ทำไมน่ากลัวอย่างนั้นเหล่าเจ๊ น่าสงสารจัง ไม่น่าอยู่เลยน่ะ ชีวิตก็แสนรันทด ...แต่ยังไงก็สู้ตายน่ะเจ๊ รสชาติของชีวิต ดีกว่านั่งฝันอยู่บ้าน ไม่ได้อยู่ตลอดชีวิตน่ะ ในชีวิตไม่คิดว่าจะได้ทำอะไรแบบนี้ใช่ไหมล่ะ

สู้โว๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เสร็จงานกลับมาหลับก็หาย ยังเที่ยวเมืองมันไม่ทั่วทวีปเลย

จะเป็นกำลังใจน่ะ แต่น่าจะผอมน่ะ

จ๊าก ผีจริงๆด้วย ผีจริงๆ น่ากัว น่ากัว หนูกัว หนูกัว คิดถึงจัง ความสวยลดลงแต่ความอ้วนเพิ่มขึ้น มิเป็นไร บาลานซ์กันเน้อ

เข้ามาทักทายเพราะชื่อล็อคอินจ้า โดนใจจัง

เอ่อ..แต่ว่ารูป before and after เนี้ย มันต่างกันเน๊าะ ไม่เป็นไรยังไงพื้นฐานหน้าตาดีอยู่แล้วจ้า สู้ๆ น่ะ

ปล. ชอบภาพในกล่องเม้นต์นี้มากเลยจ๊ะ

ตัวเองตลกอ่ะ เข้ามาเพราะชื่อ Blog เรยยนะขอบอก... อ่านแล้ว ขำอ่ะ

เอ่อ มันอาจเป็นสาเหตุหนึ่ง แก้ไขด่วนๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้สวยไวไวนะคะ....จะได้เปลี่ยนชื่อล๊อคอินใหม่ อิอิ

สุ้ๆนะครับ

เข้าใจฟิวเลย ยืนจนขาแข็ง

สมัยที่เราทำงานที่ร้านจีน สิวมาจากไหนก็ไม่รู้เยอะแยะ คิดว่า เราเดินเข้าออกในครัวที่มีทั้งละอองน้ำมัน ควันที่มันหมักหมมในครัว ความเครียด พักผ่อนน้อย อีกอย่างคือผม ต้องรวบให้หมด เพราะถ้าผมมีฝุ่น ควัน น้ำมัน มันจะโดนใบหน้าโดยตรง พอออกมาจากงาน สักพักหน้าก็ดีขึ้นนะ

อะน่า ลองเอามือปิดหน้าแต่ทรงผมยังสวยอยู่ปลายเป็นลอนอ่อนๆ สวยดีเน้อ ส่วนวิธีรักษาสิวนี่เด่วไปหาวิธีมาก่อนนะไว้จะกลับมาบอก นินิกลับมาเมื่อไหร่มากินไก่ทอดที่ร้านPatong Cornerนะอร่อยมั่กๆขอบอก ขาดแต่ส้มตำที่ร้านไม่มีแต่ไม่ต้องห่วงแมงกะไซค์ที่ขายส้มตำขี่ผ่านเพียบอร่อยแท้ ลาวตำเองชนิดไม่ต้องไปกินไกลๆเรย แซ่บๆๆๆฮ่วย

เห็นหัวข้อแล้วอดตามเข้ามาอ่านไม่ได้ค่ะ เห็นด้วยทุกประการที่ว่า เพราะเป็นเด็กเสิร์ฟเก่าอยู่ลอนดอนเหมือนกัน แต่ของเราจะแย่เป็นพิเศษที่มือค่ะ หยาบและเหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัด คงเป็นเพราะอากาศแห้งและน้ำร้อนค่ะ กลับเมืองไทยทีไรพี่สาวเราแซวทุกทีว่าไปอยู่ยุโรปมาหรือขอนแก่นกันแน่ เรื่องหน้าเป็นสิวเราก็เป็นตอนมาอยู่ใหม่ๆ หลังๆพยายามล้างหน้าด้วยน้ำเปล่าให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ และใช้น้ำเย็นเท่านั้นค่ะ มันก็หานนะ ลองดูนะ

เว็บน่ารักมากๆ พอๆกับชื่อล็อคอินคะ
เหอๆๆ เห็นภาพเลย
เอาใจช่วยนะคะ เพราะตอนนี้ ทำโปรเจคอยู่ กินหนมไป ทำงานไป มือมันๆๆ จับคอมและสุดท้ายก็ไปจับหน้า
สิวแดงๆผุดเพียบ
กรี๊ดดีกว่า

โห........หัวอกเดียวกันสุดๆอะ...( หัวอกเด็กเสริฟสองกะ )

ใจเย็นๆค่ะคุณพี่ สู้ๆ...

