แต่สิ่งที่ได้เจอคือ งาขี้ม่อนค่ะ ขอบอกก่อนว่ายะลาไม่มีงาอันนี้ขายหรอกนะ เพราะงาขี้ม่อนจะมีอยู่ในภาคเหนือ งาขี้ม่อนของหนูแดงเหมือนกัน มีพี่ที่เคารพท่านหนึ่งจากห้องครัวชมพู่ชื่อพี่โจ ส่งมาให้ ซึ่งส่งมานานแล้ว แต่ด้วยความที่เก็บดี ไม่มีบุบสลายเลยค่ะ ไม่มีเชื้อรา สามารถนำมาทำขนมทานได้ ขอบคุณพี่โจด้วยค่ะ

สุดท้ายหาพิมพ์ขนมปังฝรั่งเศสไม่ได้แล้วก็ทำขนมปังงาขี้ม่อนมันซะเลย ไม่ต้องคิดเยอะ สูตรพี่ตา(ผ้าไหมไทย)สูตรเดียวเลย 

โม้ก่อน.... หนูแดงกับพี่ตารู้จักกันเพราะทำขนม เราไม่เคยเจอกันเลยค่ะ เพราะพี่ตาอยู่อเมริกา ส่วนหนูแดงอยู่เมืองไทย แต่ที่จะกวนพี่ตาบ่อยมากคือทำขนมไม่ได้ ตอนนั้นเพิ่งหัดทำขนมเอง บอกแล้วว่ากว่าจะทำได้ไม่ใช่ง่ายเลย รบกวนพี่ตาบ่อยมาก หลังไมค์กันกระจายเลย แล้วทุกอย่างมันสะดุดลงตรงที่คุณพ่อของหนูแดงเสียชีวิตอย่างกระทันหัน ขอบอกว่าตอนนั้นเหมือนตกจากที่สูง เรากำลังวาดฝันกันว่าเราจะเปิดร้านเบเกอร์รี่ด้วยกันพ่อลูก พ่อชอบทานขนมมากๆ กลับมาจากไปประชุม พ่อจะกลับมาแล้วเราจะไปซื้อเตาอบแล้วเครื่องตีแป้งกัน จะไปหาสถาปนิกมาออกแบบสร้างร้านแบบที่เราชอบ เงินพร้อม ที่ดินพร้อม ทุกอย่างพร้อม พ่อไป 3 วัน เดี๋ยวพ่อกลับ แล้วพ่อก็ไม่กลับมา (พิมพ์ไปน้ำตาร่วงไปอีกแล้วกรู เหอๆ) พี่ตา(ผ้าไหมไทย) พี่ก้อย(Goizd)น้องนก(โปแป้ง)เป็นกำลังใจเสมอ ซึ้งใจพี่ตามากๆเพราะพี่ตาจะหลังไมค์มาทุกวันถามไถ่ ว่างานเรียบร้อยมั๊ย จนถึงหนุแดงป่วย พี่ตาก็ยังส่งข้อความมาเสมอ และก็ขาดตอนไป ตอนที่หนูแดงผ่าตัด แล้วมันก็ยังลืมๆ ยังจำอะไรไม่ค่อยได้ ลืมพาสเข้าบล็อค สาระพัด จนสี่ห้าเดือนจำได้แล้วเริ่มเข้ามาอ่านๆข้อความหลังไมค์ใหม่ แล้วพี่ตาก็หายไป 

ทุกวันนี้ถ้าทำขนมปัง หนุแดงจะเอาสูตรพี่ตามาทำ ทำไปคิดถึงพี่ตาไป อาจจะเพราะหนูแดงเป็นคนยึดติดมั๊ง เลยยังมีอารมณ์แบบนี้อยู่ค่อนข้างเยอะ เกือบสามปีที่เราไม่ได้ติดต่อกันเลย วันก่อนเอาสูตรที่พรินท์ไว้ตั้งแต่สมัยนั้นมาดู ทำไอ้นี่แหละ ขนมปังงาขี้ม่อน สูตรพี่ตา ขอบคุณค่ะ

สูตรของพี่ตาจะเป้นขนมปังแบบก้อนนะคะ แต่ของหนูแดงทำเป็นปอนด์

และแน่นอน ในเมื่อเราลอกพี่เค้ามา เราจะไม่มีภาพการทำหรือใดใด เพราะเราขี้เกียจนั่นเอง 555 ไปดูเอาที่บล็อคพี่ตาเลยค่ะ (คลิกที่ชื่อเลยค่ะ)

