Group Blog
 
 
ตุลาคม 2553
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
11 ตุลาคม 2553
 
All Blogs
 
ผิดเหรอ ที่เราจะใช้ชีวิตของเรา เพื่อวิ่งตามฝันของเราเอง


ช่วงนี้ชีวิตนิ่งมากจริงๆ กินเจก้อยังไม่ได้กิน
เพราะไม่สะดวกหลายๆอย่าง ปีนี้ก้อเลยว่าไม่กินดีกว่า
สองสามวันมานี้ ไล่ตามอ่านบล็อกของน้องๆที่ไปเป็นออแพร์
เพราะเราตั้งใจไว้แล้วว่าปีหน้าจะไปเป็น caregiver ที่แคนาดา

จากวันนี้ก้อต้องทำตัวเองให้มีคุณสมบัติที่เค้าต้องการ
จริงๆอยากสมัครวันนี้เลยแต่มันไม่ได้ เค้าต้องการคนที่มีประสบการณ์
เป็นครู 1 ปี แต่เราเพิ่งกลับมาจากอังกฤษไม่กี่เดือน เราก้อเลย
ต้องทำตัวให้อยู่เมืองไทยก่อน1 ปี แล้วค่อยไปสมัคร
ถึงแม้ว่าตอนอยู่อังกฤษ จะเคยเลี้ยงเด็กมาตลอดสองปี
แต่นั่นเอามาใช้สมัครไม่ได้ เพราะไม่มีใบรับรองเป็นเรื่องเป็นราว
แค่เป็นงาน part time ไม่ใช่ออร์แพร์

ช่วงนี้นอกจากเป็นครู รร อนุบาล เราก้อรอให้ได้ที่ขายของที่ใหม่
ร้านใหม่นี้เปิดขายได้ช่วง high season พอดี
กะเก็บเงินที่จะขายของได้นี้เอาไว้สมัครไปแคนาดานี่แหละ
แต่จริงๆอยากไปเมกา NY หรือ Boston ที่สุด
แต่เราเดินมาช้าไปอ่ะ ในวันที่อายุ 37 แล้ว
เราไปได้โครงการเดียวก้อคือ live in caregiver ของแคนาดาเท่านั้น
และที่ทำให้เราสนใจในโครงการนี้ที่สุดคือ ถ้าเป็น caregiver
ครบ2 ปี เราสามารถ apply เป็น PR ของที่นั่นได้เลย
ได้รับสิทธิต่างๆเหมือนพลเมืองเค้า ไม่ว่าจะเรื่องเรียน หรือเรื่องงาน


วันนี้คุยกะแม่ บอกแม่ว่าเราจะทำ งี๊ งี๊ งี๊ ตอนแรกกะไม่บอก
รอให้ถึงเวลาแล้วค่อยบอกทีเดียว เพราะปกติเวลาเราจะ
ทำไรเราไม่ค่อยบอกแม่อยู่แล้วด้วย แต่พอดีแม่ถามเรื่องสมัครงาน
ไปถึงไหนแล้ว อย่าเลือกงานให้มาก
เราก้อเลยโพล่งเรื่องนี้ออกมาเลยว่าเราจะไม่สมัครงานแล้ว
เราจะไปเลี้ยงเด็กที่แคนาดา แม่นิ่งไปเลย ซักพักนึงหน้าเศร้า
พูดว่า "ลูกอายุขนาดนี้แล้ว ยังจะไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กอยู่ทำไม
ทำไมไม่สมัครงานให้เป็นเรื่องเป็นราว แม่เสียตังส่งให้เรียนตั้งเยอะตั้งแยะ
อยากเรียนโทแม่ก้อส่งให้เรียน อยากไปอังกฤษแม่ก้อให้ไป
กลับมานี่แม่ก้อหวังว่าจะให้ลูกมีงานดีๆเงินเดือนดีๆ
ลูกทั้งสามคนนี่แม่เป็นห่วงอ้อมคนเดียวนะลูก เพราะลูกเป็นผู้หญิง
แล้วก้อไม่มีครอบครัว วันนี้ยังจะมาทำอะไรเป็นเด็กๆอยู่ได้
เมื่อไหร่จะนิ่งซักที"


เรื่องของเรื่องคือเรา plan ว่า ถ้าเราได้ PR เราอยากจะไปเปิดสปา
หรือไม่ก้อเปิดร้านเล็ก เอาของสวยๆจากไทยไปขายอ่ะ
หรือบางที อาจใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่นไปเลยก้อได้
การไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กมันคือใบเบิกทางและก้าวแรกต่างหาก
ก้อในเมื่อเราเป็นคนโสด ไม่มีลูก ไม่มีสามีต้องให้รับผิดชอบ
แล้วมันผิดเหรอ ที่เราจะใช้ชีวิตของเราวิ่งไล่ตามฝันของเราเอง








Create Date : 11 ตุลาคม 2553
Last Update : 11 ตุลาคม 2553 3:05:54 น. 14 comments
Counter : 699 Pageviews.

