|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
วันแห่งการสูญเสียของผม...
5 ธันวาคมของทุกๆ ปี
ถือเป็นวันที่ปวงชนชาวไทย จะได้ร่วมแรงร่วมใจกันแสดงออก
ถึงความจงรักภักดีและรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณนานับประการ
ซึ่ง
"ในหลวง"
ทรงพระราชทานแก่พสกนิกรชาวไทยอันหาที่สุดมิได้
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่จะทำหน้าที่ตอบแทนคุณบ้านเมืองเท่าที่กำลังพอจะทำได้
และจะจงรักภักดีต่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ (พระองค์ท่าน) ตลอดไป
แต่...เช้าของวันที่ 5 นี้ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากน้า ที่สุพรรณฯ
"ต๊อก...ยายเสียแล้วนะ"
ปีนี้เป็นปีที่ผมต้องสูญเสียและเสียใจอย่างมากกับการจากไปของ
"คุณยาย"
ซึ่งเกิดวันอังคารที่ 1 เดือนมิถุนายน เหมือนกับผม (เรามีนิสัยคล้ายกันมากครับ)
บุคคลที่มีความสำคัญที่สุดในชีวิตของผมคนแรกครับ
ผม...โตขึ้นมาก็เห็นหน้ายาย มากกว่าหน้าพ่อ-แม่ซะอีก
ตื่นเช้าผมจะช่วยยายถือตระกร้าไปจ่ายตลาดเกือบทุกวัน
บางครั้งยายจะตื่นตั้งแต่ตี 3-4 เพื่อไปยังตัวเมือง...ซื้อของมาขายที่อำเภอของเรา
ก่อนไปโรงเรียนในทุกๆ วัน ผมและพี่ชายจะช่วยกันเข็นรถเข็นของยาย
ซึ่งเต็มไปด้วยผลไม้ทั้งสดและดองในตอนเช้า เพื่อนำไปขาย
ณ อนุสรณ์ดอนเจดีย์ ให้กับนักท่องเที่ยวที่มาจากต่างถิ่น
(รถจอดตรงไหน ก็เข็นไปตรงนั้น)
จากนั้น เราก็ถึงจะขี่จักรยานไปโรงเรียน
และจะกลับมาเข็นรถกลับบ้านอีกทีตอนเลิกเรียนแล้ว
ส่วนยายนั้นจะเดินตามมาทีหลัง
หลายสิ่งหลายอย่าง ยายผมได้ปลูกฝังให้เรารู้จักอดทน
และช่วยเหลือตนเองมาตลอด
สอนให้ทำงานบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า รีดผ้า รองน้ำฝนใส่ตุ่ม
ซึ่งตอนนั้นก็คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดามากเลย
ผมจำได้ว่า ยายไม่เคยตีผมและพี่ชายเลย ท่านจะสอนมากกว่า
ต่อเมื่อตอนเข้าเรียนชั้น ม.4 ผมมาเป็นเด็กวัดในกรุงเทพฯ
ผมเข้าใจยายและตัวเองมากขึ้น (ไม่ต้องปรับตัวอะไรมาก)
ช่วงแรกผมจะกลับบ้านทุกเสาร์-อาทิตย์
โดยยายจะตำน้ำพริกเป็นชามเลยครับ พร้อมผักต้มกะทิอีกจานใหญ่
ผมกินทุกวันไม่เคยเบื่อเลยครับ (ยายผมตำอร่อยมาก)
ยายผมบอกว่า "กินทุกวันไม่เบื่อเหรอ"
ผมตอบไม่ "ไม่เบื่อหรอกยาย เพราะอยู่กรุงเทพฯ หากินยาก" (ยายยิ้ม..)
