Group Blog |
รถเมล์สาย 147 ฮีโร่ตัวจริงของผู้ประสบภัยน้ำท่วมย่านเพชรเกษม ผมมีบ้านพักอยู่ย่านบางใหญ่ นนทบุรี น้องน้ำมาเยือนตั้งแต่วันที่ 20 ตุลาคม 2554 หลังจากนั้นผมกลายเป็นผู้ประสบภัยน้ำท่วม บริเวณบ้านน้ำสูงประมาณเมตรครึ่ง ผมออกมาเช่าอพาทเม้นท์ย่านธนบุรีเพราะที่ทำงานไม่หยุดต้องทำงานทุกวัน แต่ที่บ้านบางใหญ่ยังมีญาติอยู่สองคน ซึ่งผมเองจะต้องส่งอาหารสิ่งของที่จำเป็นทุกอาทิตย์ แรกๆ น้ำท่วมผมเดินทางไปกลับทุกวัน ต้องใช้เวลาประมาณสี่ถึงห้าชั่วโมงในการเดินทางเที่ยวเดียว โดยนั่งรถเมล์ ต่อรถโบก (ส่วนใหญ่จะเป็นรถบรรทุกสิบล้อ) บางวันสองต่อเพราะต่อแรกไปไม่ถึง แล้วต่อด้วยการเหมาเรือพาย บางครั้งก็เป็นเรือเครื่อง หรือโชคดีก็จะมีรถโบก (รถบรรทุก) เข้าซอยอีกประมาณสองกิโลเมตรครึ่ง แล้วลุยน้ำเพื่อเข้าบ้านอีกประมาณสามร้อยเมตรเศษ วันแรกรู้สึกท้อและเหนื่อยมาก วันต่อต่อมาเริ่มปรับตัวได้ เห็นความลำบากของอีกหลายคน เห็นน้ำใจคนไทยที่มีให้กันมากกว่าน้ำท่วม เด็กเล็ก ผู้หญิงคนชราที่ต้องขึ้นลงรถบรรทุกสิบล้อแสนลำบาก ให้ความช่วยเหลือกัน น้ำใจของรถสิบล้อที่วิ่งผ่านจอดรับเกือบทุกคน แน่นแทบไม่มีที่ยืน จอดทุกที่ที่ต้องการจะลง รถปิ๊กอัพวิ่งเหมือนกับดำน้ำมาถึงจะเต็มแน่นขนาดไหนรับได้ก็มีน้ำใจรับทุกคน บรรยากาศบนรถมีความเป็นกันเองเหมือนญาติกันให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง น่ารักมาก พอลงจากรถทุกคนจะเดินลุยน้ำจากท้ายรถ มาขอบคุณคนขับรถโดยยกมือไหว้ เป็นภาพประทับใจไม่รู้ลืม ทำให้การเดินทางที่นานแสนนานหายเหนื่อยอย่างไม่รู้ตัว เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมต้องเดินทางเพื่อนำอาหารและสิ่งของที่จำเป็นไปให้ญาติที่อยู่ที่บ้านบางใหญ่ โดยขึ้นรถเมล์สาย 147 สีชมพูสวยสดใส จากบริเวณสี่แยกท่าพระเพื่อไปลงที่ถนนกาญจนาฯ แล้วโบกรถสิบล้อต่อไปบางใหญ่ รถเมล์จะวิ่งบนถนนเพชรเกษมน้ำสูงเฉลี่ยน่าจะไม่ต่ำกว่าแปดสิบเซ็นติเมตร นั่งรถมาไม่มีรถอื่นวิ่งตามมาหรือสวนมาแต่อย่างใด มีผู้โดยสารถามพนักงานว่ารถนี้ไปไหน พนักงานตอบว่าไปเรื่อยๆถ้ารถไม่เสียนะ ผมรู้สึกว่าเป็นไปได้อย่างไรน้ำสูงขนาดนี้รถยังวิ่งไปได้ ถ้าเป็นรถเมล์สายอื่นพอเจอน้ำระดับสูงก็จะยูเทิร์นกลับแล้วปล่อยผู้โดยสารต่อรถทหารหรือรถโบกเอาเอง ระยะทางที่วิ่งผ่านเต็มไปด้วยระดับน้ำที่สูงมากน้ำเข้ามาท่วมบรรไดขั้นที่สองของรถเมล์ มีผู้โดยสารท่านหนึ่งลงก่อนถึงเดอะมอลล์บางแคเชื่อหรือไม่พอก้าวลงไปไปน้ำสูงเลยเอวขึ้นมา มีเรือพายเต็มไปหมดเลย เช้าขึ้นมาผมมาเล่าถึงรถเมล์สาย 147 ให้เพื่อนที่ทำงานฟังด้วยความประทับใจ และขอบคุณด้วยความจริงใจแทนผู้โดยสารทุกคน ต่อมาเมื่อวานดูข่าวช่องสามช่วงคุณกิตติได้มีการทำข่าวถึงรถเมล์ใจดีสาย 147 ด้วย ทราบว่าเจ้าของชื่อคุณมนต์ชัยฯ เป็นเจ้าของเป็นรถร่วมของเอกชนที่น่าสรรเสริญเป็นอย่างยิ่ง ยามรถเสียเห็นว่าเดินทางมาแก้ไขด้วยตนเอง ถึงวันนี้ถ้าใครได้ไปแถวนั้นก็คงจะเห็นรถเมล์สีชมพูสดใสวิ่งเหมือนลอยน้ำมาอย่างไม่ขาดสาย ขออำนาจคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ดลบันดาลบุญทั้งหลาย ให้แก่เทวดาใจดีที่ปกปักษ์รักษาคุณมนต์ชัยฯ ครอบครัว พนักงานทุกคน ประสบแต่ความสุขคิดหวังสิ่งใดสมความปรารถนาทุกประการ Free TextEditor
ขอร่วมอวยพร ขอบคุณผู้มีน้ำใจด้วยคนค่ะ จะหาคนที่คิดทำเพื่อคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนยากเต้มที สังคมไทยเสื่อมลงทุกวันเพราะความเห้นแก่ตัวมากขึ้น ขอแสดงความชื่นชมอย่างจริงใจ ขอคุณพระคุ้มครองให้ประสบแต่สิ่งดีงามในชีวิตด้วยเทอญ ...สาธุ
โดย: maeboon IP: 85.201.35.123 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2554 เวลา:19:05:55 น.
ถึงเรื่องน้ำท่วมจะเป็นเรื่องร้าย ๆ ของคนไทย แต่สิ่งหนึ่งที่ได้คืนมาไม่หายไปกับสายน้ำ คือความมีน้ำใจของผู้คนนี่แหละ ที่หลั่งไหลมามากมายๆ พอๆ กับน้ำท่วม
โดย: เพียงไพร IP: 203.154.73.26 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2554 เวลา:21:13:56 น.
ขอบคุณและขอชมเชยเจ้าของและพนักงานทุกท่านด้วยใจจริงค่ะ คุณคือฮีโร่ค่ะ
โดย: จริยา IP: 118.173.240.156 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2554 เวลา:14:43:45 น.
|
ชาวกรุงเก่า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
