ในที่สุดแล้วทำไมต้อง ความสุข
ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่
เป็นชื่อหนังสือเล่มหนึ่งของพี่หนุ่มเมืองจันท์ (เจ้าเก่า) ขาประจำของผมในช่วงนี้ ด้วยความบังเอิญไปค้นพบบทสัมภาษณ์ตัวเป็น ๆ ในรายการ
คุยกันวันเสาร์โดยสุรนันทน์ เวชชาชีวะ กับ หนุ่มเมืองจันท์ สรกล อดุลยานนท์ ที่ออกอากาศ TNN24 วันเสาร์ที่่ 21 พฤศจิกายน 2552
น่าสนใจมากครับกับมุมมองและวิธีคิดเลยขอเอามาแบ่งปันบางส่วนที่ประทับใจ ลองติดตามดูครับสำหรับมุมมอง ในที่สุดแล้วทำไมต้อง ความสุข แล้วบางที คุณจะมี ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่
สุรนันทน์ : อะไรที่เป็นจุดร่วง ที่คนมีความรู้สึกว่า ฉันเดินต่อไม่ได้
สรกล : ผมว่ากำลังใจ ที่ผมบอกว่ากำลังใจหาซื้อไม่ได้ แต่สร้างเองได้ คือมุมมองต่อเรื่องเรื่องหนึ่งมากกว่า ที่เขาบอกว่าน้ำเต็มแก้ว น้ำครึ่งแก้ว คือวิธีการมองแค่ครึ่งแก้วหรือตั้งครึ่งแก้ว แค่คำว่า แค่ หรือ ตั้ง ทัศนคติคนละอย่างกันเลย เพราะฉะนั้น มุมมองของคนที่ล้มเหลวขึ้นมาเมื่อไหร่ ถ้าเขามีกำลังใจ สร้างกำลังใจขึ้นมา คิดว่าต่อไปจะดี มีคนบอกว่าคนหลงป่า ที่เสียชีวิต ไม่ได้เสียชีวิตเพราะขาดน้ำ แต่เขาขาดความหวัง ถ้าเขามีความหวังว่าเขาจะรอดๆ เขาจะดิ้นรน น้ำไม่มีก็จะพยายามหาน้ำ จากกล้วย จากอะไรต่างๆ เพื่อประทังชีวิต เพราะเขาคิดว่าเขาจะรอด
สุรนันทน์ : อะไรที่เป็นปัจจัย ที่ทำให้เราคิดอย่างนั้น
สรกล : ผมไม่รู้ว่าเขามาจากตรงไหน แต่ผมรู้ว่า วินาทีนั้นที่เกิดโดยส่วนใหญ่แล้วทุกคนจะไม่ยอมแพ้ คือ เหมือนนักมวย เราจะบอกว่านักมวยแต่ละคนทำไมไม่เหมือนกัน อีกคนโดนหมัดเดียวร่วงเลย อีกคนโดนเท่าไหร่ก็ไม่ยอม ยืนประทังๆ แล้วมีความหวัง ผมจำได้ สมาน ส.จาตุรงค์ สมัยก่อน ที่โดนชกจนเข้ามุม กรรมการบอกยกสุดท้ายแล้วนะ วินาทีนั้นคือวินาทีของความหวังว่า มีเวลา 3 นาทีบนเวที ต้องเอาให้อยู่ ผมคิดว่าจิตใจแบบนี้แหละที่ต้องมีอยู่ ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นจากอะไร แต่พอถึงเวลาปั๊บ สิ่งเหล่านี้จะดีเอง ผมไม่เข้าใจคนที่เขาไม่มีกำลังใจ เนื่องจากผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่ตกเมื่อไหร่ ถ้าเราคิดว่าวันพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ จะเกิดความหวังขึ้นมา ซึ่งตรงนี้ถ้าใครมีทัศนคติในเชิงลบเมื่อไหร่ก็จะหายไปเลย
สุรนันทน์ : เดี๋ยวนี้เขาสอนกันเยอะ เรื่อง Positive Thinking ในหนังสือนี้ก็สอนอยู่บทหนึ่ง ต้องคิดอย่างนั้น ต้องตั้งหลักอย่างนั้นใช่ไหมครับ
สรกล : ผมว่าพอเกิดขึ้นมาแล้วหลักตั้งหลักยังไงบ้าง ผมเคยบอกน้องหลายคนเวลาเขากลุ้มมากๆ ให้ลองเขียนปัญหาชีวิต คือให้ถ่ายทอดความคิดจากตัวเองสู่แขน แล้วลงมือเขียน บางทีปัญหามันมีแค่ 3 ข้อเอง คือทุกข์มากจนวนแล้ววนอีก แต่พอเขียนด้วยมือ ผ่านจากสมอง ความคิด กลั่นกลอง มาเขียนด้วยมือ จะเหลือแค่ 3-4 ข้อเอง เราก็เริ่มมองปัญหาว่าเป็นอย่างไรบ้าง ซึ่งในเล่มนี้ผมก็จะเขียนหลักที่ผมชอบมากคือ หลวงปู่ชา คือปัญหาบางอย่างใหญ่มาก มีคนไปปรึกษาหลวงปู่ชาว่า ปัญหาเขาใหญ่มาก เขาขอคำปรึกษา หลวงปู่ชาก็ชี้ไปที่ก้อนหินก้อนหนึ่ง ซื่งเป็นก้อนใหญ่มาก แล้วถามว่าผลักหินก้อนนี้ไหวไหม ก็บอกว่าไม่ไหว แล้วท่านก็ชี้ไปที่หินอีกก้อนหนึ่ง แล้วถามว่าผลักหินก้อนนี้ไหวไหม หินก้อนนี้เล็กกว่าเดิม เขาก็บอกว่าไหว เขาบอกว่ารอกาลเวลากัดกร่อนปัญหา จนให้เท่ากับหินก้อนเล็กก่อน ให้เท่ากับกำลังตัวเองที่ผลักได้ ค่อยลงมือ คือทุกปัญหาแก้ได้ ปัญหาบางอย่างแก้ไม่ได้จริงๆ เราจะเสียเวลากับปัญหาที่แก้ไม่ได้ทำไม เราไปเริ่มต้นกับอื่นๆ ก่อนดีกว่า แล้วปัญหาทุกอย่างในโลกนี้เป็นอย่างนั้นจริงๆ คือ กาลเวลาผ่านไป เรามองย้อนกลับไป จริงๆ แล้วก็ไม่มีอะไรมาก แต่ตอนนั้นเพราะเรามัวแต่ไปจมกับความมืด ก็เลยหลงอยู่กับความมืด
