Lonely is Friend, not Pain.
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
10 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
เสียดายแม่แพรว(จังเลย)

 

จำได้ว่า...เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน  ตอนที่ไปเรียนต่างบ้านต่างเมือง  ก็ชอบแวะไปร้านไทยซื้อของอะไรๆรวมทั้งนิตยสารไทยมาอ่านแก้เล่น  ก่อนไปเรียน  ไม่ค่อยได้อ่านนิตยสารผู้หญิงมากเท่าไหร่  ที่อ่านประจำก็ดิฉันเพราะที่บ้านซื้อ  ส่วนมากก็เป็นนิตยสารวัยรุ่นตามวัย 

พอได้มาอ่าน “แพรว” อย่างละเอียดตอนอยู่ที่โน่น  ก็ประทับใจเนื้อหาและเรื่องราวที่ลงพิมพ์ในนิตยสารอย่างมาก  ได้อ่านเรื่องที่เกี่ยวกับอาสาสมัครไปทำประโยชน์ในชุมชน  เราก็จะเก็บเอาไว้  ตั้งใจว่าพอกลับมาเมืองไทย  จะหาเวลาไปลองทำดู 

เมื่อกลับมาเมืองไทย  เริ่มทำงานก็สมัครเป็นสมาชิก “แพรว” อย่างที่ตั้งใจ  รวมถึงลองโทรไปตามเบอร์ที่เคยจดไว้  แล้วก็ได้ลองไปเป็นครูอาสาสมัครสอนภาษาอังกฤษเด็กที่ชุมชนวัดดวงแข  ทำได้ประมาณสามเดือนก็ไม่สามารถทำต่อได้ เพราะงานประจำเยอะขึ้น  แต่ก็ยังอ่านแพรวทุกเล่มที่ส่งมาให้อย่างมีความสุข

 

พอเป็นสมาชิกมาได้หกเจ็ดปี.....เปิดแพรวอ่านแล้ว  รู้สึกไม่เหมือนเดิน  เล่มหนาขึ้น  แต่เต็มไปด้วยบรรดาโฆษณามากมาย  จนวันนึงเมื่อได้รับเล่มใหม่ที่มาส่ง....กว่าจะเปิดเจอเนื้อหา  ก็ต้องผ่านหน้าโฆษณาสินค้าแบรนด์เนมมากมาย  เรื่องราวในเล่ม....ที่เคยรู้สึกจับต้องได้  เริ่มเป็นเรื่องของบรรดาสังคมที่เรียกว่าไฮโซ  คนที่ถูกสัมภาษณ์เริ่มมีแต่สังคมวงแคบ  แฝงด้วยการค้า

 

คอลัมน์ที่เราเคยชอบอ่าน...ก็มีการเขียนเสียดสีนักการเมือง  แบ่งฝ่ายชัดเจน  เราที่เบื่อหน่ายการแบ่งพวกแบ่งสี....รู้สึกว่า  นี่ไม่ใช่สื่อสารมาลชนที่ดีที่เราเคยประทับใจแล้วละ

หลังจากนั้นก็ตัดสินไม่ต่ออายุสมาชิก  มีเจ้าหน้าที่ฝ่ายสมาชิกโทรมาถามเราเรื่องต่ออายุ  ก็บอกไปตรงๆว่า “แพรว” ไม่ใช่แพรวที่เราเคยรู้จัก  ที่เราเคยประทับใจตั้งแต่อยู่เมืองนอก  เจ้าหน้าที่บอกว่า...มีสามชิกหลายท่านพูด  นั่นสิ...แต่ผู้บริหารไม่นำพา  เพื่อความอยู่รอดต้องเปลี่ยนแปลงเอกลักษณ์ที่ดีดีไปตามสังคมจอมปลอมขนาดนี้เลยหรือ  

เวลาเรื่อยมา...เราก็ซื้อแพรวมาอ่านบ้าง  ถ้ามีคนที่น่าสนใจลงหรือสัมภาษณ์  ล่าสุด....อ่านแล้ว....เรียกว่าอ่านนับหน้าได้  เพราะแม่แพรวที่เคยอ่อนหวานทันสมัยแต่มีเอกลักษณ์เมื่อยี่สิบปีก่อน  ได้กลายเป็นยัยแพรวที่ฉาบไปด้วยสีสันฉูดฉาด  เคลือบด้วยวัตถุนิยมจนมองไม่เห็นความเป็นแม่แพรวที่เราเคยหลงรักอีกต่อไป

 

เสียดายแม่แพรวพิลาสงามล้ำ

ใครหนอทำเจ้าแปรพันได้เยี่ยงนี้

แม่แพรวแก้วงามคุณความดี

แทบไม่มีเหลือให้ได้พบพาน.....

