เย็นวันศุกร์ เย็นวันศุกร์ เคยมีอารมณ์เบื่อๆ ตอนเย็นวันศุกร์กันบ้างไหม ? เย็นวันศุกร์ที่ปกติคนเมืองอย่างเราต้องพยายามหาที่ ไปเที่ยว ไปกิน ไปดื่ม ไปดูหนัง ฟังเพลง หรือทำอะไรสักอย่าง... เพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุด แต่บางทีมันก็มีปัญหา เนื่องจาก ไม่มีเพื่อนไป ไม่มีตังค์ แต่ที่เราเป็นบ่อยที่สุด คือ ไม่รู้จะไปไหน ปกติถ้าวันศุกร์ไม่ได้ไปไหน กลับบ้านมาเร็วๆ พอกินข้าวเย็นเสร็จ เราจะออกไปเดินเล่น Makro แถวบ้าน ซึ่งมีร้านขายเสื้อผ้า ร้านหนังสือ ร้านอาหาร ฯ เดินดูของได้โอกาสใช้เงินซื้อ ของกิน-ของใช้ ติดมือมาบ้าง ไม่ได้บ้างแล้วแต่โอกาส บางทีการหาเรื่องไปเสียตังค์ข้างนอกอาจจะไม่ใช่วิธีหาความสุขที่แท้จริงที่เราต้องการ หลายครั้งพอกลับจากไปเที่ยว หรือออกไปซื้อของก็จะรู้สึกว่า แค่นี้เองเหรอ.... หรือไม่ก็มานั่งคิดในทางตรงกันข้ามว่าเราน่าจะเก็บเงินไว้มั่งดีกว่ามั้ย . วันนี้เป็นอีกหนึ่งเย็นวันศุกร์ ที่ไม่รู้จะไปไหนดี ทั้งๆที่พึ่งกลับจากประชุมที่นครนายก แต่ก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร และไม่ได้นัดใครไปไหน กลับมาบ้านเร็ว กินข้าวเสร็จยังไม่ถึง 6 โมง สมองก็เริ่มสั่งการว่าคงดำเนินการตามโปรแกรมเดิม เดิน Makro ที่เดิม ดูเสื้อร้านเดิม แวะอ่านหนังสือฟรีร้านเดิม เฮ้อ... แค่คิดก็เบื่อแล้ว วันนี้เลยตัดสินใจเดินเลี้ยวไปอีกทาง แทนที่จะเดินไป Makro เราเลือกเลี้ยวไปทางที่เป็นทางรถไฟ และเดินไปตลาดสดบางขุนนท์ ไม่น่าเชื่อว่าระยะทางห่างจากบ้านเราไม่ถึง 200 เมตร สภาพความเป็นอยู่จะแตกต่างกันได้ขนาดนี้ ข้างทางรถไฟมีโครงการก่อสร้างถนนเพิ่มเติม มาสักระยะหนึ่งแล้ว เมื่อมีการก่อสร้าง เริ่มมีคนเข้ามาอยู่ริมทางรถไฟเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ คงมาจากครอบครัวคนงานก่อสร้างส่วนหนึ่ง แต่ส่วนอื่นๆ ก็มีเพิ่มเข้ามามาก โดยที่ดินส่วนนี้เป็นที่ว่างของการรถไฟ ซึ่งเดิมเป็นที่ว่างมีแค่พงหญ้ารกๆ ต้นไม้ข้างทาง เราไม่ได้เดินผ่านทางนี้นานมากจนผ่านไปอีกทีคราวนี้ ก็เห็นบ้านไม้ หลังคาสังกะสี ไม่มีบ้านเลขที่ เรียงรายเต็มริมทางรถไฟเต็มไปหมด หญิงชราสวมเสื้อคอกระเช้า ผ้าถุง อุ้มเด็กทารกที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ชายเข็นรถซาเล้ง เก็บของเก่า+ขยะที่ไม่ได้ใช้ เช่น ขวดพลาสติก ขวดแก้ว ฯ สวนกับเราไป เด็กหลายคนวิ่งเท้าเปล่าเตะบอลพลาสติก ชายแก่หลายคนนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ มองดูเด็กๆเล่นกัน หญิงวัยกลางคนทำกับข้าวด้วยเตาถ่านอยู่หน้าบ้าน เด็กสาวข้างๆ กำลังนั่งร้อยพวงมาลัย หลายคนมองเราที่ยังใส่ชุดทำงาน คือ เสื้อเชิ๊ตแขนยาวพับแขน กางกางแสล็ค ด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก เราเดินตัด “ชุมชนวัดบางขุนนนท์ ” เพื่อที่จะผ่านไปตลาด ชุมชนนี้อยู่ติดกับคลองระบายน้ำเสีย ที่มีสีไม่ค่อยจะน่าดูเท่าไหร่ คุณป้ากำลังเข็นรถกับข้าวที่ขายหมดแล้วข้ามสะพานเข้าไปในบ้าน หญิงสาวในชุดทำงาน ออกมาจากร้านขายของชำ พร้อมดูดโค้กที่ใส่ถุงพลาสติก อย่างชื่นใจ คุณยาย คุณตา หลายคน เอาเก้าอี้พลาสติกมาตั้งบนสะพานข้ามคลอง เพื่อนั่งคุยกันยามเย็น เด็กหลายคนรุมซื้อไอติมไม่มียี่ห้อ อยู่ข้างสะพาน ออกมาถึงตลาดสดบางขุนนนท์ คุณลุง กำลังผัด ผัดไทย ให้ลูกค้า ด้วยเม็ดเหงื่อเต็มหน้า เด็กสาว ม.ต้น นั่งทำหน้าเซ็งอยู่ที่ร้านขายผัก คุณยาย ขายขนมไทยอยู่ริมถนนข้าง 7-Eleven ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม คุณป้า กำลังทอดปลาสลิด พร้อมทำมือหลบน้ำมันที่กระเด็น อยู่ที่ร้านข้างๆ คนตาบอด เดินพร้อมไม้เท้า และร้องเพลง เพื่อขอให้ช่วยทำบุญทำทาน ออกจากตลาดเดินกลับเข้าซอยบ้านอีกทางหนึ่ง สบายใจรึเปล่าไม่รู้ . ได้ใช้เงินซื้อ วุ้นสังขยา กับ เผือกตัด จากคุณยายขนมไทย ได้ให้เงินบริจาคกับคนตาบอด ตอนเดินผ่าน ที่ได้รู้แน่ๆ คือ มีคนแย่กว่าเรา ลำบากกว่าเรา อีกเยอะมากในโลกใบนี้ ...แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะทำให้พวกเขาไม่มีความสุข หลายๆ คนหน้าตาดูมีความสุขดีกับยามเย็นวันศุกร์ ในแบบของพวกเขา ที่จริงความสุขมีอยู่ทุกที่ ไม่ต้องไปวิ่งหาตาม ศูนย์การค้า ร้านอาหาร ลานเบียร์ ฯ พระราชดำรัสของในหลวง เรื่อง “ความพอเพียง” เป็นหลักการที่ใช้ได้ตลอด คนที่มีความสุขที่สุดบนโลกใบนี้ ไม่ใช่คนที่รวยที่สุด ไม่ใช่คนที่เพื่อนเยอะที่สุด ไม่ใช่คนที่มีแฟนสวย(หล่อ)ที่สุด แต่คงเป็นคนที่พอเพียง พอใจ กับชีวิตแบบที่ตัวเองเป็นอยู่ รู้จักหาความสุขได้จากสภาพแวดล้อมที่ตัวเองพบอยู่ทุกวันต่างหาก... Previous Blog Choose 05 : Soccer on Top-Left of this page (Last Update : 27FEB08)   Create Date : 29 กุมภาพันธ์ 2551 7 comments Last Update : 2 มีนาคม 2551 22:51:06 น. Counter : 1184 Pageviews. Share Tweet

