4. เมฆสีกุหลาบ - ม.มธุการี เมฆสีกุหลาบ - ม.มธุการี "เมฆสีกุหลาบ" เป็นเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นท่ามกลางสงครามระหว่างสองชนเผ่าที่รวันด้า ความรัก (ที่เหมือนจะต้องห้าม) ของทั้งคู่ซึ่งเป็นพี่น้องคนละพ่อคนละแม่ (พ่อของอาทิราแต่งงานกับแม่ของพีระ เพราะนามสกุลของอีกฝ่ายจะเป็นบันไดต่อยอดงานด้านการเมืองสำหรับเขา ทั้งคู่จึงเหมือนเป็นพี่น้องกัน) "พีระ" หนุ่มหล่อลูกครึ่งนักเขียนสารคดีเกี่ยวกับสัตว์ป่าที่ต้องทำงานต่างแดน พูดน้อย ปากแข็ง และ "อาทิรา" เด็กสาววัยสิบเจ็ดสดใสร่าเริง...สวย...และไม่ฟังใครนอกจากหัวใจของตัวเอง...ถูกส่งตัวไปอยู่ดินแดนกันดารกับพี่ชาย เนื่องด้วยพ่อต้องการจะให้เธอได้ลิ้มรสกับความยากลำบากและขัดเกลานิสัย แรกเริ่มอาทิราไม่ชอบหน้าพีระ! พีระเองก็ไม่ถูกโฉลกกับอาทิรา! แต่ความลำบากยากเข็ญที่ต้องอยู่ด้วยกันในเต้นท์เล็กๆ ท่ามกลางป่าเขาสุดกันดารและกลิ่นคาวเลือดของสงคราม... ความหวังดีและความเข้าใจซึ่งกันและกันก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเป็นความรักอย่างเงียบๆ โดยไม่รู้ตัว... ประทับใจน้ำใจลูกผู้หญิงของ "ดาน่า" ที่เข้าใจผู้หญิงด้วยกันและเข้าใจในความรักอย่างที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะเข้าใจได้ ปลื้มใจในมิตรภาพอันสวยงามระหว่าง "มีด้า" กับอาทิรา... มิตรภาพและความเข้าอกเข้าใจในวันที่ชีวิตโดดเดี่ยวจากเพื่อนในต่างแดน คนเราจะต้องการอะไรกันในยามที่ชีวิตเหงาเสียเหลือเกินถ้าไม่ใช่เพื่อนดีๆ สักคน นอกจากสงครามที่น่าสยดสยองขนหัวลุกแล้ว สิ่งที่ผู้หญิงรวันด้าทุกคนต้องประสบเมื่อแต่งงานคือการขลิบเครื่องเพศ เพื่อไม่ให้มีความรู้สึกและจะได้ไม่นอกใจสามี อ่านไปถึงตรงนี้ก็ได้แต่สะดุ้ง... โลกนี้มันมีเหตุการณ์น่าหวาดเสียวที่ผู้หญิงต้องเผชิญอย่างนี้ด้วยหรือ? ไม่ถือเป็นการละเมิดสิทธิเสรีภาพกันไปหน่อยหรือ? เศร้าใจจัง! นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีแค่ความรักอย่างเดียว ยังสอดแทรกสิ่งดีๆ เอาไว้อีกมากมายตามแบบฉบับนิยายของ ม.มธุการี อย่างเช่น...วงการธุรกิจที่คนเราจะทำอะไรก็ได้ขอให้ผลประโยชน์ตกเป็นของเราไว้ก่อน หรือมุมมองในการสร้างความเข้าใจในทุกสิ่งต่างๆ รอบตัวไม่ว่าจะเป็นคนด้วยกันเอง สัตว์ป่า หรือต้นไม้ใบหญ้า การคิดไตร่ตรองและการตัดสินใจอย่างละเอียดถี่ถ้วนรอบคอบด้วยหัวใจของตัวเองก่อนลงมือทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยๆ ถ้าเกิดความผิดพลาดอะไรขึ้นมา...ก็ผิดพลาดเพราะการตัดสินใจของเราเอง ...ความรักเปลี่ยนสีสันของโลกเป็นสีกุหลาบดั่งเนรมิต...   Create Date : 18 เมษายน 2556 8 comments Last Update : 18 เมษายน 2556 1:36:53 น. Counter : 2577 Pageviews. Share Tweet

โอ้ว คุณชบาหลอดรีวิว งานของ ม.มธุการี ติด ๆ กันจนอยากหยิบหามาอ่านแล้ว ( จริง ๆ ช่วงนี้ตั้งใจจะเคลียร์กองดองของ อ.วินิตา สักหน่อย เพราะเริ่มสูงมากแล้ว ) เรื่องขลิบของผู้หญิงนี่ เคยอ่านนะคะ น่าจะหนังสือของสนพ.สันสกฤต (มั๊ง) จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว อ่านไปนี่อึ้งสนิทเลยค่ะ สงสารพวกเธอเหล่านั้นมาก ๆ   โดย: Serverlus 18 เมษายน 2556 7:44:46 น.

