กับน้ำตาที่หลั่งไหลเมื่อมันถึงที่สุด

เมื่อตอนไม่กี่ช.ม. ที่ผ่านมา แม่โทรไปหาพี่ ก็คุย ๆ กัน
มันก็พูดเรื่องไม่ได้ล้างจาน ทิ้งไว้ให้มันล้าง
บ่นเรื่องโน้นเรื่องนี้ ที่คอนโด ก็พูดกับแม่ไปแล้วว่าเรื่องราว
มันเป็นเยี่ยงไรทำไมถึงไม่ทำ

แล้วเมื่อสักครู่ แม่ทำหมอนอิงที่จะเอาไปไว้ในรถ
แล้วแม่บอกว่าเอาไปให้มัน(พี่อิชั้น)ด้วย ก็พูดไป
"ไม่เอาไป"
"ทำไมไม่เอาไปให้มัน"
"เบื่อ เรื่องของมัน"
แล้วแม่ก็วกมาเรื่องเมื่อตอนโทรคุยกะพี่
"ทำไมไม่ล้างจาน ก่อนกลับบ้าน"
ซึ่งเมื่อช.ม.ก่อนเข้าใจไปแล้วว่า ป่วย จะสอบ ไม่ได้มีเวลามานั่งทำอะไร ทำไมแค่นี้ช่วยกันไม่ได้เหรอ
"อื้มขี้เกียจพูด ชาติไม่อยากพูดแล้ว"
"แกก็ทำส่วนของแกไป แล้วเรื่องล้างห้องน้ำเรื่องอื่น ๆ ก็ช่วยๆกันทำ แม่ก็รู้ว่ามันไม่ค่อยช่วยทำ"
"อื้มก็เนี่ยทำไมแค่นี้ทำมาฟ้อง ชาติเบื่อจนไม่อยากพูด เหนื่อยจนไม่อยากพูด มันถึงที่สุดแล้วชาติไม่อยากจะพูด"
"อืม แม่ก็รู้ว่าแกทำอยู่ แม่ผิดหวังกับมันมาหลายเรื่อง"
นิ่งเงียบทั้ง แม่ลูก (พิมพ์อยู่ก็นำตาไหล)
"ชาติก็บอกแล้วชาติไม่ได้อยากอยู่เลยคอนโดอ่ะ"
"อืม แม่ก็รู้ว่าแกไม่ชอบ"
"แม่ก็เหนื่อยกับมันจนถึงที่สุดแล้ว แม่ก็ไม่อยากพูดอะไรเหมือนกัน แม่ผิดหวังกับพ่อแกมาคนนึงแล้ว"
"มันไม่เคยรับผิดชอบอะไรหรอก"
กลั้นน้ำตาสุดฤทธิ์เหอะทั้งแม่ลูกเสียงสั่นกัน2คนเลย
ก็นี่หละพิมพ์ไปน้ำตาไหลไป แม่ก็ไปนอนในห้อง
ร้องไห้ด้วยเหอะเชื่อเถอะได้ยินเสียง
ทำไมปัญหาไม่มันจบสักที เบื่อแค่คนคนเดียว
ขอบอกเลยเหอะ มันตายไป จะไม่เสียใจเลย อันนี้พูดจริง ๆ ขนาดพ่อตาย ยังไม่ร้องไห้เลยพูดถึงตัวเองนะ
แต่แม่น่ะร้อง เข้าใจนะคนเคยรักกันอ่ะยังไงก็ต้องนึกถึงเรื่องเก่า ๆ บ้างหละ
จำได้เลยว่าตอนไปเฝ้าพ่อที่บ้านย่าที่ประจวบ มีอยู่ช่วงนึง ย่า พี่ แล้วก็อิชั้น เหมือนจะเป็นใจ
ให้ 2 คนได้คุยกัน ก่อนตาย ว่างั้นเหอะ มาเห็นตอนเย็น ๆ แม่ร้องไห้ ไม่อยากเห็นเลย ก็เลยไปทำอย่างอื่น
สะเทือนใจ
แต่ไอ้เรื่องนี้ สงสัยจะต้องรอให้ตายไปก่อนมั้งปัญหาถึงจะจบ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเป็นคนแบบนี้
เซ็งกับการกระทำที่ไม่น่าเกิดขึ้นกับคนในครอบครัว
เบื่อกับความรู้สึกที่ห่างเหิน เหมือนไม่เคยรู้จักกัน
สักวัน ที่บุญหมดดิชั้นเชื่อว่ากรรมจะตามทัน
สักวัน