และทุกครั้งที่กลับมาบ้าน ยายก็มักสอนว่า
"ต๊อก...อย่าไปยุ่งกับเหล้าและบุหรี่นะ...มันไม่ดี
ดูพ่อของเราเป็นตัวอย่างไว้ พ่อเราหนะไม่กินและก็ไม่สูบนะ
พยายามตั้งใจเรียน
และระวังผู้หญิงกรุงเทพฯ จะหลอกเอานะ" (ผมขำตลอดเลย)
"เรียนให้จบก่อนนะ แล้วค่อยมีแฟน"
พอเรียนจบท่านก็บอกว่า
"ทำงานหาเงินก่อนนะ แล้วค่อยแต่งงาน"
ยายผมพูดทุกครั้งที่เห็นหน้าผม และผมจำได้แม่นยำจนถึงทุกวันนี้เลยครับ
ผมเคยบอกยายว่า
"ยาย...ยายพูดทุกครั้งที่กลับมา ต๊อกจำได้หมดแล้ว" (พูดพลางขำๆ)
ตั้งแต่ผมจำความได้
ผมเห็นยายของผม ร้องไห้แค่ 2 ครั้ง
เพื่อนบ้านเคยคุยให้ผมได้ยินว่า คบกับยายของผมมา 30 ปี
แต่ไม่ยักรู้เลยว่า ยายของผมหนะคิดอะไร ดูไม่ออกเลย
ยายเคยผ่าตัดมาทั้งหมด 8 ครั้ง (ตา ขา เข่า หลังฯ)
แต่ยายไม่เคยบ่นหรือบอกว่าเจ็บปวดทรมานเลย ว่าเวลาพูดออกจะขำๆ ด้วยซ้ำ
และชอบบอกว่าตัวเองเป็น "หญิงเหล็ก"
เมื่ออายุครบบวช ผมตั้งใจจะปฏิบัติให้มากๆ ในระยะเวลาที่น้อย
ผมเคยได้ฟังพระอาจารย์ท่านเล่าว่า
"การธุดงค์" ถือเป็นการเผยแผ่ศาสนาที่ได้บุญมาก
ผมถามท่านว่า "แล้วอย่างนี้พ่อแม่ปู่ยาตายาย เราได้บุญมากด้วยมั้ยครับ"
ท่านตอบว่า "ได้มากสิ"
จากวันนั้นผมไม่ลังเลที่จะต้องทำตามความตั้งใจให้ได้
อย่างน้อยก็ถือเป็นการตอบแทนคุณทางนึง
อาจมองไม่เห็นด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยความเชื่อและศรัทธา
ผมและพี่ชายบวชพระพร้อมกัน กล่าวคำบวชพร้อมกัน
ก่อนบวชนั้น ยายอยากให้ผมบวชไปตามประเพณีแค่ 7 วัน 15 วันก็พอ
ไม่อยากให้ออกธุดงค์ ท่านบอกว่า อย่างมงาย (แต่ความจริงคงกลัวผมลำบาก)
พอบวชได้ 15 วันแล้ว ผมให้พี่ชายสึกตามกำหนดไปก่อน
ส่วนผมในขณะเป็นพระ ก็ได้ไปบอกกับยายว่า "ยาย อาตมาจะออกธุดงค์แล้วนะ"
ยายผมไม่ว่าอะไร อาจเป็นเพราะว่าผมเป็นพระก็ได้
จากนั้น ผมออกเดินธุดงค์กับพระจารย์ที่วัดเดียวกัน
(ไปรวมกลุ่มกันก่อนแล้วค่อยแยกสาย)
ผมไม่มีแม้แต่นักธรรมชั้นใดๆ เลย
มีวิชาอยู่อย่างเดียว คือ การฝึกสมาธิแบบเพ่งกสิณ (ดิน-น้ำ-ลม-ไฟ)
และสวดคาถา 108 แบบเดินหน้าและถอยหลัง ได้บทเดียว
ผมตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัดพอสมควร เนื่องจากผมมีจุดมุ่งหมายที่ใหญ่
แต่ระยะเวลานั้นไม่มากนัก (เพราะต้องทำงานทางโลก)
เดินธุคงค์ไปยังภาคอีสานประมาณ 5-6 จังหวัดนี่แหละครับ
ใช้เวลาอยู่ในป่า 1.5 เดือน (เจอเรื่องราวหลายอย่างพอสมควรเลย)
จากนั้นก็สึกมาเป็นฆราวาส ทำหน้าที่เราๆ ท่านๆ ต่อไป
อย่างน้อยสิ่งนี้ สิ่งที่ผมเชื่อว่าทำแล้วจะส่งผลดีให้กับพ่อแม่ปู่ย่าตายาย
ณ วันที่ท่านต้องจากเราไป
หลายปีผ่านมา...ยายก็ไม่สบายบ่อยครั้ง อาจเป็นเพราะความชราด้วยประการนึง
และมีอาการหลงๆ ลืมมากเลยทีเดียว
ล่าสุดท่านก็ล้มจนสะโพกร้าว เข้าเฝือกไม่ได้ เพราะหมอบอกว่าอายุมากแล้ว
และท่านก็จะดื้อและมีนิสัยคล้ายเด็กๆ จะทำกายภาพบำบัดก็ลำบาก
ท่านจะร้องอย่างทรมานเวลามีการขยับตัว
"การเกิด การแก่ การเจ็บ การตาย"
เป็นเรื่องธรรมดาของทุกๆ คน ผมพยายามทำความเข้าใจและเตรียมใจมาล่วงหน้า
แต่วันนี้ วันที่ผมได้รู้เรื่องการที่ต้องสูญเสียคุณยายไป
วันนี้ผมรู้สึกอึดอัดและแน่นหน้าอกมากๆ ครับ
ผมร้องไห้ออกมาหลายครั้ง เพราะผมคิดถึงยายผม
แต่ท่านคงไปสบายไม่ทรมานแล้วหละ
"ขอให้ยาย...ไปสู่สุขคติ ในภพภูมิที่มีแต่ความสุขความสบาย
บุญกุศลที่ผมได้ทำทั้งหมดในชาตินี้
ผมขออุทิศให้ยายของผมทั้งหมดครับ"
Create Date : 05 ธันวาคม 2551 |
|
76 comments |
Last Update : 5 ธันวาคม 2551 13:31:06 น. |