ขอบอกว่ากว่าจะออกมาได้นี่ทำตั้งแต่ 11 โมงอ่ะ เพราะไม่ใช่ยิสต์ตายนะ แต่ตอนทำก็ร้อนๆดีนี่แหละ อยู่ๆฝนตก อากาศเย็น หนมปังไม่ขึ้น

แถมๆๆๆๆคุณฝาชีอยากกินกาแฟ อยากออกไปข้างนอก เบื่อ สาระพัดอ้าง แล้วก็เอาหนมปังที่เอาใส่พิมพ์ไปแล้วด้วยใส่ตู้เย็นซะงั้น (เออ รู้เยอะดีนี่)แล้วออกไปลั๊ลลา กว่าจะได้อบ เกือบทุ่ม เพราะต้องกลับมาเอาโดว์ออกจากตู้เย็น รอคลายเย็น แถมเข้าอบ กว่าจะเสร็จ เกือบตาย

เค้ามีรักล้นใจ ของเราหนมปังล้มพิมพ์

ตัดเป็นแผ่นไว้ทานกับไข่เบเนดิกส์ตอนเช้าค่ะ 

มาเล่าเรื่องความคิดถึงมีจริง ดีกว่า เมื่อครู่ ขณะที่เขียนบล็อคไป อัพรูปไปก่อนเขียนบล็อค เพราะจะได้ไม่เสียเวลา อัพไปคิดไปเหมือนเดิม คิดถึงพี่ตา สุดท้ายเข้ามาก็รีเฟรชหน้าเพจพันทิปซะก่อน เผื่อน้องๆ พี่ๆ อยากรู้เรื่องหมอ เรื่องพ่อของหมอ 555 (มีหลังไมค์มาเหมือนกันอ่ะ ขอบคุณที่ห่วงนะคะ) 

เห็นมีหลังไมค์มา พอเปิดอ่าน แทบจะต้องขยี้ตาซ้ำเลย พี่ตา่เจ้าของสูตรขนมปังหลังไมค์มาอ่ะ รู้สึกดีใจประมาณถูกเลขท้าย 3 ตัวเลย ดีใจสุดๆเลยอ่า  พี่ตาบอกว่าพี่ตาสบายดี เท่านี้หนูแดงก็ดีใจแล้ว หนูแดงหลังไมค์กลับไปแล้ว และคิดว่าพี่ตาคงไม่หายไปอีก หรือมีเหตุให้ตัวเองต้องหายไปอีก 

หลายๆคนอาจจะบอกว่า ยัยคนนี้มันบ้า หนูแดงก็มีเพื่อนพอสมควร ไม่ได้มีเพื่อนเป็นกระบุง ถุง ถัง แต่บางครั้งจะคิดเมื่อขับรถไปไหนๆ พอถึงประจวบก้จะคิดถึงพี่ก้อย(บ้านเจ้อยู่บางสะพาน) เลยขึ้นไปหน่อยก็นครปฐมก็คิดถึงพี่บี  อยู่กรุงเทพคิดถึงหลายคนเลย เพราะอยู่กรุงเทพหลายคน 555 เจ้เฟย พี่แข พี่หมี คุณตาลเหลือง ไปเดินอยู่บางแสนก็จะคิดว่าคนที่วิ่งผ่านเราไปเป็นแฟนคุณยุ้ยรึเปล่านะเพราะพ่อน้องอัยย์ชอบไปวิ่งที่ตรงนั้น(ง่า ไปคิดถึงสามีเค้าเสียยัยคนนี้)

ต่อไปถ้าไปยุธยาก็จะคิดว่าวันนี้พี่ผึ้งจะพาสนิมไปอาบน้ำที่กรุงเทพรึเปล่าหนอ? ล้วนแต่ละคนเป็นเพื่อนในบล็อคทั้งนั้น เพื่อนที่เรียนมาก้คิดถึง แต่พวกนั้นจะจิกได้เพราะมีเบอร์ มีที่อยู่เราชัดเจน 

บางครั้งมิตรภาพแบบนี้มันก็ทำให้เรามีความสุขนะ  ตื่นเช้ามาต้องมานั่งคิดรวบรวมเหตุการณ์มาฟ้องพี่ๆเพื่อนๆในบล็อค สาเหตุนี้มั๊งที่หมอบอกว่าไม่ค่อยคิดมากเรื่องหนุแดง ไม่กลัวใครมาแทรก เค้าทำงานไป หนูแดงก็มีความสุขไปกับชีวิตแบบนี้ 

สุดท้าย