สุรนันทน์ : ในที่สุดแล้วทำไมต้อง ความสุข
สรกล : หลักคิดของผมก็คือว่า วันหนึ่งมี 24 ชั่วโมง นอนหลับไป 8 ชั่วโมง ลืมตาอยู่ 16 ชั่วโมง ถ้าเราทำงานครึ่งหนึ่งของชีวิตที่ลืมตา ถ้าเราทำงานแล้วไม่มีความสุข เท่ากับครึ่งหนึ่งในชีวิตของคุณที่ลืมตา ไม่มีความสุข เพราะฉะนั้น ผมรู้สึกว่าความสุขกับความสนุกเป็นเรื่องสำคัญ ความสุขคือทำให้เรามีพลังในการมีชีวิตอยู่ต่อไป ส่วนความสนุก ผมจะทำงานด้วยความสนุกเสมอ คือเอาสนุกมาเป็นแรงขับ ถ้ามีความสนุกเมื่อไหร่ผมจะขับเคลื่อนได้อย่างรวดเร็ว ถ้าผมทำงานด้วยความซังกะตายเมื่อไหร่ ผมจะรู้สึกทันทีเลยว่าไม่ใช่แล้ว
ที่มา : //www.facebook.com/?ref=home#!/note.php?note_id=161889193825928
หมายเหตุ : พรุ่งนี้และวันเสาร์ต้องไปปฎิบัติภารกิจนอกท้องที่อาจไม่มีโอกาสแวะไปทักทายเยี่ยมชมทุกท่านนะครับ...เจอกันอีกทีวันอาทิตย์ครับ 
| Create Date : 15 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 15 ตุลาคม 2553 0:22:49 น. |
|
47 comments
|
| Counter : 2059 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: นนนี่มาแล้ว  วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:3:07:51 น. |
|
|
|
| โดย: เชิญจุติ วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:3:47:05 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:6:14:39 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:7:35:40 น. |
|
|
|
| โดย: chenyuye วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:8:52:51 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:9:18:52 น. |
|
|
|
| โดย: TheKPP วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:9:24:51 น. |
|
|
|
| โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:13:06:32 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:16:14:43 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:6:54:15 น. |
|
|
|
| โดย: ภายใต้ วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:9:57:37 น. |
|
|
|
| โดย: หัวใจแก้ว วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:10:23:33 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:11:28:14 น. |
|
|
|
| โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:12:16:14 น. |
|
|
|
| โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:15:07:22 น. |
|
|
|
| โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:17:00:19 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 17 ตุลาคม 2553 เวลา:7:07:14 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2553 เวลา:7:08:24 น. |
|
|
|
| โดย: หัวใจแก้ว วันที่: 17 ตุลาคม 2553 เวลา:11:32:03 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:7:38:34 น. |
|
|
|
| โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:8:42:48 น. |
|
|
|
| โดย: หัวใจแก้ว วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:9:30:53 น. |
|
|
|
| โดย: is_ninja วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:19:47:37 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:6:10:21 น. |
|
|
|
| โดย: boiishi วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:16:53:30 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:22:45:36 น. |
|
|
|
| โดย: SassymOn วันที่: 29 พฤศจิกายน 2554 เวลา:3:59:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ฝันดีค่ะ