เย็นวันศุกร์เป็นอะไรที่สบายม๊ากมากค๊า ใคร ๆ เฝ้ารอวันนั้น 55+ ^^ เป็นวันที่ ได้พักผ่อน สบาย ซัมบาย ค๊า แถมมีวันเสาร์ - อาทิตย์ รองรับอีก 55+ สบายดีออกค่ะ ^^ นี่แค่เป็น 1 ค.ห. นึง มันติงต๊องไปป่าวน๊า 55+ ** แวะมาทักทายค้า ^__^   โดย: bestcat 29 กุมภาพันธ์ 2551 23:16:28 น.

สาธุ เรื่องนี้ดูเป็น life ยังไงไม่รู้ หลังๆรู้สึกตัวเองคิดได้ยังงั้นเหมือนกัน พวกเลิกงานเร็วก็ยังงี้แหละ ว่างก็ฟุ้งซ่าน ส่วนใหญ่พี่จะเช่าหนังมาดูสักเรื่อง ฆ่าเวลา แต่ยังไงถ้าวันศุกร์เย็นไม่มีที่ไป โทรมาชวนได้ พร้อมออกเสมอสำหรับศุกร์เย็น 5555   โดย: พี่พุก IP: 58.8.116.189 2 มีนาคม 2551 11:30:23 น.

เฮ้ย.. นี่พระแชมป์ยังไม่ศึกหรือนี่ สาธุ.. ป.ล. อยากรู้ว่าไอ้ที่บอกว่า "ด้วยสายตาบอกไม่ถูก" นี่มันยังงวยอ่ะแชมป์ ?   โดย: ผู้หญิงผมยาว โง่ชิบโป๋ง IP: 124.120.178.130 2 มีนาคม 2551 12:20:01 น.

มันดูธรรมะขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ที่จริงคิดได้แหละ แต่ทำไม่ได้ซะที ไอ้การมีความสุขกับชีวิตปกติๆ นี่มันยากจังเนาะ ทว. - "สายตาบอกไม่ถูก" คือ เหมือนเราแต่งตัวดีมาก เมื่อเทียบกับพวกเขา...ทั้งที่เราใส่ชุดทำงานปกติอ่ะ   โดย: mole_bury 2 มีนาคม 2551 22:54:55 น.

Blog เมิงเริ่มเอียง...เอียงมาแนว blog กรูแล้ว... มีคนเส้า...กว่าเราตั้งเยอะ... กำลังใจให้ตัวเองหาได้จากมองดูคนอื่นที่ลำบากกว่า 5555 คำว่าพอเพียง...พูดกันบ่อยมาก...แต่กรูยังทำไม่ได้เลย พอเพียง กับสิ่งที่มีอยู่ เพียงพอ กับสิ่งที่ได้มา เมื่อไรจะพอใจดีวะเนี่ย...   โดย: |เ|ค|ตุ|ง| IP: 124.120.93.23 3 มีนาคม 2551 10:41:31 น.

เล่ามาเป็นฉาก ๆ อ่านไปก็เพลินดีนะ เหมือนอ่านหนังสือ   โดย: ssitt IP: 58.9.138.33 14 มีนาคม 2551 22:33:08 น.

อ่านแล้วได้ง่วงสมใจอ่ะป่าวสิท เห็นบ่นนอนไม่ค่อยหลับ อิอิ   โดย: mole_bury 15 มีนาคม 2551 23:03:23 น.