Group Blog All Blog
|
รำพึงรำพันเกี่ยวกับเพลง (1) วันนี้เรามาคุยแบบรำพึงรำพันเกี่ยวกับเพลงกันสักวันจะดีใหม ผมจำได้ว่าตอนผมอายุประมาณ 10 หรือ10กว่าขวบประมาณนั้น ผมพายเรือจากบ้านไปร้านค้าของชำที่อยู่ละแวกนั้น ผมได้ยินเพลงๆหนึ่งจากวิทยุของร้านขายของชำ เพลงนั้นคือเพลง "มนต์เมืองเหนือ" ขับร้องโดย สมยศ ทัศนพันธ์ ผมแทบจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆตัวไปเลย ไม่น่าเชื่อว่าเพลงนี้จะมีมนต์สกดใจเด็กวัยสิบกว่าขวบอย่างผมได้ และตอนนั้นผมยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่า คนร้องเพลงนี้คือใคร แต่เพลงนี้มันก็เข้ามาสถิตย์อยู่ในใจผมนับตั้งแต่ได้ยินครั้งแรกในวันนั้นเป็นต้นมา ตามมาด้วยเพลงเซียมซีเสี่ยงรัก และฯลฯ  ต่อมาไม่ช้าไม่นานก็มีเพลงของนักร้องอีกท่านหนึ่ง ตามเข้ามาสถิตย์อยู่ในใจของผม เพลงที่ผมได้ยินจากนักร้องท่านนี้หากจำไม่ผิดคือเพลง "โปรดเถิดดวงใจ" และอีกหลายๆเพลง ในละแวกหมู่บ้านที่ผมอยู่ในวัยเด็ก มักจะนิยมจ้างให้เจ้าของเครื่องปั่นไฟฟ้า มาปั่นไฟใช้เวลามีงานต่างๆเช่น งานบวช งานทอดกฐิน งานแต่งงาน เป็นต้น ผลพวงจากการที่เจ้าของเครื่องปั่นไฟฟ้านำมาให้เจ้าของงานคือ การเปิดเครื่องขยายเสียงแบบโบราณ (ใช้ลำโพงฮอร์น) เอาดังเข้าว่า ไม่คำนึงถึงความไพเราะอะไรทั้งสิ้น เรียกว่าดังไปทั่วหมู่บ้าน และดูเหมือนจะเป็นความพอใจของเจ้าภาพงานและชาวบ้านละแวกนั้นด้วย ด้วยสมัยนั้นยังไม่มีวิทยุหรือ ทีวี ดูกันเหมือนสมัยนี้ เพลงที่เขานิยมเปิดกันสมัยนั้นคือ เพลงของสมยศ ทัศนพันธ์ และ ทูล ทองใจ ที่ผมกล่าวถึงในวรรคก่อน  เจ้าของเครื่องปั่นไฟฟ้าจะเปิดเพลงตั้งแต่เวลาประมาณ 04.00 น.เรียกกันว่าเปิดเพลงปลุกแม่ครัวของงานขึ้นมาทำอาหาร เพลงที่เปิดในช่วงนี้มักจะเป็นเพลงของ ทูล ทองใจ เช่น เสียงดุเหว่าแว่ว คืนอำลา จูบมัดจำ ฯลฯ นัยว่าเป็นที่ถูกอกถูกใจของแม่ครัวเป็นอย่างยิ่ง เมื่อสว่างแล้วก็เปิดเพลงของสมยศ ทัศนพันธ์ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นอย่างนั้น เพลงของสมยศที่เปิดช่วงเช้าคือเพลง มนต์เมืองเหนือ เซียมซีเสี่ยงรัก คอยก่อนมนุษยธรรม ฯลฯ สมัยนั้นมีแผ่นเสียงประเภทลองเพล์แล้ว สปีด 33 แผ่นครั่งรุ่นเก่ากำลังจะหมดยุคไป เพราะมันแตกหักง่าย ด้วยความหลงใหลในเสียงเพลงที่ผมโปรดปราน ผมถึงกับสมัครเป็นลูกมือเจ้าของเครื่องปั่นไฟฟ้ารายหนึ่ง ชื่อครูละม้าย นามสกุลจำไม่ได้ เป็นลูกมือคือช่วยเขาตั้งแต่แบกสายไฟฟ้าไปวางตามจุดต่างๆที่จะติดตั้งสายไฟ ปีนขึ้นต้นไม้เอาลำโพงฮอร์นไปติดตั้ง ต้องติดสูงๆจะได้ไม่ดังมากสำหรับบ้านเจ้าของงาน แต่มันจะดังกังวานไปไกลทั่วหมู่บ้าน เสร็จแล้วก็มาถึงงานที่โปรดปรานคือ เปิดเพลงจากแผ่นเสียง เหมือน ดีเจ สมัยนี้นะ...