Bloggang.com : ชะเอมหวาน : ชีวิตต้องเดินต่อไป..คิดให้ดีๆ

ชีวิตต้องเดินต่อไป..คิดให้ดีๆ


	ว่าจะไม่อัพบล็อกแล้ว แต่อดไม่ไหวค่ะ อ่านบล็อกของพี่อุรัสยา นักเขียนคนเก่งแห่งสนพ.แจ่มใส พี่เค้าเล่าถึงคนที่อกหักเสียใจและอยากตาย หลายคนอยากตายซะง่ายๆจนลืมไปว่า กว่าจะมีชีิวิตเป็นผู้เป็นคนได้ขนาดนี้ พ่อกับแม่ของเราลำบากเพื่อเราแค่ไหน ไหนจะผู้มีพระคุณแต่ละท่านยอมสละเวลา ความรักเอาใจใส่อีก เราคิดว่าคนที่รู้จักกันช่วงระยะเวลาหนึ่ง..แล้วจากไป สำคัญกว่าคนอื่นๆของชีวิตเชียวหรือ :::::::::พออ่านเรื่องพี่เค้าจบ เลยอยากเล่าบ้าง:::::::::::::: ...พอดีวันนี้ก็ไปนวดกับคุณแม่มาค่ะ นั่งรถเข้าเมืองแล้ว ว่าจะไปนวดขาประจำแม่นึกขึ้นได้ว่า เคยเห็นป้าย นวดโดยคนตาบอดตรงทางกลับบ้าน เราเลยไปลองแวะดู ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ และนวดเป็นยังไง ไปถึงก็สถานที่เป็นบ้านไม้ แล้วก็มีเตียงไม้สักสามเตียง พนักงานนวดก็ประมาณ 6 คน ตาบอดหมดทุกคน แต่บางคนจะบอดข้างเดียว เค้ากำลังรวบรวมเอกสารหลังสอบเสร็จกันอยู่ คือทราบมาว่า พนักงานนวดที่นี่จะเรียนกศน.กันด้วยค่ะ เอมถามเค้าว่าเรียนชั้นไหน(นึกว่าม.ต้น-ปลาย) เค้าบอกว่า เรียนชั้นประถมค่ะ เห็นแล้วก็อึ้งๆ ว่า..โห เค้าขยันกันนะเนี่ย ทำงานไม่มีวันหยุด เปิดถึงสองทุ่มแน่ะ แถมเรียนหนังสืออีก อาจารย์ที่สอนก็คนพิการนะคะ น่าจะเกี่ยวกับกล้ามเนื้อ แต่เค้าก็พูดคุยอะไรได้ปกติมาก เราเห็นนำ้ใจของเค้าเลยค่ะ เค้าบอกว่าผลัดกัน เมื่อวานคนเยอะ มานวดตั้ง 8 คน แม่เจ้า(ตั้งแปดคนของเค้า แต่เราว่าแค่แปดเองเหรอ อยากสนับสนุนค่ะ) สรุปว่าเค้านวดดีค่ะ แต่ว่าการจัดการหรือการตลาดอะไรอาจจะยังไม่ค่อยดี ห้องน้ำยังไม่สะอาดเท่าไหร่ แล้วก็การตกแต่งเลยทำให้คนไปน้อย เค้าบอกว่าย้ายมาจากในเมืองด้วย เพราะในเมืองสถานที่ไม่สะดวกเท่าไหร่ จะว่าโฆษณารึเปล่าหนอ แต่อยู่ตั้งสกลนคร คงจะไกลสำหรับชาวกทม.ค่ะ (แต่ถ้าใครอยู่สกลนครหรือใกล้เคียง ก็แนะนำให้ไปอุดหนุนนะคะ สถานที่จะขึ้นป้าย"นวดสุขภาพโดยคนตาบอด และสมาคมคนพิการจังหวัดสกลนคร" อยู่ตรงข้ามค่ายกฤษณ์ สีวะรา ก่อนถึงบ้านธาตุค่ะ) เรากับแม่เห็นว่าเค้าตั้งใจมากนวดคอร์สนึง ชั่วโมงครึ่ง ราคาแค่120 บาท เลยให้กันเพิ่มเป็นกำลังใจค่ะ :::::::::::::::::::::: ก่อนจะเขียนถึงตรงนี้ก็และไปอ่านบล็อกพี่เก่งมาค่ะ พี่เก่งพูดถึงน้อง====>พัชราภา นักเรียนคนขยันของพี่เก่งที่จากไปด้วยวัยเพียงสิบขวบ ประโยคนึงในบล็อกพี่เก่งที่เราประทับใจคือ "จำพัชราภาได้ ไหม ครูคิดว่าถ้าเค้าเลือกได้เค้าคงอยากมานั่งเรียนตรงนี้ ... แต่เค้าทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว เค้าจากไปแล้ว ในขณะที่พวกหนู ได้รับโอกาสนั้นให้มีชีวิตอยู่ แต่หนูกลับทำตัวไร้ค่า ไม่รู้สึกดีใจที่ต้วเองได้มีชีวิตอยู่ ครูรู้สึกเสียใจ และเสียดายแทนจริงๆ" :::::::::::::::::::::: เคยอ่านนิตยสารSecret เรื่องพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายด้วยความรักและการกอด เธอเคยใช้ความรักและกำลังใจ ทำให้สามีที่ป่วยหายได้ จึงสละชีิวิตของเธอเพื่อรอยยิ้มสุดท้ายของผู้ป่วย ที่หลายคนไม่อยากตาย ก็จากไปอย่างสงบ เพราะพี่พยาบาลเธอเห็นแล้วว่า การมีชีิวิตอยู่แต่ละนาทีนั้น มีคุณค่าขนาดไหน :::::::::::::::::::::::::::::::::: สี่เรื่องที่คนละเรื่องเลย แต่มีจุดร่วมกันจุดหนึ่งคือ "การใช้ชีิวิต"ค่ะ เราเลือกเกิดไม่ได้ ที่จะเกิดมาสมบูรณ์เพียบพร้อม คนหนึ่งเค้าพิการร่างกาย(หมอนวดที่ตาบอด) แต่หัวใจเค้าเข้มแข็งมาก เค้ายืนหยัดที่จะอยู่ และเอาชนะข้อจำกัดของร่างกาย เพื่อพิสูจน์คุณค่าของชีิวิตและความเป็นคน เรียกว่าจิตใจไม่พิการตามร่างกาย อีกคนไม่พิการ(น้องพัชราภา) แต่ร่างกายไม่แข็งแรง น้องยังเด็กมากกับมะเร็งระยะสุดท้าย แต่น้องก็เลือกใช้ชีวิตทุกนาทีให้มีคุณค่า โดยเฉพาะกับคนที่มีชีวิตอยู่ เพื่อฉลองวันเกิดสุดท้ายของชีิวิตและ ให้บทเรียนของการใช้ชีวิตกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ อีกคนร่างกายไม่พิการ ไม่อ่อนแอ แต่จิตใจอ่อนแอ(อกหัก) ก็เป็นคนที่ต้องการกำลังใจเช่นกัน แต่การที่เราได้ออกมามองตัวเองจากมุมของคนอื่น เราก็จะยิ่งดีใจและภูมิใจนะคะ ว่าครั้งหนึ่งเราก็มีคนรัก และได้ถูกรัก ต้องขอบคุณที่เขาเข้ามาสร้างช่วงเวลาดีๆให้กับเรา แต่เมื่อชีิวิตต้องเปลี่ยนเส้นทาง และเค้าอาจจะเปลี่ยนใจไปก่อน การเดินร่วมกันอาจเปลี่ยนมุมไป แม้จะคนละเส้นทาง เรากับเค้าก็ยังต้องเดินต่อไป ทำไมเราจะเลือกทำร้ายหัวใจตัวเองด้วย ทั้งหมดนี้ เราก็เอามาประมวลนะคะ เป็นจับฉ่ายเลยทีเดียว ข้อข้าวต้มร้อนๆที่นึง อิอิ ท้ายที่สุดแล้ว..ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ เราเองต่างก็มีทั้งช่วงเวลาที่ร่างกายอ่อนแอ หรือจิตใจอ่อนแอเหมือนกัน บางครั้งจิตใจก็พิการบ้าง เพียงแต่เราเลือกที่จะรับมันไว้ หรือเรียนรู้และปล่อยให้มันผ่านไปค่ะ จบด้วยเพลงกำลังใจดีๆค่ะ เพลง: ก้อนหินก้อนนั้น ขับร้อง: โรส ศิรินทิพย์ ขอบคุณกรอบจากคุณกุ้งคะ