Counter : 1070 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: littlepenguin IP: 118.172.89.110 5 ธันวาคม 2551 11:03:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 5 ธันวาคม 2551 14:29:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 5 ธันวาคม 2551 19:45:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: velez IP: 58.9.64.228 5 ธันวาคม 2551 21:30:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 5 ธันวาคม 2551 22:14:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 6 ธันวาคม 2551 11:19:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ฮา 3 สายสะพาย (กะว่าก๋า ) 7 ธันวาคม 2551 5:56:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: แก้ว+โบ็ต IP: 118.175.199.176 7 ธันวาคม 2551 10:36:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: bagarbu 7 ธันวาคม 2551 17:22:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ๊อดอ๊อด IP: 92.12.244.95 7 ธันวาคม 2551 18:36:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: แมนต้าขอสวมรอยเมนต์(ขี้เกียจล๊อกเอ๊าท์และล๊อกอิน) (พี่รี่+ต๊อก ) 7 ธันวาคม 2551 22:49:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: sysee 8 ธันวาคม 2551 2:02:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: butbbj 8 ธันวาคม 2551 7:44:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 8 ธันวาคม 2551 8:04:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 8 ธันวาคม 2551 8:42:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: รู้ช้าจังนะเรา (AB_PAE ) 8 ธันวาคม 2551 8:53:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: LooKPat 8 ธันวาคม 2551 9:27:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: LooKPat 8 ธันวาคม 2551 10:13:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: จิ๊บก๊าบบบบบบ IP: 58.9.39.32 8 ธันวาคม 2551 11:58:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: Borken 8 ธันวาคม 2551 12:04:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: butbbj 8 ธันวาคม 2551 12:48:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: Picike 9 ธันวาคม 2551 4:55:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: AB_PAE 9 ธันวาคม 2551 8:50:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 9 ธันวาคม 2551 12:56:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมูหลิง (Kitsunae ) 9 ธันวาคม 2551 13:11:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: nLatte 9 ธันวาคม 2551 19:13:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซอมพอ IP: 125.25.177.229 9 ธันวาคม 2551 19:55:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ค๊อปเตอร์ใบไม้ IP: 118.172.72.116 9 ธันวาคม 2551 21:30:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: LooKPat 9 ธันวาคม 2551 22:52:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 10 ธันวาคม 2551 7:52:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: akarima 10 ธันวาคม 2551 16:32:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 10 ธันวาคม 2551 23:16:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 11 ธันวาคม 2551 7:53:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: paerid 11 ธันวาคม 2551 7:57:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: nLatte 11 ธันวาคม 2551 11:50:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: powerza 11 ธันวาคม 2551 12:01:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 12 ธันวาคม 2551 8:31:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: Noom IP: 61.47.28.66 14 มกราคม 2552 16:05:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: aey IP: 58.9.143.65 7 ตุลาคม 2556 13:57:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
จริงจัง จริงใจ และก็จริงจริง
(บทความและรูปภาพทั้งหมดในบล๊อก ขอสงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด)
|
|
☆☆ หลังไมค์ถึง พี่รี่+ต๊อก ☆☆
|
|
|
|
|
|
|
ขอให้คุณยายไปสู่สุคติค่ะ ........