หมดใจ...คือเช่นนี้หรือ
บอกใครๆเสมอว่าคนที่เรารักมากที่สุด..แคร์มากที่สุดคือ...พ่อ
ไม่ว่าจะเคยเจ็บปวดจากเขามากแค่ไหน เราก็มักจะจบตรงที่...ไม่เป็นไร เขาคงไม่ได้ตั้งใจ
สี่สิบสามปี...ปีที่คิดว่า...เรากับพ่อเริ่มเข้าใจกันมากขึ้น ยิ้มให้กันมากขึ้น แม้จะมีม่านบางๆเรื่องอดีตทำให้ไม่สามารถเปิดใจกันได้หมด เราก็ยังรู้สึกว่า....ได้ใกล้เขา...มีความสุขมากขึ้น
จน...เมื่อสามอาทิตย์ก่อน ที่เกิดเรื่องราวที่...ไม่ได้เพราะเรา...ไม่ได้เกิดจากเรา...แค่เราเป็นคนที่เขาจะลงได้ง่ายที่สุด
และเมื่อเขาโทรหา...ความดีใจก็หมดไป....เรื่องราวที่เขาพูดออกมามากมาย...ล้วนคือเราไม่ดี เราไม่ได้เรื่อง และเมื่อเราถามว่า...
"...พ่อเชื่อเขาหรือเปล่าค่ะ"... คำตอบที่เขาบอกว่า "เชื่อ"...มันคือ...ใครก็ตามจะพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรา...เขาเชื่อโดยไม่ถามว่าจริงหรือไม่...
แต่..........................ที่มันเจ็บกว่านั้น
เมื่อรู้ว่าที่เขาโทรมาบอกทั้งหมด...คือ..........เรื่องที่เขาสร้างขึ้นมา
คำถามในใจที่สลายของเราคือ...พ่อทำเพื่ออะไร
แต่...ไม่เป็นไร...เราไม่อยากถามเขาแล้ว ถึงตรงนี้...จะเพราะอะไร เหตุผลอะไร...บอกได้เลยว่า...
พอกันที....เราหมดใจแล้ว ความรักของเรามันเท่านั้น
ความภักดีบูชา..ที่มีให้ เราเพิ่งรู้สึกว่า...มันก็หมดได้
ถ้าหากเขาจะอยู่ตรงนั้นแล้วมีความสุขกับคนอื่นๆรอบกาย
เราก็จะขอห่างออกมา...และในที่สุดก็เราก็คงจะใช้กรรมร่วมกันหมดไปสักวัน
.................................
หมดใจ...มันคือเช่นนี้เอง...มันหมดแล้วความรู้สึกที่ห่วงหา มีแต่ความเจ็บปวดที่นึกถึง....จะให้ไม่เสียใจคงไม่ได้
.......บางที...เจ็บให้สุด...ปวดให้จบ...คงดีกว่าเลี้ยงหัวใจด้วยความจอมปลอมไปวันๆอย่างที่ผ่านมา...
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2558 |
|
0 comments |
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2558 20:41:16 น. |
Counter : 401 Pageviews. |
|
|
|