Group Blog
 
 
มกราคม 2555
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
24 มกราคม 2555
 
All Blogs
 

ซาตานสามโบสถ์ [Cursed Satan] เกริ่น + บทนำ - HOT!

lozocat


อยากบอกว่าเรื่องนี้แรงมากมาย!!ตั้งแต่ต้นจนจบ

จากคนที่ผิดหวังในรักมาก่อนอย่าง ฟิลิปป์ เหอ (จากประกาศิตพิศวาส) กับ พนักงานพีอาร์โรงแรมแห่งหนึ่ง ที่มองหน้าสวยใสซื่อ คงไม่มีใครรู้ว่าเธอเคยมีประวัติต้มตุ๋น แบลคเมลล์คนรวยๆมาัไม่ถ้วน


แม้จะต้องป้อมปราการหัวใจตัวเองไว้อย่างหนาแน่น แต่ก้อนเนื้อหัวใจเขามันไม่กลับไม่รักดีขึ้นมา ไม่รู้ทำไม ทั้งที่โดนแม่หน้านางฟ้าหลอกซ้ำหลอกซาก ซาตานอย่างเขาก็อยากยังจะเข้าโบสถ์วิวาห์กับเธอตามคำปรารถนาของบิดา แต่พระเจ้าจะอนุญาติให้ ซาตานอย่างเข้าโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ได้อีกครั้งจริงหรือ???



ร่างบางที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาขยับตัวอย่างเมื่อยล้า ก่อนที่คิ้วเรียวสวยสีน้ำตาลจะขมวดนิ่วเมื่อถูกร่างอบอุ่นของใครคนหนึ่งเบียดแนบเข้ามาชิด เสียงลมหายใจและเสียงชีพจรที่เต้นอย่างสม่ำเสมอทำให้ดวงตาคู่สวยต้องเบิกโพลงขึ้นทันทีเมื่อความทรงจำในค่ำคืนก่อนพาดผ่านเข้ามาสมอง ใบหน้าสวยแดงก่ำหลังรับรู้แล้วว่าความอบอุ่นที่หล่อนกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้คือแผงอกของชายหนุ่ม


ท่อนแขนแข็งแกร่งที่พาดโอบรอบลำตัวทำให้หญิงสาวขยับเขยื้อนตัวลำบาก หล่อนพยายามจับแขนกำยำให้ออกพ้นร่างกายแต่ดูเหมือนคนที่โอบกอดอยู่จะรู้ตัวอยู่นานแล้ว และยิ่งกระชับเอวหล่อนเข้าไปแนบชิดยิ่งกว่าเดิมจนรู้สึกถึงผิวกายที่เสียดสีกัน


“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นมาพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดข้างใบหู ทำให้ร่างบางต้องหลับตาแน่น ใบหน้าเรียวหวานร้อนจนแดงก่ำ สำเหนียกว่านี่คือความเป็นจริงไม่ใช่แค่ฝันอันวาบหวาม จึงรีบดันตัวเองให้ออกพ้นจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว


หล่อนลุกขึ้นนั่งหันแผ่นหลังเนียนขาวให้กับเขา หัวใจเย็นยะเยือกราวกับถูกกริชน้ำแข็งทิ่มแทง อดละอายแก่ใจตนเองไม่ได้เมื่อนึกถึงความเป็นจริงที่ว่าหล่อนปล่อยให้ร่างกายตนเองถูกย่ำยีอย่างหน้าไร้ยางอาย นาทีนี้หล่อนไม่เหลืออะไรให้ภาคภูมิใจได้อีกแล้วแม้แต่ศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง แค่คิดน้ำตาก็พลันแตกเป็นทำนบเสียให้ได้ เปลือกตาบางใสที่ประดับขนตางามงอนกระพริบน้อย ๆ เมื่อไม่สามารถหักห้ามน้ำอุ่นๆที่เอ่อคลอในดวงจักษุให้รินไหลลงมาได้

เขาแสยะยิ้ม นัยน์ตาสีเขียวจัดซ่อนประกายยามมองคนอีกฝั่งเตียง “ยังเช้าอยู่เลย”

“ฉันจะกลับแล้ว ” หล่อนบอกเสียงแผ่ว ริมฝีปากบางเม้มกลั้นก้อนสะอื้นให้กลับลงไป ขณะที่ขาสองขาที่พยายามพยุงตัวเองให้ลุกก้าวจากเตียงไปสั่นสะท้านไปด้วยความปวดร้าวจากร่องรอยพิศวาส

“จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ถ้าผมไม่อนุญาตคุณก็ออกจากห้องนี้ไม่ได้” เขาพูดเสียงเข้มก่อนที่ร่างหญิงสาวจะถูกดึงกลับไปจนตัวปลิว


“ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้...ปล่อยนะ” หญิงสาวกำหมัดแน่นทุบที่ไหล่และอกเขาแต่ก็ไม่สมารถหยุดให้ร่างสูงโถมทับน้ำหนักลงมาได้