ไม่เห็นต่างกันเลยเจ๊ before กะ after น่ากลัวเหมือนกันเลย 555
อยากได้เสื้ออาร์เซน่อล กลับมาหิ้วมาฝากด้วยนเจ๊ ขอบพระคุณล่วงหน้าด้วย
ปล. ผมจบแล้วนะ ไอ้พัต ไอ้ตั้ม น้า รับปริญญาพร้อมกันเลย ไว้ถ่ายรูปแล้วจะเอามาให้ดู

พี่อ้อมดูแลตัวเองดีๆนะคะ แล้วอย่าลืมทำแผลด้วยนะคะ ไม่งั้นเดี๋ยวบาดทะยักจะถามหา แล้วที่หน้าพี่อ้อมเป็นแบบนี้เพราะพี่อ้อมแพ้พวกน้ำยาทำความสะอาดหรือเปล่าคะ แต่ไม่เป็นไรหน้าพี่อ้อมยังเรยวสวยอยู่เลยค่ะ พี่อ้อมคะหนูหาร้านที่จะซื้อน้ำยายืดผมได้แล้วนะคะ วันก่อนที่พี่อ้อมโทรมาบอกว่าเอาถุงสีขาวกับสีดำใช่มั๊ยคะ แล้วตกลงพี่อ้อมยังเอาอยู่หรือเปล่าหนูจะได้ซื้อแล้วส่งไปให้ค่ะ ราคาถูกกว่าที่พี่อ้อมบอกไว้ตั้งร้อยนึงแน่ะ

โอ้โห งานหนักมากเลยนะคะนี่

ก่อนนอนอย่าลืมล้างหน้า ล้างมือให้สะอาดค่ะ

ถ้ามีเวลาวันหยุด ก็ให้นอน นอน และก็นอนพัก

ดื่มน้ำเยอะๆ ด้วยค่ะ

เอาใจช่วยนะคะ

เอาใจช่วยนะจ๊ะ ไม่รุจะแนะนำยังงัย
รู้แต่ว่า สู้ๆ

บล๊อกนี้โดนใจจริงๆค่ะ วันนี้ไม่ได้มาเม้นเปล่า เอาของดีแก้สิวบนใบหน้ามาฝากด้วยค่ะ

อยู่แห่งหนใดใน UK ก็หาได้ค่ะถ้าอยู่ลอนดอนไปดูแถว high street มีหมดค่ะ จำดีๆนะคะสบู่ล้างหน้าของ Lush ไปในร้านแล้วบอกเอา Fresh Farmacy นะคะ

ผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติล้วนๆค่ะ ปกติหน้าอัญแพ้ง่ายมากและมาอยู่ที่นี่ก็เป็นสิวร่ำไร ใช้ Lush แล้วหายค่ะ ไม่ได้เป็นหน้าม้าด้วยนะไม่ต้องกลัวค่า

ใช้แรกๆหน้าอาจแห้งหน่อย หาครีมบำรุงธรรมชาติมาทาให้ชุ่มชื้นนะคะ จะได้ดีขึ้น

ว่าแต่ทำงานอยู่ร้านไหนคะ?

เขียนได้จริงใจดี อ่านแล้วฮากระจาย...ชอบค่ะชอบ

อาไรกันนิ พี่เรช่างน่าเอ็นดู อาไร ขนาดนี้ โถ่เสียโฉมเหมดเลย ไม่เปนไรเดี๋ยวกลับมาเค้าจะพาไปหาหม้อ เฮอ! หาหมอที่วุฒิศักดิ์ เห็นเพื่อนมันไปมาดีด้วยแหละ สู้ต่อไปน่ะ หลินหุ้ย (ไม่ช้าย) สู้ต่อไปน่ะพี่

ไม่เปนรัยน่ะเจ๊ อดทนเข้าไว้ รสชาติและประสบการของชีวิตเลยน้าเนี่ย เข้ามาอัฟบ่อยๆตน่ะ จะรออ่าน

ไอ้น้าบอกว่าอาจเป็นเพราะแพ้อากาศด้วยส่วนนึง แระก้อทำงานร้านอาหารด้วย พยายามอย่าเอามือไปลูบหน้าลูบตาบ่อยๆ ส่วนสบู่ที่คุณอัญญ่าแนะนำก้อน่าจะดีนะลองดูๆ สู้เว้ยย

สิ้นเดือนจะไปเมืองสวรรค์ จะหาซื้อชุดให้นะ รุปของกินที่เห็นอะคนเดียวล้วนๆ จิงๆ ยังมีอีกเพียบ ตอนนิเลิกทั้งกินทั้งซื้อละ เครื่องสำอางค์นิเลิกขาดเรยไม่มีอีกแย้ว ความคิดดีๆเริ่มมีอะพอกลับจากไปดูแลแม่มาแร้วรุคิดแร้ว ต้องรักตัวเองมั่งจิงๆ

เออ ไงก็ยังมีความสวยแต่แหม แกนี่เขียน blog ได้ถูกใจชั้นจิงจิ้ง ให้ตายเหอะ สุดยอดดดดดดดดดดดดดด

คิดถึงโว้ย
เอ๋

กรูว่าเหียกเป็นเรื่องปกติของมรึงนะ อิอิ

เราต้องทำงานเดินวันละ 5-6 ชม ตอนนี้หนังตืนหนา แตกเป็นเสี่ยงๆ น่ากลัวมากๆๆ เฮ้อ ...กลับเมืองไทยที ยายถามไปทำอะไรมา แกนึกว่าไปก่อสร้างที่ไหนมา ฮ่าๆๆ ยิ่งกว่าอีกยาย

เดินทั้งวัน ล้างส้วม ล้างครัว เช็ดโต๊ะ มันก็ไม่ต้องกันหรอก

แวะมาเยี่ยมค่ะ