เมื่อไม่นานมานี้ได้รับการสอบถามจากเพื่อนสนิทคนหนึ่งว่า ยังเขียนบล็อกอยู่หรือเปล่า ตอบไป(ตามความเป็นจริง)ว่า ตอนนี้ไม่ค่อยได้เขียนแล้ว เหตุผลคือ
ไม่มีแรงจูงใจหรือจะพูดให้ไพเราะคือ ความบันดาลใจ นั่นเอง หากจะถามว่าความบันดาลใจคืออะไร ตอบง่ายๆคือความสนใจที่อยากจะเขียน หรือมีเรื่องที่น่าจะเขียนนั่นเอง
เมื่อหลายปีก่อนมีเรื่องอยากจะเขียนมากมาย เวลาไปต่างจังหวัดถวายเทียนพรรษาประจำปี กลับมาก็มีเรื่องที่จะเขียนมากมาย เวลาไปไหนเห็นอะไรมาก็อยากจะเขียน เป็นต้น
แต่ความอยากจะเขียนตามที่กล่าวมานั้น มันค่อยๆเจือจางลงไปมากแล้ว และมองไม่ออกว่าจะหยิบประเด็นไหนมาเขียน เวลาผ่านไปความสนใจที่จะเขียนก็เลือนหายไปตามกาลเวลา
อีกประเด็นหนึ่งเกี่ยวกับสายตาที่เริ่มมีปัญหาในการมองคีย์บอร์ดของคอมฯ จึงทำให้ไม่สามารถจะพิมพ์อะไรได้สะดวกเหมือนที่เคยมา
วันนี้คุยกันเพียงเท่านี้ก่อนนะครับ โอกาสหน้าจะมาเปิดห้องคุยสบายๆสไตล์หนุ่มร้อยปีกันอีก