 

 กลอนแต่งสดสด....ตามอารมณ์ที่พาไป




Create Date : 10 กรกฎาคม 2556
Last Update : 10 กรกฎาคม 2556 10:56:59 น. 11 comments
Counter : 755 Pageviews.

 
แต่ก่อนอ่านบ้าง เวลาชั้นหนังสือมีให้อ่าน แต่ไม่รู้ตำนานก่อนจะมาเป็นแพรวอย่างทุกวันนี้
น่าจะยังมีหนังสือดีๆ ที่ถูกทางกับเรา ขอให้หาเจอในไม่นานนะพี่นัท


โดย: แบกเป้เที่ยว IP: 101.108.63.32 วันที่: 10 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:03:30 น.  

 
หนาหนักถือแล้วเมื่อย แต่กลับรู้สึกไม่เหมือนเดิมจริงๆ เห็นด้วยค่ะ หนูเลิกอ่านมานานแล้วนะพี่นัท แบบว่าอ่านตามที่เจอตามที่ร้านกาแฟ แต่ซื้อเองไม่ซื้อมานานแล้ว


โดย: Patt_Lee IP: 203.146.11.125 วันที่: 10 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:06:18 น.  

 

โดยปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยอ่านนิตยสารแนวนี้เท่าไหร่ค่ะ
เพราะว่าเด็กๆ แม่ไม่ได้ซื้อแนวนี้มาอ่าน ถ้าจะอ่านก็น่าจะเป็นการ
รับสมาชิกแนว หญิงไทย สกุลไทย เสียมากกว่า แต่ว่ามารู้จัก
นิตยสาร แพรว พลอยแกมเพชร พวกนี้ก็ตอนโตมา เลยได้เห็น
แต่ว่ามันจะมีแต่หน้าโฆษณา ... เสียเยอะ เลยไม่ซื้อ
แต่ว่าจะได้อ่านก็ตอนไปร้านทำผม หรือว่าบ้านเพื่อนที่เค้าชอบๆ
เราก็เลยได้อ่าน

สำหรับพู่แล้วคิดว่าหนังสือพวกนี้เค้าอยู่ได้เพราะว่าโฆษณาล้วนๆ
เพราะกระดาษเป็นกระดาษมันแว๊บ จับลื่น คล่อง ซื้อมาใส่กระเป๋า
เห็นทีจะต้องหิ้วไปวางไป เพราะว่ามันหนักเหลือเกินค่ะ เรียกว่า
ไม่สะดวกหยิบจับอย่างแรงถ้าต้องแบกไปนั่นมานี่ด้วย แต่ก็ยังไม่วาย
ตอนอยู่ไกลบ้านก็จะมีคนฝากซื้อด้วยนะค่ะ เอาแบบย้อนหลัง แบบว่า
4-5 เล่มก่อนแน่ะพี่นัท .. แต่ว่าพู่หอบให้เล่มเดียวด้วยเหตุผลว่า
มันหนักมว้ากกกกก กินเนื้อที่และก็กิน นน.ของที่เราจะต้องหอบกลับไป
พอหอบไปให้เล่มเดียว คนฝากก็เคืองแล้วก็แถมเรื่องนินทาเรา
ให้คนอื่นอีกว่า "ใจดำ" แต่เราไม่สนใจค่ะ เพราะแค่เล่มเดียวนี่ล่ะ
มันก็มากเกินพอแระ เพราะมันหนักเกิน เอ่ยปากฝากมาอย่างนี้เค้าก็น่าจะคิด
ดีแล้วว่า "มันสมควรจะฝากไหม" .. เท่านั้นล่ะค่ะ จบกับคนๆ นี้เลย


อ้าว .. กลายเป็นว่า .. มาบ่นเพิ่มเติมให้ฟัง
แบ่งปันเรื่องเล่ากันซะนะค่ะ ครึ่งๆ ค่ะ เพราะเราไม่บ่น
ก็แสดงว่า ป่วยจริงค่ะ :D


โดย: JewNid IP: 183.89.134.51 วันที่: 10 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:21:58 น.  

