Bloggang.com : อเมริกาโน่ไม่เติมน้ำตาล : เจ้าโจ กับ ผลงานชิ้นโบว์แดง

เจ้าโจ กับ ผลงานชิ้นโบว์แดง


	สุนัข (ในครั้งต่อไปขอเรียกว่า หมา เพื่อความสนิทสนม) หน้าบูดตัวนี้ชื่อ "เจ้าโจ" เป็นพันธุ์ พิทบูล (บางทีแม่เรียกว่าพันธุ์พิบูลย์) เจ้าโจ เป็นหมาที่น่าเบื่อมากในความรู้สึกของหนูแดง เลี้ยงมาหลายตัว แต่ยี่ห้อพิบูลย์นี่ไม่เคยเลี้ยง เลี้ยงแต่โดเบอร์แมนและเยอรมันเชคเพิร์ท (เขียนถูกรึเปล่าหว่า?) ยามว่างเจ้าโจชอบคุ้ย เขี่ย ขุด กัด ฟัด แทะ เล็ม ฉี่ อึ ใส่ต้นไม้มาก ยิ่งต้นไหนซื้อมาราคาแพง หายาก มีดอกสวยพี่ยิ่งชอบ ดอกมะลิออกดอกไม่ได้ เจ้าโจฟัดตายมาหลายต้นแล้ว ลีลาวดี ออกดอกพี่ก็ตะกรุยปีนต้นไม้ เพื่อที่จะทำให้มันพังให้จงได้ สายยาง ท่อแอร์ อะไรที่พี่กัดได้พี่กัดเกลี้ยง(ไม่รู้วันไหนพี่จะกัดสายเบรครถข้าพเจ้า) ตื่นเช้ามาก่อนออกไปทำงานต้องมานั่งเก็บผลงานพี่ทุกวัน แต่อุ่นใจเสมอเมื่อมีโจอยู่ด้วย เพราะโจไม่ค่อยเห่ามากมาย ไม่หนวกหูเหมือนหมาทั่วไป (รึโจเป็นใบ้?) วันนี้เช่นกัน ตื่นเช้ามา คิดแล้วว่าต้องมีชิ้นส่วนอะไรให้ต้องเก็บอีกแน่ เมื่อคืนนี้ได้ยินเสียงพี่ฟัดอะไรไม่รู้โครมคราม ฟังเสียงแล้วน่าจะฟัดมันส์มาก ไม่ออกมาดู ไม่ว่าง ไม่ได้เข้าไปที่ทำงาน แต่งานก็มาหาที่บ้านเพียบ ครึ่งชั่วโมงได้มั๊ง เสียงก็เงียบหายไป ท่ามันจะฟัดจนเหนื่อยแล้ว ตื่นเช้าค่อยเก็บแล้วกัน ตื่นมา ได้ยินเสียงน้องภีมลูกชายคนโตเรียก เสียงมาจากหน้าบ้าน นึกในใจสงสัยรถตรูพังแหง๋เพราะเสียงเมื่อคืนนี้ดังมาก เดินออกไปดูตามเสียงลูก โอว....แม่เจ้า งูเห่าตัวเบ้อเริ่มเลย นอนแหง๋แก๋ตายอยู่หน้ารถเราเอง ความยาวประมาณ 1 เมตร (ยาวมาก อ้วนเลย) กึ๋มกึ๋ยยยยยย.....แล้วใครจะเอามันไปโยนล่ะเนี่ย ร่องร่อยงูรู้เลยว่าคงถูดฟัดอย่างรุนแรง คราวนี้รู้เลยว่าไอ้เสียงโครมครามเมื่อคืนนี้มีที่มาฉะนี้นี่เอง ว่าแล้วก็บอกโจว่า พี่ทำแล้วพี่รับผิดชอบด้วย จากนั้นก็เปิดประตู้รั้ว พี่ก็เอาเท้าเขี่ยๆๆแล้วเอาปากงาบงูวิ่งออกนอกบ้านหายไปในป่าที่ห่างจากบ้านไปนิดหน่อย ไม่เกิน 10 นาที พี่ก็วิ่งกลับมา ส่งสัยพี่ไปหม่ำงู เอ๊ย ไม่ใช่ เอางูไปทิ้งมาแหง๋ แล้วก็มานั่งลอยหน้าลอยตาขอนมกินเหมือนเช่นทุกวัน วันนี้ยกให้โจเป็นพระเอกของบ้าน 1 วัน แต่คงไม่ถึงกับทำเค้กชอคหน้านิ่มให้เป็นของขวัญ ( โจชอบกินเค้ก ) เอาเป็นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปเล่นน้ำที่สวนละกัน ขอบใจมากจ๊ะ ฮีโร่ 4 ขาหน้าบูด