มันคงเป็นปกติของชีวิต  ที่หลายครั้งก็ต้องเจออะไรอะไรเรียงกันมาให้รู้สึกเหนื่อย...ล้า

เหนื่อยเขาบอกให้พัก

หมดรักเขาบอกให้พอ

อ่อนล้าเขาบอกให้รอ

จะพักจะพอจะรอ....สักวัน.....

เขียนไปแต่งไป...มั่วๆไป...บางทีชีวิตก็ต้องการเวลาล่องลอยไม่ต้องกำหนด...ไม่ต้องกะเกณฑ์ ปล่อยให้ลมหายใจออกมาเข้าไป ไม่ต้องกำหนดไม่ต้องก้าวไปตามแผน...แต่ก้าวหรือหยุดอย่างที่ใจรู้สึกอยากจะทำ

อึดอัด...และต้องการอิสระจากทุกอย่างที่รัดที่รั้งตัวเองไว้ ใครว่าคนโสดไม่มีภาระอะไร.....ทำไมสลัดตัวออกจากสิ่งเหล่านั้นยากเหลือเกิน เพราะคำว่า...ความรับผิดชอบ...และใจที่ไม่อาจนิ่งเฉย

เฝ้ารอวันที่เราจะได้เดินเท้าเปล่าบนผืนหญ้า...หายใจอย่างอิ่มสุข....ลืมให้หมดว่าตัวเองคือใคร ปลดปล่อยคืนวัน...ให้อิสระแก่ร่างกาย...และวิญญาณ สักวัน...สักวัน

Create Date : 04 เมษายน 2557
Last Update : 4 เมษายน 2557 21:54:46 น.		0 comments
Counter : 531 Pageviews.
Share Tweet