โพสต์ที่แล้วเขียนเกี่ยวกับสุภาษิตแบบไทยไป 2 บทคือ "มากหมอ มากความ" และ "เส้นผมบังภูเขา" วันนี้มานึกได้ว่าผมมีพฤติกรรมอีกอย่างหนึ่ง ที่ขัดแย้งกับสุภาษิตไทยอีกบทหนึ่งคือ "จดดีกว่าจำ"
วันนี้เราจะมาเฉลยกันว่ามันเป็นเช่นไร นับตั้งแต่ผมเริ่มเล่นอินเตอร์เน็ตอย่างจริงจังมาตั้งแต่ พ.ศ. 2549 ก็ครบ 10 ปีพอดี สิ่งที่สร้างความยุ่งยากให้ผมเสมอคือ การจำยูสเซอร์เนม และพาสเวิร์ด ของเว็บไซต์ที่ผมไปสมัครเป็นสมาชิกไว้ หรือบล็อกที่ผมสมัครเขียนไว้ตามเว็บฯต่างๆจำนวนหลายสิบเว็บฯ ไม่ได้ ทำให้ผมไม่สามารถจะเข้าใช้งานได้ตามปกติ อาทิ เว็บฯ //www.wordpress.com เป็นต้น
ถ้าผมทำตามสุภาษิตไทยบทที่ว่า "จดดีกว่าจำ" ผมก็คงไม่ต้องมานั่งปวดหัวเช่นวันนี้ และเชื่อว่าพฤติกรรมแบบนี้ท่านทั้งหลายก็คงเป็นเหมือนกัน ใครไม่รู้พูดว่าคนไทยมีนิสัยไม่ชอบอ่านหนังสือ และไม่ชอบเขียนหนังสืออีกด้วย จะใช้การจดจำเป็นหลัก ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆจากรุ่นสู่รุ่น จึงมีคำพังเพยว่า "เขาเล่าว่า" เป็นค้น
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
ตอนหลังต้องอาศัยจดเอา
เรื่องอื่น ๆ ก็จำไม่ค่อยได้ อย่างวันเกิดเพื่อน ๆ ถ้าไม่มีเฟสบุ๊กช่วยเตือนก็คงจำวันเกิดใครแทบไม่ได้เลย
อีกเรื่องที่จำไม่ค่อยได้ก็คือเป็นหนี้ใครอยู่เท่าไหร่ เป็นมากเป็นน้อยผมก็ลืมหมดทู้กที