อืมม์ ยังอยากอ่านอยู่ดี ดูซิว่า มันคนละขั้วกันจริง ๆ หรือเปล่า

  

เหมือนแค่ตัวละครของแต่ละฝ่าย มาอยู่ในเรื่องของกันและกันแค่นั้นอะนิ ..

ถือว่าซื้อหนังสือ 1 เล่ม 1 ชื่อเรื่องแต่ได้อ่าน 2 เรื่องไง..

  

อืม.... พิซซ่าหน้าต้มยำกุ้ง...

หน้านี้หน้าโปรดเลยนะเนี่ย

  

ฮา ตอนแรกก็คิดว่าตัวละครหลังปกลงเอยกัน น้องของลี่อ่านแล้วก็งงว่าทำไมคนนี้ไม่ใช่พระเอกของคนนี้ หุหุ สุดท้ายก็เพราะคนละคู่นี่เอง

ว่าแล้วต้องหยิบมาอ่านบ้างดีกว่า

  

ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ

แต่พี่ว่าพิซซ่าหน้าต้มยำกุ้งอร่อยนะ แฮ่ๆ

  

โหย! รีวิวสำบัดสำนวนดีแท้

  

อยากอ่านนนนนนนน

  

ปวดหัวกะสำนวนรีวิวอ่ะ

วันหลังรีวิวหนังสือคนอื่นมั่งนะ กอล์ฟ อิอิ

  

ตอนยังเขียนไม่จบก็เกร็งๆ กับกลัวๆ บัดดี้ (ที่ไม่ใช่คู่แข่ง) อยู่นะ
แต่หลังจากเขียนจบ ก็พบว่า...
ส่งนักกีฬาตัวจริงลงไปแล้ว
หมัดเด็ดก็แย๊บไปแล้ว
ปล่อยไปสุดมือแล้วด้วย (แต่อาจมีหมัดวืดบ้างสักสองสามหมัดเท่านั้นเอง)

ส่วนตัว... พอใจและภูมิใจกับเรื่องนี้ในระดับที่สูงกว่าที่คาดไว้ก่อนหน้า
เชื่อว่าถ้ามีเวลาเขียนมากกว่านี้ จะเก็บ และอธิบาย 'บางอย่าง' ที่รู้ตัวว่าขาดหายไปได้
เสียดาย 'บางอย่าง' ที่ไม่ได้เขียนลงไปเป็นตัวอักษร
แต่อาจมีคนอ่านบางคนรู้แล้วก็ได้ คนอ่านแถวนี้ใช่ย่อยทั้งนั้น

กำไรที่ได้จากงานนี้...
1. การเขียนพล็อตก่อนทำให้คนเขียนได้ตัวละครใหม่ที่ฉีกไปจากเดิม
2. ข้อจำกัดด้านเวลา พัฒนาศักยภาพมนุษยชาติ

ขอบคุณ ตัวZ นะครับ เขียนวิจารณ์ทั้งชมทั้งติได้ครบเครื่อง
ทำให้คนเขียนมองเห็นทั้งตัวเองและคนอ่านพร้อมๆ กัน
ส่วน 'พิซซ่าหน้าต้มยำกุ้ง' ...คนวิจารณ์ใส่เครื่องป้องกันดาบมาซะเต็มยศ
เพราะนั่นน่ะ พิซซ่าหน้าโปรดของคนบางคนเลยนะ อิอิ

ขอบคุณที่ให้ความกรุณาครับ

  

เอ่อ...จะมาบอกว่าชอบพิซซ่าหน้าต้มยำกุ้งเหมือนกันค่ะ ถึงแม้จะชอบ aloha มากกว่า

กำลังอ่านเรื่องนี้อยู่เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวต้องอ่านจบก่อนถึงจะรู้ว่ารู้สึกอย่างไร แต่หน้าปกสวยดีค่ะ

  

โอ้ อ่านจบไวมาก
นึกว่าอีกสองสามวันถึงจะได้เห็นรีวิวนะเนี่ย

ขอบใจมากจ้าสำหรับพิซซ่า อ๊ะ ไม่ใช่ คำวิจารณ์

ฝันดีจ๊ะ^^

  

ยังไม่ได้อ่านเลย ต้องรอปิดเทอมนู่นแล

รีวิวหมี สำนวนมาก...โฮ๊ะๆๆ

  

เก็บไว้ในลิสต์แล้ว ถึงจะคนละขั้วก็ยังอยากอ่านอยู่ดี

ปล. เราชอบพิซซ่าหน้าต้มยำกุ้ง หึหึ

  

๕๕๕

รู้สึกเหมือนกันค่ะ ว่าเล่มนี้เป็นเล่มที่มีวิถี แนวทาง สไตล์ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน

แต่อย่างที่เรารีวิวค่ะว่า การเขียนรวมกัน ๒ คนมันมีได้ทั้งสองแบบน่ะ

แบบกลมกลืนกันไป หรือต่างกันสุดขั้ว (เพราะเป็นละครคนละตัวกกัน) ก็ได้



ยังไงก็ยังชอบเล่มนี้ที่สุดในชุดนี้นะคะ

  

อ่านจบแระ
เห็นด้วยกับเจ้าของBlog

  

อ่านจบแล้วเหมือนกันค่ะ ถึงจะคนละขั้วอย่างที่หลายๆ คนบอก แต่เราก็ชอบนะ
เพราะอ่านแล้วได้คิดอะไรหลายๆอย่างดี เรื่องบางเรื่องที่เรามองผ่าน แต่คนเขียนกลับนึกถึง

ถึงแม้บางทีต้องอ่านซ้ำเพราะยังไม่เก็ทสิ่งที่คนเขียนจะสื่อ แบบว่าคอเล่าหัวช้าอะน้า