Create Date : 19 กันยายน 2553

Last Update : 19 กันยายน 2553 20:52:42 น.

9 comments

Counter : 780 Pageviews.

มาอ่านแล้วค่ะ อ่านแล้วยิ้มนะคราวนี้ ยิ้มกว้างๆ ด้วย

อย่างที่บอกไปค่ะ ชอบความคิดของน้องเอม คืออ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าเป็นผู้ใหญ่จัง

ถ้าพี่มีโอกาสได้ไปสกลนคร ก็หวังว่าจะได้เป็นส่วนเล็กๆ ที่ช่วยให้กำลังใจและสนับสนุนเพื่อนๆ ที่พิการทางร่างกาย แต่ไม่ได้พิการทางจิตใจ

ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่แชร์ให้อ่าน :)

โดย: อุรัสยา

วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:21:06:05 น.

ขอบคุณจ้าน้องเอม ที่นำเรื่องราวของพี่มาแบ่งบัน ...พี่ชอบความคิดน้องเอมจังเลยค่ะ ...

โดย: พี่เก่ง IP: 112.142.106.36 วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:22:15:05 น.

แวะเข้ามาอีกรอบ ...พี่สบายดีค่ะน้องเอม ตอนนี้กำลังเร่งสปีด ลดน้ำหนัก (รอบที่เท่าไรจำไม่ได้ละ)

โดย: พี่เก่ง (keng_toshi

) วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:22:18:38 น.

ความหมายดี

โดย: sumhao

วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:22:47:26 น.

สวัสดีค่ะน้องเอม(ขอเรียกเหมือนท่านอื่นด้วยคนนะคะ)
แวะมาทักทายและขอบคุณสำหรับคำอวยพรที่มีให้ที่บล็อคของพี่นะคะ จากมุมมองที่น้องเอมเขียนพี่ว่าน้องเป็นคนมองโลกได้อย่างเข้าใจความเป็นจริงมากเลยค่ะ

โดย: กันย์นลิน

วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:22:51:52 น.