แวะพัก...ทักทาย
สวัสดีค่ะ.... หลังจากที่ถูกจิก....(ใครจิก? .... ไม่มีหรอก) สามัญสำนึกมันเรียกร้องเองต่างหาก มีแต่พี่โอ(เนินน้ำ)ที่ถามหา กับน้อง nonnoiGiwGiw ที่มาส่งความคิดถึงกันบ่อยๆหน้าบล็อคเก่าๆนั่นล่ะค่ะ วันนนี้เหมือนจะว่างเลยมาแปะปะแถวนี้บ้าง กันบล็อคแก๊งค์จะลืมชษาและลืมรหัสของตัวเอง (ลืมไปแล้วล่ะ ถามคนข้างๆเอา555)
หลังจากที่หายไปในบล็อคสุดท้าย คุณผู้ชายที่เคยคุ้นกันกับเหตุระเบิด ตอนนี้คุณผู้ชายหายดีแล้วค่ะ ขอบคุณทุกๆกำลังใจมากๆ(มาขอบคุณช้าไป แต่ชษาและครอบครัวซึ้งใจเสมอ )
ชีวิตของชษายังคงดำเนินไปตามวิถีของตัวเองค่ะ สุขบ้าง ไม่สุขบ้างเป็นปกติ แต่วุ่นวาย(ฉิกหาย ) เช้าตื่นตี4 ทำนั่นทำนี่ไว้ให้ลูกๆ แล้วออกไปทำงานตั้งแต่ตีห้าครึ่ง กลับมารับลูกบ่ายสาม ส่งลูกเข้าบ้านแล้วกลับไปทำงานต่อ เข้าบ้านอีกครั้งสามทุ่ม ทานข้าวไม่เป็นเวลา (หมอเกินจะบ่นแล้ว) แต่มันก็ยังวนเวียนเช่นนี้ทุกๆวัน และท่าทางจะวนเวียนเช่นนี้จนสิ้นอายุขัยหรืออายุราชการขัย...(เฮ่ย...อย่างหลังนี่มานเป็นไง?)
อัพโดด(เดท)ตัวเอง... แก่ลงอย่างเห็นได้ชัด 555 มนุษย์เราไม่เที่ยงนี่ล่ะหนอ ลูกสาม เอาอะไรมากล่ะคะ...(โหมดปลอบใจตัวเอง)ขอบคุณแอพพลิเคชั่นที่ทำให้หนังหน้าเราเริ่มและมโนหลอกตนเองได้ไปวันๆ
เอาน่า...แต่ขอคุยนิดส์นึง... ภาพด้านบนนี่ยัยแม่อย่างชษาจัดMore Beauty Application ไปเล็กน้อยพอกรุบกริบ หน้าจริงมิได้สะพรึงปานนั้น ยังพอยิ้มได้ล่ะน่า (เรามั่นใจว่าเราไม่แต่งหน้าไปวัดกลางวัน รับรองว่าหมาไม่หอนแน่ๆ)
ชีวิตของชษายังมีเพื่อนฝูงเหมือนเดิม เป็นช่วงเวลาที่ดีเพราะเพื่อนๆเหล่านี้เราไม่ได้เจอหน้ากันมาร่วมสิบห้าปี (กรุณาอย่าถามอายุ มีเคือง...!!!)
สมัยก่อนไม่คิดเล้ย(จริงๆ)ว่า ต่อมาแต่ละคนจะมีลูกมีครอบครัวกันไปต่างคนต่างแบบ มีชีวิตที่ผกผันไปตามโลกใบกลมๆที่หมุนติ้วๆที่ต่างกัน สมัยเด็กๆเราก็ใช้ชีวิตกันสนุกสนานตามเรื่องตามราว เมาแอ๋ เมาเป๋ โดดเรียน จีบครูฝึกสอน (แต่ละอย่างกรูละเหี่ยจิตจริงๆ ) และสุดท้ายต่างก็แยกย้ายกันไปตามที่เรียน มาเจอกันอีกครั้ง
พอมาเจอกันอีกหน อื่มมม....เพื่อนกับเพื่อนอีกคนแต่งงานด้วยกันมีลูกกันไปแล้วก็มี เพื่อนอีกคนแต่งงานไปแล้ว(แต่งงานกับศิลปินเสียด้วย)แล้วหย่าร้างกันไป...ก็มี (นึกว่าจะได้ยืดกับฝามีของเพื่อนเสียแล้ว555 ดับฝันกรูจะถ่ายรูปกะพี่ท่านไปในที่สุด...ชษาเซ็ง! ) ส่วนเพื่อนที่ไม่แต่งงาน ไม่รู้มานจะหวงความโสดไปเพื่ออะไร...ก็มี ซึ่งมันก็คงเป็นธรรมชาติ ที่จะแตกต่างกันไปตามแต่ละคนจะเลือกเดินสินะ
สุดท้ายมาที่ตัวเอง... เด็กชายใบโพธิ์...ตัดผมแล้วคร๊าบบบ ง่วนกับการช่วยแม่ทำขนม ตามสั่งและตามส่งแล้วแต่ยัยแม่จะว่างวันไหน ซึ่งไม่ว่างเล้ย...ชีวิตนักศึกษาช่างวุ่นวายดีแท้หนอ...(กว่าจะได้เป็นหมานี่กรูล่ะเพลีย)
เด็กชายตัวเล็กยังคงพัฒนาการเรียงถ้วยกระดาษลงพิมพ์ พี่โพธิ์ทำได้แค่คุ๊กกี้เท่านั้น ตัวยังเล็ก เตาอบใหญ่และร้อนเกินไปที่พี่โพธิ์จะอบขนมเองได้ ยัยแม่ดีใจที่มีคนรับช่วงผีปอบ เฮ่ย...ไม่ใช่ รับช่วงกิจกรรมเบเกอร์รี่ต่อจากยัยแม่ ได้เท่านี้ก็ดีแล้วล่ะพี่โพธิ์เอ้ย หกขวบเองนี่นา...