 
เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อว่าคุณต้องเลือกและตัดสินใจทำในสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต เรื่องของเราก็คล้าย ๆ กับคุณ แต่เราตัดสินใจแล้วว่าจะทำยังไง แต่รอเวลาเมื่อพร้อมเท่านั้นเอง สู้ สู้ค่ะ

ชอบชื่อ ล็อคอินค่ะ ขอแอดนะคะ เพิ่งแต่งบล็อคได้ สองสามวันนี้เอง สมัครไว้ตั้งนานแระ


โดย: ข้าวผัดหมู วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:2:28:24 น.  

 
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำนะครับ ผมก็สามสิบ หางานลำบากดีแท้ มุ่งไปสุดทางครับ แล้วจะรู้ว่าเราทำได้แม้มันจะมีแรงต้านทานตลอด ผู้ชนะคือผู้ไปถึงฝันที่วาดไว้

สู้ๆนะครับ กำลังใจมีอยู่แล้วละเมียดละไมที่จะมองนะครับ


โดย: หนูทะเลทราย IP: 124.120.116.152 วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:5:23:21 น.  

 


ไม่ผิดหรอกค่ะ สุดท้ายคุณแม่ก้อจะเข้าใจในเส้นทางที่ลูกอยากเลือกเดินนะคะ สู้ๆค่ะ


โดย: TheKPP วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:7:36:11 น.  

 
คนเรามีทางเลือกตามที่เราเลือกโดยไม่มีใครรู้หนทางข้างหน้าได้อย่างแน่นอนหรอกครับ ว่ามันจะดีจะร้ายอย่างไร

ผมเองก็เคยตั้งเป้าเอาไว้ว่าจะขอ PR ประเทศออสเตรเลีย โดยเลือกเรียนโทให้ตรงสายกับที่เขาจะให้คะแนนพิเศษ แต่สุดท้ายเรียนจบก็ต้องกลับมาอยู่เมืองไทยด้วยความเป็นไปในชีวิตที่ไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งเป้าหมายเอาไว้ ตอนนี้โอกาสก็มีอีกครั้ง ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่ผมฝันมาตลอด แต่ก็ติดอยู่กับเรื่องเพียงเรื่องเดียวที่ทำให้ไปไม่ได้

สุดท้าย ขอให้คุณสมปราถนาในสิ่งที่คุณเลือกครับผม เอาใจช่วยครับ


โดย: M IP: 123.242.139.217 วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:9:16:29 น.  

 
เมื่อกี้พิมเสร็จ ส่งไป แต่ไม่ขึ้น
เอาใหม่ก็ด่ะ

ดิฉันกล่าวเอาไว้ว่า
ดิฉันคอมเม้นไม่ถูกเลยค่ะ
เป็นเพราะว่าดิฉันมีสองภาคในกายเดียว นั่นคือ
1. ภาคแรก ดิฉันเข้าใจคุณอย่างมากมาย คนเรามีฝันย่อมอยากวิ่งตามฝันของตนเอง ซึ่งดิฉันก็มีและกำลังวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตในขณะนี้...
2. ภาคสอง ดิฉันเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ เพราะถ้าหากลูก ๆ ของดิฉัน คิดเยี่ยงคุณ ดิฉันก็คงหัวใจสลาย ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกไปไกลหรอกค่ะ ณ จุดนี้ ดิฉันสงสารและเห็นใจพระมารดามากมายเช่นเดียวกัน...

เช่นนั้นแล้ว ขอให้คุณจงเป็นตัวของตัวเอง และคิดหาหนทางที่ดีที่สุดในการดำเนินชีวิตของตัวเองเถิดค่ะ
ชีวิตเป็นของเราก็จริง แต่อย่าลืมว่า ถ้าไม่มีผู้ให้กำเนิดก็ไม่มีเราเช่นกัน...

อิฉันเองค่ะ...


โดย: พะยูนศรี วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:10:55:44 น.  

 

สวัสดีค่ะ..

อ้อมแอ้มไปเที่ยวเรือSagresที่ท่าเรือคลองเตยมา

เจอถังน้ำ 3 ใบอยู่บนเรือ

ขอทายอะไรหน่อย เอาไว้ทำอะไรค่ะ?

ใครรู้ช่วยตอบหน่อย มีรางวัลให้ค่ะ



โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:13:04:50 น.  