“ทำไมแหละ ไม่สนแล้วเรื่องของเราแล้วเหรอ…” เขาพูดพลางเคลื่อนริมฝีปากไปตามใบหูและซอกคอขาวผ่องอย่างไม่สนใจคำทักท้วงและมือน้อยๆที่ขัดขืนเขาอย่างสุดชีวิต ยังไงหล่อนก็ไม่มีทางรอดเงื้อมือคนอย่างเขาไปได้ หล่อนทำให้เขาหลงใหลและตลบหลังเขาราวกับเขาเป็นตัวตลก เขาจะไม่มีวันให้อภัยความผิดที่หล่อนกระทำกับเขาเด็ดขาด


“ฉันไม่สนใจและไม่คิดจะจำด้วย ฉันจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้” หล่อนบอกเสียงสั่นพร่า เสียงนั้นเหมือนจะ ทำให้ริมฝีปากที่กำลังกลั่นแกล้งหญิงสาวตรงหน้าหยุดชะงักลง


“ คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น คุณต้องอยู่ที่นี่” ฟิลิปป์รวบข้อมือทั้งสองข้างไว้และสั่งเสียงกร้าวประหนึ่งกับตนเป็นเจ้าชีวิตหญิงสาว ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นก่อนจะพยายามดันร่างชายหนุ่มไปให้พ้นกาย

“แต่ฉันไม่ต้องการอยู่ที่นี่ ฉันจะกลับบ้าน และคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉันด้วย ปล่อย!!”


หล่อนจะอยู่กับเขาไม่ได้ ถึงหล่อนจะเป็นของเขาแล้วก็ตาม แต่ตอนนี้หล่อนหมั้นแล้ว และหล่อนก็รู้ว่าเขาไม่เคยคิดใยดีหล่อนแม้แต่น้อย และที่เขาทำเหมือนต้องการตัวหล่อนแบบนี้ก็เพราะว่าเขาเห็นหล่อนเป็นแค่ของตาย...ของตายที่เขาสามารถจะทิ้งหรือทำอะไรเมื่อไหร่ก็ได้เมื่อเขาต้องการ!


แต่ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่หล่อนควรจะจบทุกสิ่งทุกอย่างกับเขา หล่อนจะไม่เป็นหมากบนกระดานให้เขาเล่นตามอำเภอใจอีกแล้ว หล่อนจะหยุดเพื่อชีวิตใหม่ของหล่อน……เอรินต่อท้ายในใจอย่างเจ็บปวด ระหว่างที่ร่างก็ดิ้นรนโจมตีเขาด้วยกำปั้น จนฟิลิปป์หมดความอดทน เขากดข้อมือที่กำไว้เหนือศีรษะหญิงสาว และดันเข่าคั่นระหว่างขาหล่อนไว้เพื่อหยุดการเคลื่อนไหว


หญิงสาวเหลือบมองซ้ายและขวาของฝั่งเตียงทั้งสองด้านล้วนเป็นกำแพง ต่อให้หล่อนลุกขึ้นจากเตียงนี้ไปได้ แต่ก็คงไม่พ้นถูกเขากระชากกลับมาบนเตียงอีกเหมือนเก่า ซ้ำสีหน้าของเขาในตอนนี้ทำให้หล่อนรู้เลยว่ามัน’ไม่มีประโยชน์’ เขาทั้งโกรธและทั้งมุ่งมั่นจนน่ากลัว


“ผมมีสิทธิ์อย่างเต็มที่เลยล่ะ หรือว่าจะต้องให้พิสูจน์อีกรอบ” จบประโยคต่อมาคนฟังแทบหยุดหายใจ คลื่นแห่งความหวาดหวั่นและปรารถนาพุ่งวาบไปทั่วเรือนร่างหญิงสาว เมื่อเขามองมาพลางใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามแนวสีข้างและสะโพกช้าๆแสดงให้รู้ว่าเขาพร้อมทำอย่างที่พูดแน่


ริมฝีปากบางสั่นน้อยๆ พยายามหลุบขนตางอนหนาต่ำจากดวงตาคมคู่ร้อนแรง ตอนนี้หล่อนรู้สึกตัวเองไม่ต่างจากแมงเม่าตัวเล็กๆที่ปล่อยตัวปล่อยใจหลงระเริงไปกับแสงไฟสวยงามยามค่ำคืนเลย แม้จะรู้ทั้งรู้ว่ามันร้อนและเป็นอันตรายแต่กลับยังเลือกที่จะเข้าใกล้แสงไฟนั้น จนท้ายสุดประกายไฟของมันก็สำแดงแผลงฤทธิ์แผดเผาหล่อนเสียมอดไหม้ไม่เหลือชิ้นดี

“มะ..ไม่ต้อง” เอรินบอกเสียงหอบ เสียงลมหายใจติดขัดในลำคอ


“ในเมื่อรู้ก็ดี” ริมฝีปากเขาขยับยิ้มอย่างเฉื่อยชา ”แต่ถ้าไม่เชื่อฟังกัน คิดตลบหลังหาทางกลับอยู่ละก็ คลิปวีดีโอจะถูกส่งไปพร้อมกับตัวคุณแน่” แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นดั่งเช่นประโยคที่พูดออกมา


