบบสุนทรภู่สิ้น กาพย์ของเขาก็มิได้
เลียนลีลาของเจ้าฟ้ากุ้ง โคลงของเขาก็มิได้ตกเป็นทาสของศรีปราชญ์หรือนรินทร์อิน
แต่แล้วข้อเขียนของอังคารก็มิได้ทิ้งแบบแผนโบราณ หากส่อให้เห็นว่าเขาทั้งเข้าใจ
และเคารพนับถือกวีแต่เก่าก่อน เพียงแต่เขาเขียนในสมัยของเขาเอง
นับเป็นกวีผู้บุกเบิกกวีนิพนธ์ยุคใหม่

ต่อมาอังคาร กัลยาณพงศ์ได้พบกับ สุลักษณ์ ศิวรักษ์ หรือ ส.ศิวรักษ์
อดีตบรรณาธิการคนแรก ผู้ก่อตั้งหนังสือ “สังคมศาสตร์ปริทัศน์”
และเป็นผู้บริหารงานสมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทยมาตั้งแต่ต้น
โดย ส.ศิวรักษ์ ได้เผยแพร่ตีพิมพ์บทกวีของอังคารมาตั้งแต่สังคมศาสตร์ปริทัศน์
ฉบับปฐมฤกษ์ เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๐๖ และได้รวบรวมบทกวีที่กระจัดกระจาย
อยู่ตามหนังสืออนุสรณ์ต่างๆของอังคาร มาตีพิมพ์เป็นเล่มต่อสาธารณชนครั้งแรก เมื่อ
พ.ศ. ๒๕๐๗ เป็นต้นมา แม้ในครั้งนั้น จะมีปฏิกิริยามาจากพวกนักเลงกลอน
และผู้อ่านที่ไม่เห็นด้วยกับการเขียนบทกวีแหวกแนวฉันทลักษณ์ของอังคาร

ด้านผลงานและรางวัลเกียรติยศ

อย่างไรก็ตาม ได้มีการรวบรวมผลงานของอังคาร กัลยาณพงศ์
และตีพิมพ์เป็นเล่มโดย อาจารย์สุลักษณ์ ศิวรักษ์ อีกหลายครั้ง ดังต่อไปนี้

พ.ศ. ๒๕๐๗ กวีนิพนธ์ของอังคาร กัลยาณพงศ์

พ.ศ. ๒๕๑๒ ลำนำภูกระดึง

พ.ศ. ๒๕๑๕ บางบทจากสวนแก้ว

พ.ศ. ๒๕๒๑ บางกอกแก้วกำศรวล หรือ นิราศนครศรีธรรมราช

พ.ศ. ๒๕๒๙ ปณิธานกวี
พ.ศ. ๒๕๓๐ หยาดน้ำค้างคือน้ำตาของเวลา
พ.ศ. ๒๕๔๒ กวีศรีอยุธยา

จากผลงานดังกล่าว ได้ส่งผลให้อังคาร กัลยาณพงศ์
ได้รับรางวัลด้านวรรณศิลป์ ดังนี้

พ.ศ. ๒๕๑๕ ได้รับรางวัลกวีดีเด่น ของมูลนิธิเสฐียรโกเศศ - นาคะประทีป

พ.ศ. ๒๕๒๙ ได้รับรางวัล SEA WRITES
ซึ่งเป็นรางวัลสร้างสรรวรรณกรรมยอดเยี่ยมแห่งเอเชีย จากบทกวีรวมเล่ม ชื่อ “ปณิธานกวี”

จากประวัติชีวิตและผลงานดังกล่าวคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ
จึงประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้อังคาร กัลยาณพงศ์ เป็นศิลปินแห่งชาติ
สาขา วรรณศิลป์(กวีนิพนธ์) เมื่อวันที่ ๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๓๒
และได้เข้ารับพระราชทานโล่และเข็มเชิดชูเกียรติจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ
สยามบรมราชกุมารี ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน พระราชวังดุสิต
เมื่อวันที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๓

ชีวิตครอบครัว

ด้านชีวิตครอบครัว อังคาร กัลยาณพงศ์ สมรสกับ คุณอุ่นเรือน จิตต์ภักดี
มีบุตรธิดารวม ๓ คน คือ ภูหลวง อ้อมแก้ว และ วิศาขา กัลยาณพงศ์

ชีวิตปัจฉิมวัย

ด้วยหัวใจของนักกวีผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองสยาม และการใช้ชีวิตที่อุทิศให้กับงานกวี
งานศิลปะ ท่านได้ใช้ชีวิตตามปณิธานกวีที่ตั้งใจสร้างสรรผลงานเพื่อยกระดับจิตใจของมนุษย์
ด้วยกวีนิพนธ์ แม้ชีวิตจะมีอุปสรรคเพียงใดก็ไม่ตีโพยตีพาย ไม่ร้องขอใดใดจากใคร
เพราะนี่เป็นหนทางที่ตนเลือก ดังที่ท่านเคยได้ให้สัมภาษณ์ โดยได้กล่าวตอนหนึ่งว่า
“หมามันยังอยู่ได้ กวีก็ต้องอยู่ได้” และอังคารก็อยู่ได้อย่างยิ่งใหญ่
เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่ต้องมีใครมาห้อมล้อม หากแต่ยิ่งใหญ่ด้วยผลงาน
ทำให้เขายังคงทำงานเพื่อสังคมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
แม้วัยจะวัยย่างเข้าสู่ ๘๔ ปี และโรคภัยต่างๆก็ได้เข้ามารุมเร้ามากมาย
แต่ในภาวะที่บ้านเมืองเกิดวิกฤติความรุนแรง มีปัญหาเดือดร้อนไปทั่วทุกหย่อมหญ้า
อังคารก็ยังมีส่วนร่วมในการรับผิดชอบต่อสังคม ดังที่จะเห็น ได้จาก
บทกวีในช่วงนี้ของเขาจะสอดแทรก และสะท้อนถึงปัญหาบ้านเมืองในปัจจุบันอยู่โดยตลอด

คำกล่าวที่ว่า “กวีฤาแล้งแหล่งสยาม” ยังคงเป็นจริงเสมอ
และชายที่ชื่อ อังคาร กัลยาณพงศ์ ก็เป็นข้อยืนยันคำกล่าวนี้ได้เป็นอย่างดี

ตราบใดที่....

“จันทร์สูญ สูญสิ้นรวี

จึ่งสูญเมธี

กวีฤารู้แล้งแหล่งไทย”

เครดิตข้อมูลจาก clipmass.com / faklairung /Daily/ViewNews

Create Date : 27 สิงหาคม 2555

Last Update : 27 สิงหาคม 2555 10:06:52 น.

0 comments

Counter : 10947 Pageviews.

jamaica

Location :
1 Albania

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 164 คน [?]

ฝากข้อความที่นี่ค่ะ^_^

++ Harmony of Life ++
ช่วงเวลาดีๆ และ....
ความรู้สึกดี ๆ เกิดขึ้นได้เสมอ
เมื่อเรามีหัวใจจะสรรค์สร้าง
รู้สึกดีกับตัวเราเองรู้สึกดีกับสิ่งต่างๆ
กับใครๆรายรอบตัว......และ
แบ่งปันความรู้สึกที่ดีให้แก่กัน
ทุก ๆวัน ก็จะเต็มไปด้วยความสุข
และความรู้สึกดีๆ ค่ะ ^_^