  

  

ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลย คิวยาวเหยียด

  

เพิ่งอ่านจบไปวันนี้
ความรู้สึกหลังอ่านคือ...ไม่เหมือนคนเขียนหนังสือด้วยกัน เหมือนกับคนเขียนสองเรื่องที่มีตัวละครเกี่ยวเนื่องกัน อยู่สองช่วง...เท่านั้น

แต่คงเป็นคอนเซปต์ของผู้เขียน อันนี้จึงไม่ได้ติดใจอะไร
โดยรวม นักเขียนสองคนรักษามาตรฐานการเขียนในแบบของตัวเองได้ดี อ่านแล้วก็รู้ว่า พี่นิเขียน พี่มนเขียน ไม่มีมั่วนิ่ม (ฮา)

ช่วงที่อ่านของพี่นิ - พี่มีความรู้สึกว่า พี่ไม่ชอบนางเอก ตรึง (พี่นิไม่ว่าอิงนะ ) อาจจะเพราะส่วนตัวพี่ไม่ชอบคนไม่ชัดเจน แล้วนางเอกเรื่องนี้ให้ความรู้สึก ไม่ชัดเจน กำกวมกับพี่ทั้งที่ตัวเธอชอบความชัดเจน

บางช่วงของการดำเนินเรื่อง กลับตัดฉากสำคัญไปเสียดื้อๆ (เข้าใจว่าจะเป็นช่วงแสดงฝีมือของพี่มนที่เสริมเรื่องในอีกมุม) แต่...อิงว่าถ้ามี อาจจะทำให้เราเห็นภาพ "อีกมุมมองของเธอ ชัดเจนขึ้นค่ะ"

(เออ...เขียนมาถึงตรงนี้ เหมือนเม้มท์บล็อคพี่นิ มากกว่าตัวZ กร๊ากก ไม่ว่ากันนะตัวเอง)

ในส่วนของพี่มน - ไม่ให้ความรู้สึกเป็นนิยาย แต่ให้ความรู้สึกเหมือนอิงกำลังอ่านบทความของคอลัมนิสต์ (เอ้า...ก็อาชีพของพระเอกเขานี่ 55) แต่จริงๆ นะ ด้วยการใช้ภาษา จังหวะจะโคน การบรรยายเล่าเรื่อง มุมมองที่นำเสนอ อ่านๆ ไปรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอ่านหนังสือของคุณปราบดาหยุ่นบ้าง งานของคุณนันทขว้างบ้าง เป็นอารมณ์เดียวกัน (ไม่ได้หมายถึงเนื้อหาเหมือนกันนะคะ แต่ให้อารมณ์เวลาที่กำลังอ่านเหมือนกัน)

แต่โดยองค์รวม ถือว่าอ่านกันเพลินๆ ในยามบ่าย(ร้อนๆ) ในห้องแอร์ได้สบายค่ะ ช่วงที่อ่านอาจจะตะขิดตะขวงสงสัยบ้าง แต่พออ่านจบก็จะได้รับคำตอบที่สงสัยทั้งหมด

ประมาณนั้นแล

  

อ่านจบแย้ว กรี๊ดกร๊าดกับการเลือกวิธีเขียนมากมาย สารภาพว่า ตอนได้โจทย์มา ตัวเองก็คิดแค่ว่า คนนึงเป็นผู้ชาย คนนึงเป็นผู้หญิง เล่าเรื่องไปด้วยกันประมาณนี้ ซึ่งแค่นี้ก็ปาดเหงื่อแว้ว เพราะ ไม่ถนัดเขียนมุมมองที่หนึ่ง (ข้อดี คือ เย้ ในที่สุดเราก็เขียนได้แล้ว)

หลังจากอ่านเล่มนี้จบ โดนใจกับวิธีการนำเสนอ ซึ่ง นางเอกของนักเขียนคนหนึ่ง มีส่วนเติมเต็มให้กับ พระเอกของนักเขียนอีกคนหนึ่ง (และในทางกลับกัน) โดยที่ต่างฝ่ายต่างมี คน ของตัวเอง (เอ่อ อ่า มองซ้ายขวา คงไม่โดนงอนว่า สปอยด์ น้า) เก๋อ่ะ ชอบวิธีการนำเสนอแบบนี้ (แม้ใจนึงก็อยากเห็นแมนยูฟุลทีมฟาดแข้งกับลิเวอร์พูลแบบไม่มีนักเตะหลักเจ็บ แบบ จขบ ก็เถอะ ฮา)

แต่เสียดายว่า ตอนที่ตัวละครดังกล่าวได้มีซีนอยู่ร่วมกันนั้น น้อย ไปหน่อย จนอดรู้สึกไม่ได้ว่า ผล ที่เขย่าให้เปิดอีกมุมมองของทั้งคู่นั้นเข้มข้นน้อยไปนีซซซซ

แต่เสน่ห์เฉพาะตัวของแต่ละฝ่ายนั้น สุดยอด อ่านแล้ววางไม่ลงเลย โดนใจทั้งสองแบบ ไม่ว่าจะร้านอาหาร หรือ หนัง

ตอนที่ได้ฟังเพลงก่อนอ่านนิยาย ก็งงๆ กับเนื้อเพลงอยู่เล็กๆ แต่พออ่านจบนึกย้อนกลับไป ถึงได้เก็ท ที่แท้...นี่เอง ฮี่ๆ

โดยสรุปกรี๊ดกร๊าดอ่ะค่า เล่มนี้ ^ ^ แนะนำเพื่อนเลิฟให้อ่านอย่างกระตือรือร้นเลย