”คะ..คลิปอะไร” เสียงหวานถามอย่างตระหนก

”ก็คลิปวีดีโออันเร่าร้อนของคุณกับผมเมื่อคืนนี้ไง อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าที่บ้านของคุณกับไอ้คู่หมั้นนั่นเห็นจะเป็นยังไง” ลมหายใจของหล่อนหยุดกึกด้วยความตกใจและเสียขวัญ ใบหน้างามสวยซีดเผือดราวกับซากศพ ความช็อกนั้นเสียดแทงไปทั่วร่างจนหล่อนได้แต่นอนตัวแข็งมองสายตาและใบหน้าที่อ่านไม่เคยออกสักครั้งของเขานิ่ง


หล่อนไม่เคยคิดมากก่อนว่าความรักและความปรารถนาที่หล่อนมอบให้เขาจะแปรเปลี่ยนเป็นอีกด้านที่น่ากลัวเช่นนี้ หยาดน้ำตาร่วงเผาะลงมาอาบแก้มเป็นสายธาร เมื่อหวนระลึกเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดสามสัปดาห์ หัวใจปวดแปลบเมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้เห็นหล่อนเป็นเพียงแค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้น

“เอ้า....ใส่มันซะ!!“ ความร้อนรุ่มแผ่ขยายมากขึ้น ทำให้นักธุรกิจหนุ่มต้องกัดฟันแน่น เพื่อข่มกลั้นความต้องการภายในตัวเขาซึ่งดูท่ามีอำนาจเหนือสมองเขามากขึ้นเรื่อยๆ ....ตั้งแต่เขาได้รู้จักผู้หญิงคนนี้


“ผู้หญิงอย่างคุณแค่เสื้อคลุมอาบน้ำก็น่าจะพอเพียงแล้วกับการอยู่ที่นี่ และอย่าแม้แต่จะคิดเอาเสื้อเชิ้ตออกมาสวมใส่เหมือนเมื่อคืนนี้อีก ” หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองจนรู้สึกถึงกลิ่นเลือดที่ซึมออกมาจางๆ คำพูดของเขาเจ็บปวดยิ่งกว่าหล่อนถูกตบหนักๆพันครั้งเสียอีก มองเห็นแล้วว่าเขาขีดเส้นกั้นระหว่างหล่อนกับเขาไว้ชัดเจน และเส้นกั้นนั้นหล่อนไม่อาจข้ามผ่านหรือเข้าไปทำลายได้เลย ต่อให้พยายามแค่ไหน อดทนอดกลั้นมากเท่าไหร่ หล่อนก็เป็นได้แค่ ‘ สิ่งมีชีวิต’ ที่ไม่เคยอยู่ในหัวใจเขา


ถ้าจะโทษใครสักคนหล่อนคงจะเป็นหล่อนที่ผิดเองที่วันนั้นท้าทายเสนอร่างกายและศักดิ์ศรีตัวเองใส่พานไปให้เขา เพราะคิดว่าสามารถเปลี่ยนผู้ชายเย็นชาที่มีดวงตาไร้ดวงความสุขไปได้ แต่สุดท้ายมันกลับไม่เป็นอย่างที่หล่อนคิดสักนิด นอกจากหล่อนไม่สามารถเปลี่ยนเขาได้แล้ว เขากลับลั่นดาลกุญแจ สงวนอารมณ์ความรู้สึกตัวเองไว้อย่างหนาแน่นมากยิ่งขึ้นอีก


หล่อนปล่อยให้น้ำตาเจ้ากรรมร่วงเผาะลงมา บังคับตัวเองโพล่งออกไปตรงๆด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง

“ถ้าคุณเกลียดฉันมาก ไม่อยากเห็นหน้าฉัน ไม่อยากให้ฉันทำอะไรกับของๆคุณ คุณก็ปล่อยฉันไปสิ ขังฉันไว้ที่นี้อีกเพื่ออะไร” นัยน์ตาคมคู่ตาจ้องมองหล่อนด้วยแววคุกกรุ่นและคุกคามดั่งพยัคฆ์ร้าย


“เพื่อความสะใจไง” เสียงนั้นตอบกลับมาอย่างเยือกเย็น ก่อนที่ใบหน้าคมหล่อกระด้างแข็งจะหันขวับมาหาหล่อนพร้อมกับรอยยิ้มร้ายกาจเชือนใจ

“ผมจะทำให้คุณเหมือนอยู่ในนรกทั้งเป็น คุณทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากทำตามคำสั่งผมเท่านั้น!!...อัณศยา”





 

Create Date : 24 มกราคม 2555
0 comments
Last Update : 24 มกราคม 2555 2:34:05 น.
Counter : 548 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


cheery_princess
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




★ถ้าเราไม่รู้จักสูญเสียบางอย่างไป เราก็จะไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งนั้น★ Never lie,cheat or steal,always strike a fair deal






MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com





Friends' blogs
[Add cheery_princess's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.