Bloggang.com : : duritz97 : นั่งเทียน เขียนต่อ

นั่งเทียน เขียนต่อ

เมื่อวิ่งมาถึงหน้าร้านสนูปปี้ก็สงสัยว่าเธออยู่ตรงไหนหาไม่เจอ ก็กำลังจะกดโทรศัพท์หาเธอทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกชื่อเรามาแต่ไกล ผู้คนเเถวนั้นคงจะคิดว่าชื่อผมมันทำไมเห่ยจัง ถ้าจะเเปลเป็นภาษาญี่ปุ่นชื่อผมก็จะประมาณว่าน้ำชา...

อ้าวฝนหรือหิมะทำท่าจะตกแล้ว เราสองจึงรีบเดินหาร้านที่ทางมิซาโตะได้จองไว้ รู้มั้ยครับคนจองก็ไม่รู้ว่าร้านอยู่ตรงไหนถนนหรือตรอกซอกซอยมันเยอะจนงงว่าไม่รู้เข้ามาผิดหรือถูก เดินหาอยู่นานหลายซอยแล้วสุดท้ายก็มาเจอจนได้ เยี่ยมมากร้านนี้เเต่งร้านได้สวยมากๆ บรรยากาศโรแมนติก ดนตรีไม่หนวกหู อาหารก็สไตล์อิตาลี เมนูน่ารักแต่ราคาน่าเกลียดมาก เบียร์แก้วนิดเดียวเอง 800 เยน ไม่ไหวดื่มมากคงฟุปไปทั้งเดือน.

มองดูนาฬิกาก็ยังไม่ดึกมาก พนักงานก็เข้ามาถามว่าจะดื่มอะไรดี ผมขอเทกิล่าห์ครับ ของเธอเป็นน้ำส้มคั้นครับ เอาละไม่ได้เจอกันมานานอยากถามอะไรก็ถาม ที่แน่ๆผมรู้ว่าเธอกำลังจะไปออสเตรเลีย ถามว่าทำไมเหรอ ก็เพราะเธอกำลังบ้ากระดานโต้คลื่น โธ่ไอ้เราก็บอกว่าที่นี่ก็มีเวฟให้เธอโต้ทำไมไม่อยู่ต่อ เจอกันได้ไม่ทันไรก็จะไปอีกเเล้ว....ในความเป็นจริงเเล้ว
หลังจากคุยกับเธอผมถึงได้รู้ว่าเธอไม่สามารถรักษา
ความรักหรืออะไรที่ชอบไว้ได้นาน เธอคงเป็นพวกขี้เบื่อก็เลยจะออกงานแล้วไปหาอะไรใหม่ๆท้าทายที่ดินเเดนจิงโจ้ แล้วกลับมาจะทำอะไรเหรอเป็นคำถามที่เธอยังไม่ได้ตอบผม เธอเพียงเเต่บอกว่าเธอยังไม่กลับมาง่ายๆ.

เหลือบมองไปหน้าร้านเห็นฝรั่งหลายคู่ควงเเฟนสาวญี่ปุ่นมานั่งดื่มกินกันที่ร้าน เวลาผมเห็นพวกนี้มักจะทำให้ผมเดาเล่นๆว่าฝรั่งพวกนี้คือครูภาษาอังกฤษแถวๆนี้
พวก ญ ที่นี่ชอบควงฝรั่งรึไงนะอันนี้ไม่รู้แต่มิซาโตะบอกมันดูโก้ดี เราถามผู้ชายญี่ปุ่นมันไม่ถึงใจเหรอทำไมต้องของนอก สงสัยผู้ชายที่นี่มันโรเเมนติกสู้ฝรั่งไม่ได้ แถมยังมีพวกซาดิสต์แอบแฝงอยู่ด้วย

มาสั่งอะไรกินกันดีกว่า ผมขอพิซซ่าหน้าอะไรก็ไม่รู้
เนื้อเค็มๆ มิซาโตะก็สั่งข้าวต้มมาทานพร้อมกับค้นหา
กล้องดิจิตอลเพื่อจะโชว์รูปภาพที่บาหลีกับหนุ่มบาหลีที่เธอเจอเมื่อครั้งไปเที่ยว รู้มัยครับคนบาหลีนี่นิสัยดีจริงๆเวลาแขกมาเยี่ยมต้องบริการให้สุดๆเฉพาะ ญ มั้ง
ดีจริงครับๆเป็นผู้หญิงมักจะมีคนอยากอาสาพาเที่ยว...