ฮา บางครั้งก็มีสาวๆมาฉอเลาะว่าขอฟังเพลงนี้เพลงนั้นหน่อยสิพี่ ได้สิน้อง สาวๆสมัยนั้นถ้ายังมีอายุอยู่ถึงวันนี้ก็ประมาณ 60 กว่าปีแล้ว...ฮา เมื่อกาลเวลาผ่านไปรสนิยมการฟังเพลงของผมก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มมาฟังเพลงของ สุทพ วงศ์กำแหง ชรินทร์ นันทนาคร เพ็ญศรี พุ่มชูศรี สุรพล สมบัติเจริญ ก้าน แก้วสุพรรณ ฯลฯ และก็ไม่ลืมที่จะฟังเพลงของ สุนทราภรณ์ ตามสมัยนิยม วันนี้ผมก็ฟังเพลงได้หลากหลายรูปแบบ เช่นเพลงคลาสสิค เพลงบรรเลงด้วยเปียโน หรือเพลงอมตะยุค 60 หรือ 70 เป็นต้น ส่วนเพลงของสมยศ ทัศนพันธ์ และทูล ทองใจ ก็ไม่ลืมนะ ทุกวันนี้ก็ยังฟังอยู่จากแผ่น ซีดี เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ฟังจากมือถือ NK N81 ซึ่งโหลดเพลงมาลงไว้จำนวน 375 เพลง เป็นเพลงของสมยศ และ ทูล จำนวนประมาณ 95 เพลง นอกนั้นก็เป็นเพลงของสุนทราภรณ์ สุเทพ วงศ์กำแหง ธานินทร์ อินทรเทพ มรว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์ ฯลฯ
 สวัสดีครับ คุณนัทธ์ เข้ามาตอบคอมเมนต์คุณช้าไป ถึงตอบช้าก็ยังดีกว่าไม่ตอบนะ เห็นด้วยกับแนวคิดของคุณทุกอย่าง ทุกวันนี้เพลงเก่าๆช่วยใหผ้มรำลึกถึงความหลังได้อย่างแจ่มชัด อาทิ เพลงนี้เราได้ยินครั้งแรกที่ไหน แล้วตอนนั้นเราอยู่ในเหตุการณ์อะไร เป็นต้น โดย: หนุ่มร้อยปี (หนุ่มร้อยปี
 ) วันที่: 28 มิถุนายน 2551 เวลา:10:42:10 น. |
หนุ่มร้อยปี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง  Friends Blog
|
||||||||||||
ที่บ้านมีเครื่องเล่นเพลงแบบที่เหมือนเทป ตลับใหญ่ๆ 8 แทรค รึป่าวไม่แน่ใจ
เสียแล้ว พ่อก็ซ่อมด้วยความเสียดาย ตอนนี้ยังใช้การได้ดีอยู่
ตลับเพลงเก่า เหลือไม่มากแล้วค่ะ ที่น่าขำก็คือว่า
ตลับที่อัดเสียงเรากับน้อง ร้องเพลง "คนขายถ่าน" ก็ยังเหลืออยู่ด้วยล่ะ
สมัยนี้ ได้กลับมาฟังเพลงเก่าๆ อีกครั้งด้วยระบบใหม่คือ mp3
ทำให้ได้มีเพลงแห่งความทรงจำ เยอะแยะมากมาย
กับอีกประเภทคือ นักร้องรุ่นหลังเอามาร้องใหม่ ทำดนตรีใหม่ ก็เพราะไปอีกแบบ
สำหรับเรา ขอยกความดีความชอบทึ่ทำให้เพลงไพเราะให้แก่คนเขียนเนื้อเพลงค่ะ
เพราะที่จำได้แต่ละเพลง มันกินใจตรงเนื้อเพลงนั่นแหละ
ทำนอง ...ดัดแปลง ผสมผสานใหม่ได้หลากหลาย
แต่เนื้อเพลงที่ไม่เปลี่ยน ก็ทำให้เพลงนั้นไพเราะ และไม่ตายไปจากวงการเพลง
นี่หมายถึงเฉพาะเพลงไทยสากลนะคะ
ส่วนเพลงไทย (เดิม) สำหรับเราความไพเราะอยุ่ที่ดนตรี ...
อันนี้ กลับกับ ทำนองเดียว แต่เปลี่ยนเนื้อได้หลากหลาย จนน่าทึ้ง
เลยทำให้ทุกๆ เพลงเพราะจนเรา จำชื่อเพลงไม่ค่อยได้อ่ะ
นี่มันน่าดีใจ หรือเสียใจกันแน่นะ