พี่พันซ์...ยัยคุณหนูไม่เอางานบ้านงานครัวเอาเลย งานเรียนก็ไม่เอาเหมือนกัน (เอ้า...) แต่แม่คุณเริ่มจะขยันขึ้น เพราะพี่ชายน้องชายได้รางวัลเรียนดีกันหมด เหลือแม่คุณอยู่คนเดียว 555 (สมน้ำหน้าลูก) คุณครูถามว่า "ทำไมน้องพั้นซ์ถึงไม่เก่งเหมือนพี่ภีมกับน้องโพธิ์?" แม่คุณตอบว่า "รอแป๊บค่ะ ความขยันเรียนกำลังจะมา!" (ยัยแม่รู้แล้วถึงกับเงิบ...มานตอบครูได้กวนบาทาเจงๆ)
พี่ภีม...พี่ภีมไม่ค่อยได้อยู่บ้านเท่าไร่นัก เดี๋ยวไปนั่นไปนี่ทั่ว...ไปแข่งขันวิชาการที่ไหนพี่ก็ได้แต่ที่สอง พี่ภีมชอบเลขสอง(พี่ภีมไม่ได้บอกแบบนั้น แต่พี่ภีมบอกยัยแม่ว่า สงสัยจะอ่านหนังสือน้อยกว่าเขา... ) แต่สำหรับยัยแม่แล้ว ตอบได้เลยว่า "มันไม่ใช่ที่สุดของที่สุดหรอก แต่พี่ภีมก็ต้องเรียน เรียนเข้าไปลูก เมื่อโตแล้วจะรู้ว่าชีวิตการเรียนเป็นชีวิตที่มีความสุขที่ซู๊ดดด..." (มิน่าล่ะ...ยัยแม่ถึงได้เรียนไม่จบสักที 555 )
แต่นี้ต่อไป ชษาก็ไม่ได้หวังว่าตนจะมาลงบล็อคได้บ่อยนัก เจียดเวลาไปนอนก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน มีโปรเจคอื่นๆที่รอให้แม่นางชษาให้ไปเปิดตลาดลงทุน เอาไว้จะมาอัพเดทให้อ่านค่ะ วันนี้เวลาเร่งเร้าแล้ว ทำอะไรไม่ได้นอกจากกล่าวลาและขอให้ทุกท่านมีความสุขในทุกๆวันค่ะ....
| Create Date : 22 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 22 ตุลาคม 2557 14:01:18 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 998 Pageviews. |
 |
|
)
) เช้าตื่นตี4 ทำนั่นทำนี่ไว้ให้ลูกๆ แล้วออกไปทำงานตั้งแต่ตีห้าครึ่ง กลับมารับลูกบ่ายสาม ส่งลูกเข้าบ้านแล้วกลับไปทำงานต่อ เข้าบ้านอีกครั้งสามทุ่ม ทานข้าวไม่เป็นเวลา (หมอเกินจะบ่นแล้ว) แต่มันก็ยังวนเวียนเช่นนี้ทุกๆวัน และท่าทางจะวนเวียนเช่นนี้จนสิ้นอายุขัยหรืออายุราชการขัย...(เฮ่ย...อย่างหลังนี่มานเป็นไง?) 
) และสุดท้ายต่างก็แยกย้ายกันไปตามที่เรียน มาเจอกันอีกครั้ง 
) ส่วนเพื่อนที่ไม่แต่งงาน ไม่รู้มานจะหวงความโสดไปเพื่ออะไร...ก็มี ซึ่งมันก็คงเป็นธรรมชาติ ที่จะแตกต่างกันไปตามแต่ละคนจะเลือกเดินสินะ
) แต่สำหรับยัยแม่แล้ว ตอบได้เลยว่า "มันไม่ใช่ที่สุดของที่สุดหรอก แต่พี่ภีมก็ต้องเรียน เรียนเข้าไปลูก เมื่อโตแล้วจะรู้ว่าชีวิตการเรียนเป็นชีวิตที่มีความสุขที่ซู๊ดดด..." (มิน่าล่ะ...ยัยแม่ถึงได้เรียนไม่จบสักที 555
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
บทความศัลยกรรมความงาม
vaser เสริมหน้าอก ปลูกผม Ulthera ปากกระจับ ศัลยกรรม vaser เสริมจมูก เสริมคาง เสริมหน้าอก ตัดปีกจมูก ทำตาสองชั้น ถุงไขมันใต้ตา ลดโหนกแก้ม เสริมสะโพก
บทความสุขภาพทั่วๆ ไป
ห้องสมุด สุขภาพ การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ ทารกแรกเกิด เด็ก ครอบครัว