เธอบอกตอนนี้ว่าชอบศิลปะเเนวอาเซียน เธออยากมาเที่ยวเมืองไทย อย่างนี้ก็ดีสิผมจะได้พาเธอเที่ยว
เสียอย่างเดียวผมยังติดงานอยู่ที่นี่จนถึงหน้าร้อนเดือน8 ไม่รู้ว่าเธอจะรอเที่ยวกับผมรึเปล่า ผมบอกเธอไปว่าผมบริการดีกว่าเด็กบาหลีนะ กล้าการันตีเลยถ้าไม่มันส์นะพาเที่ยวใหม่อีกรอบ

ในที่สุดหิมะก็ตกลงมาคนเดินกันอย่างรีบเร่ง บางคนก็
หยุดอยู่หน้าร้านอาหารที่เรานั่งแล้วก็เดินเข้ามาในร้าน
จนไม่นานนักร้านนี้ก็เต็ม ร้านเกี๊ยวซ่าหน้าร้านก็เต็ม
แต่รู้ไหมครับร้านอาหารไทยข้างๆร้านเกี๊ยวซ่าไม่มีคนเลย อ้าวทำไมไม่มีคนหละก็เพราะพ่อครัวอะครับ
หน้าตาแก่อินเดีย 120% เลย ที่รู้ก็เพราะครัวติดกระจกทำให้สามารถมองเห็นข้างในได้....
ทำไมไม่เปิดร้านข้าวเเกงอินเดียก็ไม่รู้...
เสียชื่อร้านอาหารไทยหมด

ตู๊ดๆๆ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น มีเมล์เข้ามาบอกเวลารถไฟเที่ยวสุดท้ายจากสถานีโตเกียว
สงสัยคงต้องกลับกันเเล้วเพราะดึกแล้วมักจะไม่มีรถกลับบ้าน อ้าวมิซาโตะเธอไม่เอาร่มมาเหรอ
งั้นไม่เป็นไร เอาของผมไปก่อนแล้วอย่าลืมคืนผมนะ
ที่ผมต้องให้เธอเพราะเธอต้องเดินกลับหอพักกว่า10นาที หากไม่มีร่มเธอคงเปียกและเป็นไข้เเน่ๆ
ส่วนผมไม่เป็นไร ผมทนได้ ในที่สุดเราก็แยกกัน
ที่สถานีรถไฟ แต่เราก็ยังนัดพบกันอีกครั้งหลังจากเธอลาออกงาน เลี้ยงส่งและเอาร่มคืนปาร์ตี้...
ลาก่อน เธอจากไปตามเสียงรถไฟ....
ทันใดนั้นรถไฟก็มารับผมไปจากโตเกียว ระหว่างนั่งอยู่ในรถไฟก็มองดูพวกขี้เมา หน้าเเดงเพราะเหล้า
บางคนก็หลับยาวเลยสถานีที่ตัวเองจะลง
ผมไม่มีอะไรทำก็เลยหามือถือส่งเมล์ไปหาท่านจือ
จือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่เอเเบค ตอนนี้จือทำงานที่เเบงค์ออฟไชน่า งานดี เงินดี ครับ
แต่ผมก็ไม่ได้ติดต่อจือมานานแล้ว ครั้งล่าสุดก็เดือน11 เมื่อปีที่แล้วเมื่อตอนผมกลับมาจากเมืองไทย.
ก็ไม่มีอะไรมากครับแค่ ไอ มิส ยู ว่ะ
อีก10นาทีหลังจากนั้น จือก็ตอนกลับมาวา
ไอ มิส ยู ทู ว่ะ เออดีนะครับ โลกนี้มันเเคบลง
ไม่ช้ารถไฟก็มาส่งผมที่สถานีปลายทาง ฝนก็ยังตก
ผมว่าที่นี่อากาศมันคล้ายๆกะเเวนคูเวอร์ เดียวฝน/หิมะ/เเดด/ลม สลับกันไปในวันเดียว
แล้วรถที่บ้านก็มารอรับผมกลับไปนอนบนFutonอันอุ่นๆ สวัสดีครับ

Create Date : 06 มีนาคม 2548

Last Update : 6 มีนาคม 2548 14:38:49 น.

2 comments

Counter : 436 Pageviews.

นั่งอ่าน

โดย: ศรเมฆา ฟ้าแว๊บๆ

วันที่: 6 มีนาคม 2548 เวลา:14:44:36 น.

อ๊ะป๋าบ๊ะ ..... มาไงเนี่ย

โดย: Bombe IP: 61.91.79.73 วันที่: 7 มีนาคม 2548 เวลา:18:09:02 น.