 
ในปัจจุบัน หนังสือก็เป็นแบบนี้แหละครับ
ผมมองว่า น่าจะเป็นเกือบทุกยี่ห้อ ที่แบ่งชัด
ทางการเมือง เหมือนเราไปซื้อหนังสือการเมืองมาอ่านก็ไม่ปาน
สมัยก่อนผมก็ชอบอ่านครับ หนังสือแฟชั่น สาวไเค้า
แต่ผมว่า ปัจจุบัน น่าจะมีหนังสือนิยายแหละครับ ที่ยังคงเส้นคงวาิ ว่าแต่เรื่องนิยายกันล้วนๆ
แต่ผมก็ไม่ค่อยได้อ่านแล้ว ครับ เพราะไปดูทีวีแทน เลิกดูกข่าว แล้ว หันไปดู คุณชายจุธาเทพกัน จบไปแล้ว ก็ต่อด้วยเรื่องอื่นครับ เน่าบ้างไรบ้าง แต่ก็เพลิดเพลินไปอีกแบบครับ


โดย: panwat วันที่: 10 กรกฎาคม 2556 เวลา:15:42:59 น.  

 
ผมก็เคยเป็นแฟนนิตยสารเล่มนึงครับ สมัยก่อนดีใจทุกครั้งที่เล่มใหม่ออก
แต่ด้วยอะไรที่เปลี่ยนไปไม่รักษาเอกลักษณ์ของตัวเอง ผมก็เลิกซื้อนิตรสารนั้นไปนานแล้วครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 10 กรกฎาคม 2556 เวลา:22:26:07 น.  

 

Like ให้เป็นคนที่ 3
พี่อุ้มสมัยก่อนก็เป้นแฟนแพรวเล็กแพรวใหญ่
แต่พอเล่มหนามากจนขี้เกียจซื้อแล้ว
โฆษณาเยอะมาก
ปล.พี่อุ้มก็คิดเหมือนน้องนัทเหมือนกันจ้า


โดย: อุ้มสี วันที่: 11 กรกฎาคม 2556 เวลา:7:37:39 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่นัท

แม่แพรวเป็นใครกัน 555 หนูไม่รู้จัก
หนูได้รับโปสการ์ดแล้นะคะ น่ารักมากมายค่ะ

ขอบคุณมากๆค่ะ พี่นัทสบายดีนะคะ

หนูเพิ่งหายจากไม่สบายค่ะ ยังมึนๆอยู่เลยค่ะ

คุณนายเตยยังแข็งแรงอยู่หรือเปล่าคะ




โดย: maitip@kettip วันที่: 11 กรกฎาคม 2556 เวลา:16:29:39 น.  

 
เคยอ่านแพรวเช่นกันขอรับ.. แต่ไม่ใช่นิตยสารแนวของท่านขุนฯ.. จะชอบพวกนิตยสารเกียวกับท่องเที่ยวซะกว่า อ่านแล้วเพลินดียิ่งเจอนักเขียนนักเดินทางเก่งๆเขียนให้คนเห็นต้นไม้ลำธารใบไม้นานาพรรณ แถมมีนกกาหรือสัตว์หลากชนิดมาเป็นตัวแสดงอีกผีเสื้อหลากสี....อืมมม์อ่านจนจบจนลืมทานข้าว ...คิดว่าแพรว คงเอาใจท่านหญิงมากกว่าท่านชาย ... เท่าที่อ่านคุณเล่ามา ก็น่าเสียดายเช่นกันขอรับ.... แวะมาทักทายยามเช้าของประเทศไทยนะขอรับ


โดย: ขุนเพชรขุนราม วันที่: 15 กรกฎาคม 2556 เวลา:7:30:01 น.  

 
น้ำเกลือช่วยให้แผลร้อนในหายเร็วๆจริงๆด้วยครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 16 กรกฎาคม 2556 เวลา:23:33:56 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่นัท บอกตรงๆเลยค่ะ อ่านไม่จบ 555

เวียนหัวค่ะ อยู่ในช่วไม่ค่อยสบายค่ะพี่นัท

ช่วงนี้ร่างกายอ่อนแอมากๆ าการเหมือนคนท้องยังไงยังงั้นค่ะ 555+

แต่ไม่ได้ท้องนะคะ สามีก็ัยังไม่มีค่ะ

ว่าแต่พี่นัทและคุณนายเตย สบายดีนะคะ


โดย: maitip@kettip วันที่: 17 กรกฎาคม 2556 เวลา:16:42:14 น.  

 
กำลังคิดคำถามใหม่ๆอยู่ครับแต่เกรงว่าไม่มีใครจะตอบ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 19 กรกฎาคม 2556 เวลา:0:34:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลั่นทมขาว
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




ถ้าจะแพ้อย่าอ่อนแอให้ใครเห็น
ถ้าอยากเป็นคนเข้มแข็งต้องแกร่งไว้
ถ้าอยากร้องก็ร้องให้หนำใจ
แต่ขอให้ได้อะไรจากน้ำตา
New Comments
Friends' blogs
[Add ลั่นทมขาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.