เรื่องนี้ยังไ่ม่ได้อ่านเลยค่ะ เคยอ่านเล่มเดียวกับคุณ Serverlus แน่เลย อ่านแล้วหดหู่   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 18 เมษายน 2556 8:43:38 น.

รู้สึกว่าเล่มนี้มีอยู่ในกองดอง อ่านรีวิวหลังปกแล้วไม่น่าอ่าน แต่มาอ่านรีวิวนี้เดี๋ยวได้อ่านแน่   โดย: ถั่วฝักยาวสีขาว IP: 203.126.59.164 18 เมษายน 2556 10:37:39 น.

ไม่อยากจะบอกว่าเพิ่งเริ่มซื้องานของม.มธุการีค่ะ (คือค่อยๆเก็บงานของแต่ละคนแล้วเริ่มดองกันไป 5555) แต่เล่มนี้ยังไม่ได้ซื้อค่ะ   โดย: Sab Zab' 18 เมษายน 2556 13:43:30 น.

เหมือนจะมีในชั้นหนังสือ ต้องไปรื้อดูก่อน อ่านรีวิวติดๆกัน จนชักอยากลองแล้วค่ะ   โดย: กล้ายางสีขาว 18 เมษายน 2556 16:54:11 น.

งานหนังสือคราวหน้าคงได้สอยงานของม.มธุการีมาสักเรื่อง   โดย: อุ้มสม 18 เมษายน 2556 17:03:06 น.

คงต้องลองอ่านงานของ ม.มธุการีดูบ้างแล้วค่ะ...แต่...น่าสงสารผู้หญิงที่โดนทำอย่างนั้นจัง...   โดย: Aneem 18 เมษายน 2556 22:00:28 น.

คุณ Serverlus มีงานของ อ.วินิตาดองอยู่หลายเล่มเหมือนกันค่ะ ยังไม่ได้ฤกษ์อ่านสักกะที ส่วนเรื่องขลิบเครื่องเพศผู้หญิงนี่อึ้งเหมือนกันค่ะ น่าสงสารจริงๆ ไม่รู้ว่าในวันที่โลกก้าวหน้าไปไกลอย่างทุกวันนี้ประเพณีนี้ยังดำรงอยู่หรือเปล่านะคะ คุณพุดน้ำบุศย์ ชักอยากจะอ่านเรื่องขลิบนี่เป็นจริงเป็นจริงจังเสียแล้วสิ อยากรู้ตื้นลึกหนาบางให้เยอะกว่านี้น่ะค่ะ คุณถั่วฝักยาวสีขาว รีวิวหลังปกเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่องในนิยายค่ะ...เปิดกองดองเมื่อไหร่อย่าลืมนึกถึงเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะคะ คุณ Sab Zab' กำลังสะสมงานของ ม.มธุการีอยู่เหมือนกันค่ะ ถ้าเป็นไปได้จะตามเก็บให้ครบทุกเล่มเลย เล่มนี้ก็เพิ่งได้มาจากงานสัปดาห์ช่วงต้นเดือนที่ผ่านมานี่เอง คุณกล้ายางสีขาว เรื่องนี้แนะนำให้อ่านเลยค่ะ รื้อชั้นหนังสือแล้วหยิบมาอ่านด่วนๆ เล้ยยยยย น้องอุ้มสม อ่านแล้วจะติดใจนะจะบอกให้ อิอิ คุณ Aneem เรื่องนี้สอดแทรกประเด็นนี้มาแค่นิดหน่อยให้รู้ว่ามันเป็นประเพณีของคนแถบแอฟริกาน่ะค่ะ แต่อ่านแล้วน่าสงสารจริงๆ ผู้หญิงหลายคนก็จำเป็นต้องทำเพราะรักสามี หวังว่าประเพณีนี้จะสูญหายไปในเร็ววันค่ะ   โดย: ชบาหลอด 19 เมษายน 2556 15:17:23 น.