ขออีกหน่อย
แม่ แม่เป็นคนเก่ง มีแต่คนรอบข้างพูดเสมอ แม้กระทั้งเพื่อนตัวดิชั้นเอง พูดเสมอว่า แม่แกเก่งเนอะ
ใช่ แม่เป็นคนเก่ง แม่รู้จักบริหารอะไรทุก ๆ อย่างในชีวิตให้กับคน 2 คน ก็คือลูกชาย 2 คนนั้นเอง
พ่อไม่เคยมารับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น นี่เป็นเหตุว่าทำไม ตัวเองถึงไม่ร้องไห้ในวันงานศพพ่อเลย
พูดถึงก็ร้องไห้อีก เฮ้อออออออออออออ
แม่ทำทุกอย่างให้กับคน 2 คนจริง ๆ คอยดูแลเป็นห่วงเป็นใย รับภาระให้ทุกอย่าง
คนนึงทำเหมือนแม่ไม่ใช่แม่ ชั้นไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมเป็นแบบนี้
อีกคนก็รักแม่อยู่ ทำผิดพลาดบ้าง ทำให้เสียใจบ้าง แต่ไม่เคยทำให้เกิดภาระ ไม่ทำแล้วไม่รับผิดชอบ
แต่ก็เข้าใจว่าแม่รักลูกเสมอ ไม่ว่าจะเป็นยังไง แต่แบบนี้เหรอ รักแล้วเป็นแบบนี้มันน่ารักเหรอ
แต่ก็ได้รุ้วันนี้หละ ว่าแม่ก็ทนมาจนถึงที่สุดเหมือนกัน วันนี้นี่เองที่ระเบิดความอึดอัดในใจกัน
แต่ก็ไม่ได้งขนาดออกมาหมดหรอกเพราะต่างคนก็ต่างเข้าใจความรู้สึก ว่าถ้ามากไปกว่านี้เราจะเศร้ากัน
เพราะเราอยู่กันด้วยความสดใสร่าเริ่ง ชีวิตเราแม่ลูกไม่เคยเศร้าอยู่แล้ว แต่ทำไม ทำไมคืนนี้ถึงได้พูดกัน
ก็เพราะมันถึงที่สุดไง แม่ก็เบื่อ ลูกคนนี้ก็เบื่อ เบื่อแล้วเราก็ไม่ได้ระบายให้ฟังกัน แต่วันนี้เราก็มาพูดกัน
เราไม่อยากร้องไห้ให้เห็นกัน เพราะเราเข้าใจกัน ก็เนี่ยหละลูกก็ร้องไห้หน้าคอม
แม่ก็ร้องไห้ในห้องนอน
จริง ๆ ไม่ได้อยากพิมพ์อะไรขนาดนี้หรอก แต่มันไม่ไหวแล้วหละ
เหอะ ๆ เมื่อกี้แม่ให้เอายาดมไปให้ในห้องนอน ทิชชู่เต็มเลย
อิชั้นก็ปาดน้ำตาสุดฤทธิ์
เนี่ยหละเป็นแบบนี้ คนที่ก่อปัญหาต่าง ๆ นา ๆ ไม่เคยรับรู้หรอก
พอแม่พูดปัญหาต่าง ๆ นานา บุคคลนั้นก็ไม่รับฟัง และด่าแม่เสมอ นาทีนั้นดิชั้นทั้งอยากจะฆ่ามัน
และอีกมุมนึงก็ไม่อยากจะรับรู้ปัญหา ซึ้งปัญหาของมัน แต่จริง ๆ แล้วเราเองรู้มาตลอด

สักวันนะ สักวัน ดิชั้นเชื่อ ว่ากรรมต้องตามทัน............

Create Date : 20 เมษายน 2549		0 comments
Last Update : 20 เมษายน 2549 0:33:20 น.
Counter : 329 Pageviews.
Share Tweet