ความหวาดหวั่น....ของหัวใจ
ในชีวิตของฉันที่ผ่านมาสี่สิบสองปี เมื่อจำความได้...ไม่ว่าชีวิตจะดำเนินไปอย่างไร แต่ใจฉันก็จะคิดถึงผู้ชายคนหนึ่งตลอดเวลา มาวันนี้...ฉันเพิ่งได้ตระหนักหลังจากที่ฉันโทรหาเขาเพื่อที่จะบอกว่า...พรุ่งนี้จะเข้าไปหา...แต่เขาไม่ได้รับสาย..แล้วเมื่อเขาโทรกลับมาฉันก็ไม่ได้ยินเพราะโทรศัพท์ปิดเสียงไว้ตั้งแต่เมื่อวาน โทรกลับไปอีกครั้งเขาก็ไม่ได้รับสาย.... ฉันเข้าใจได้เสมอหากเขาจะไม่รับสาย ภารกิจของเขามีมากมาย และเวลาที่เขาต้องอยู่กับบุคคลสำคัญๆ....ฉันรู้ว่าเขารับไม่ได้จริงๆ ฉันได้รู้ว่า....ตลอดมาฉันอยู่ในความหวาดหวั่นกับความคิดถึงเขา เพราะไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ฉันก็จะคิดถึง...นึกถึง...เขาเสมอ แต่ฉันก็ไม่เคยได้รู้หรอกว่าเขาจะคิดอย่างไร เราไม่ค่อยได้พูดความรู้สึกกันสักเท่าไหร่ มีมาสองสามปีหลังนี้ ที่วันเกิดจะมีกระดาษโน้ตแนบมากับเช็ค....เขียนอวยพระและบอกว่ารักเราเสมอ เราคงไม่สามารถจะเข้าไปใกล้กันได้มากกว่านี้ เมื่อจะต้องกดเบอร์โทรหาเขา...หลายครั้งฉันต้องรวบรวมความกล้าเป็นวัน...เป็นชั่วโมง น้อยครั้งที่ฉันจะกดเบอร์หาเขาได้เลย เหมือนจะมีแค่ครั้งเดียวที่ฉันจำได้...คือวันที่ฉันเกิดอุบัติเหตุ...พอได้สติฉันกดเบอร์หาเขาคนแรก.... ความหวาดหวั่น....ไม่แน่ใจว่าฉันไปรบกวนเขา....หวาดหวั่นว่าเขาจะคิดว่าฉันโทรหาเพราะต้องการให้ช่วยทุกครั้ง....บางที...เขาคงไม่รู้ว่า...ฉันต้องหาเรื่องจะไปขออะไรเขาเพื่อให้ฉัน...ได้มีข้ออ้างที่จะโทรหาเขา...ได้ยินเสียงเขา...เท่านั้นเอง ความคิดถึงที่หวาดหวั่น...ความรักห่วงใย...ที่มีแต่ไม่แน่ใจว่าเขาจะรู้แค่ไหนว่า...ฉัน..รักเขามากกว่าชีวิต และเขาที่มีแต่ให้ฉัน...ลูกคนนี้มาตลอด ฉันอยากมีวันเวลาอย่างที่ลูกคนอื่นของเขาได้ทำบ้าง ใกล้เหมือนไกล...ความหวาดหวั่นของหัวใจฉัน...ที่มีต่อ..พ่อ....
Create Date : 13 เมษายน 2557 |
|
7 comments |
Last Update : 13 เมษายน 2557 0:10:40 น. |
Counter : 692 Pageviews. |
|
|
|
ปีใหม่ไทยก็คงเป็นเวลา ที่เหมาะสำหรับ
พ่อ แม่ ลูก ญาติๆ มีเวลาบอกรักท่าน
เป็นกำลังใจขอรับ