Bloggang.com : Che carina : ก็แค่วันวาน

ก็แค่วันวาน

<b>อากาศที่นี่เริ่มร้อนแล้ว
กว่าตะวันจะลับขอบฟ้าก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม
ณ มุมหนึ่งของบ้าน ที่สามารถมองเห็นดวงอาทิตย์ ดวงเดียวกับที่เมืองไทย
มีคนเคยบอกว่า
ตอนที่ตะวันลับขอบฟ้า เป็นช่วงเวลาที่น่าเศร้าที่สุด
มันเหงา..........อืม ก็จริงแฮะ
ยอมรับว่า เหงา แต่ก็เป็นเหงา แบบเข้าใจ
หรืออาจเป็นเพราะเรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากเกินไป
พูดง่าย ๆ ก็คือ อยู่คนเดียวนั่นเอง
สมองกลวง ๆ ที่มีอยู่ ก็เลยคิดไปไกล ถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้

ก่อนหน้านี้ ใครบางคนได้เข้ามาในชีวิต
ได้เข้ามาให้บทเรียนที่ ไม่อาจลืมได้เลยตลอดชีวิต (มั้ง)
เคยคิดว่า ชีวิตนี้เราคงไม่อาจรักใครได้เท่าคนคนนี้อีกแล้ว
เขาต้องมาก่อนสิ่งอื่น ๆ ในชีวิตของเราเสมอ คือคนที่สำคัญที่สุด
และเคยคิดเข้าข้างตัวเองว่า เขาก็คงรู้สึกเหมือนกับเรา
แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันก็แค่โศกนาฎกรรมในชีวิตดี ๆ นี่เอง
ในวันที่ เขาจากไปกับใครอีกคนหนึ่ง

เรายังจำได้ดีเสมอ ณ วินาทีก่อนจากลา
" คิดดีแล้วใช่ใหม แน่ใจแล้วใช่ไหม ที่จะเลิกคบกับเรา"
ก่อนที่เราจะถามคำถามนี้ ไม่มีใครรู้หรอกว่า หัวใจเราเต้นถี่แค่ไหน หรือนับได้กี่ครั้งต่อนาที
และก็ไม่มีใครรู้หรอกว่า มือที่เย็นเฉียบนั้น ถูกกำไว้แน่นแค่ไหน
เพื่ออดทนและรอคำตอบจากอีกฝ่ายหนึ่ง จนหัวใจแทบหยุดเต้น
"อืม เราคิดดีแล้ว"
คำตอบจากปากคนที่เรารัก ที่ตอบสวนกลับมาทันที
โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เพื่อคิดหรือนึกถึงความรู้สึกของใคร

เราใช้เวลานับร้อยล้านนาทีเพื่อที่จะรัก
แต่ใช้เวลาแค่หนึ่งวินาทีเพื่อ จะบอกลา
กว่าจะรัก กว่าจะผูกพันได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่แค่วินาที
แต่เป็นวัน เดือน ปี และมากกว่านั้น

จะสำคัญอันใดอีกเล่า
ในเมื่อใจเขา ไม่มีเราอีกแล้ว

จำได้ดีว่า ความรู้สึกเสียใจ เจ็บใจ และเศร้ามันทรมานแค่ไหน
กว่าจะผ่านเวลานั้นมา ไม่ง่ายเลย
เคยไหม ท้องร้องเพราะหิว แต่ปากไม่รับ ยังไงก็กินไม่ลง
เคยไหม อยู่ดี ๆ ก็อยากร้องไห้
เคยไหม อยู่กับตัวเอง และร้อยพันคำถาม........ผิดตรงไหนก็ไม่รู้?
เคยไหม นั่งมองโทรศัพท์ ด้วยความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าเค้าจะโทรมา ขอโทษ
รอ.........และรอ
ท้ายที่สุด ก็รอต่อไป

จนวันหนึ่งที่เราเข้มแข็ง
เรียนรู้และเข้าใจด้วยตัวเองว่า
ช่างหัวมัน! คนแบบนั้นอย่าไปสนใจ
กว่าจะรู้ว่า
ทุกครั้งที่เราร้องไห้ ไม่กินข้าวปลา หรือขังตัวเองในห้อง
มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย คนที่รักเรา เขาเป็นห่วงเรามากแค่ไหน
เราก็เผลอทำร้ายใครหลาย ๆ คนรอบตัวเราไปแล้ว

คนโง่ ที่ไม่เคยรู้ว่า พ่อกับแม่ทุกข์ทรมานใจแค่ไหน
มีใครสักกี่คนที่ยังเป็นห่วง และปรารถนาดีกับเรา
โง่ที่ปิดหู ปิดตาตัวเองมาตลอด
ให้ความสำคัญกับคนคนนั้น รักเขา มากกว่ารักตัวเองซะอีก
ขณะที่เรานั่งร้องไห้ฟูมฟาย ปานว่าจะเป็นจะตายให้ได้
เขาคนที่จากไป ไปพร้อมกับรอยยิ้ม และความสุขกับใครอีกคน
ไม่เคยเหลียวหลังมามอง แม้สักนิดเดียว
ไม่เคยคิดเป็นห่วงเราแม้แต่น้อย ไม่เคยแคร์เลยด้วยซ้ำไป

เมื่อผ่านช่วงเวลานั้นมาได้
ถึงได้รู้ว่า ตัวเองโง่มากขนาดไหน
และที่เจ็บซ้ำ ๆ ไปกว่านั้น ก็คือ
วันที่เขา กลับมา
พร้อมกับบอกว่า เราเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?
โดยให้เหตุผลที่ว่า เขาเพิ่งจะรู้ว่า คนที่ดีและเหมาะสมกับเค้ามากที่สุด ก็คือเรา

แต่เสียใจนะ คนโง่คนนั้น
ไม่มีอีกแล้วในโลกใบนี้

Create Date : 28 เมษายน 2551

Last Update : 28 เมษายน 2551 0:15:52 น.

1 comments

Counter : 138 Pageviews.

อ่านง่ายสบายตาจังค่ะ

โดย: tju

วันที่: 2 ตุลาคม 2551 เวลา:0:25:21 น.