 
ทำไมคนไทยอยากไปอยู่เมืองนอก รู้ไหมคนไทยที่เมืองนอกอยากกับมาอยู่ไทย
ถ้าแค่มาเที่ยวครั้งคราว พอได้
ถ้ามานานเกินไป ก็เหงา
ถ้าไม่เคยมาเลย ก็ไม่เอา
ถ้าเป็นเราอยู่ไทย สบายเอย


โดย: เทเลทับบี้ IP: 80.101.70.17 วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:17:24:14 น.  

 
ทำทุกๆอย่างด้วยหัวใจ

เเล้วความสุขก็จะมาอยู่กับเราเองน่ะ

สู้ สู้ค่ะ


โดย: ยังไงก็น้อง วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:20:24:47 น.  

 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ


โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:20:54:58 น.  

 
ขอเป็นกำลังใจ ให้พี่อีกคนนะคะ สู้ๆคะไม่ผิดหรอกคะที่จะเลือกตามสิ่งที่ใจต้องการ


โดย: My'Whan วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:21:31:50 น.  

 
ขอเป็นกำลังใจ ให้พี่อีกคนนะคะ สู้ๆคะไม่ผิดหรอกคะที่จะเลือกตามสิ่งที่ใจต้องการ


โดย: My'Whan วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:21:31:54 น.  

 
อ่านจบแล้ว..เห็นใจทั้ง "แม่และยัก"
ยิ่งช็อตที่บอกว่าแม่หน้าเศร้า..ชวนให้เศร้าตาม
เข้าใจยักที่มีความฝันและอยากตามหาฝันให้เจอ
เอาเป็นว่าเราเป็นกำลังใจให้ทั้ง "แม่และยัก" นะ

ขอให้เจองานที่ฝัน..ที่ชอบของตัวเองและแม่เร็วๆ นะ

สู้ต่อไปเพื่อน..




โดย: DolphinRoll วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:0:00:34 น.  

 

เอาใจช่วยค่ะ


โดย: dreamlover IP: 60.52.27.208 วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:9:20:36 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่อ้อม ไม่แน่ใจว่าตอนนี้พี่อ้อม อยู่ไทยหรือไปแคนาดาละนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ คนเรามีสิทธิ์ฝันและทำให้มันเป็นจริงให้ได้ ตอนนี้ก้อยก็รอผลวีซ่าอยู่ค่ะ ทรมาณมากกกกับการรอ ก้อยหาโฮสเองค่ะ ถ้ากาลังเตรียมเอกสารหรือยังอยู่ไทย เรื่องเอกสารต่างๆ ถามก้อยได้นะคะ ยินดีให้คำตอบค่ะ หรือแอดเอมมาคุยกันได้นะคะ maruko-1980@hotmail.com


โดย: Goy (mylife_by_aupair ) วันที่: 23 มีนาคม 2554 เวลา:0:50:19 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ใครหล่ะ...จะอยากขึ้นคาน
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]









**NEW ENTRIES**


ดอกไม้ของแม่


@ home

@บ้านนอก

ผิดเหรอ ที่เราจะใช้ชีวิตของเราตามฝันของเราเอง

ทำบุญเดือนสิบ

ของแถมจากสตาร์บัค

ยักษ์ก้อคือยักษ์ ใครอย่ามาเปรี้ยว

ยักษ์ VS ยูน : วันที่ยักษ์ไม่ปกติ

ยักษ์ VS ยูน : แถลงข่าวเดิมพัน

ยักษ์ VS ยูน : องศาไหนก้อไม่แพ้

TOP SHOP ช๊อปลำพัง

ยักษ์ VS ยูน : วันที่ยูนไม่อยู่

ยักษ์ VS ยูน : เท่าไหร่? ไหนดูดิ๊

ยักษ์ VS ยูน : ตกลงยูนเป็นอะไรในสายตามนุษย์

ยักษ์ VS ยูน ศึกศักดิ์ศรี เผยโฉมหน้าว่าที่เดอะวินเน่อร์

สวย

ยักษ์ VS ยูน วันที่เท่าไหร่ ไม่ใช่ประเด็น

เกิดมาสูง ขาวชมพู เลยสวย ....

“ช๊อปรีบๆ”

“I lv Cath Kidston”

“ช๊อปแบบบ้านๆรับลมร้อน (ที่ยังมาไม่ถึง)”

“ไปเที่ยวพระราชวังวินด์เซอร์กับยักษ์มั๊ย”

Tagระลึกชาติ มัธยมเปรี้ยวอมหวาน

ยักษ์ดับเครื่องชน Episode 2


Friends' blogs
[Add ใครหล่ะ...จะอยากขึ้นคาน's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.