ตามรอยหนังสือ"ปักกิ่งนครแห่งความหลัง" (1)

ผมจำไม่ได้แล้วว่า ผมเคยอ่านหนังสือชื่อ "ปักกิ่งนครแห่งความหลัง" เขียนโดย สด กูรมะโลหิต ตั้งแต่เมื่อไร หนังสือเล่มนี้สดเขียนขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2483 หลังจากผมเกิดแล้ว 2 ปี เป็นหนังสือแนวนวนิยายที่ผูกเรื่องให้คนไทยเป็นพระเอก และสาวชาวรัสเซียเป็นนางเอก ผมอ่านตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจแนวของหนังสือเท่าไร แต่มาชอบเรื่อง "ระย้า" ที่สดเป็นคนเขียนมากกว่า


แต่น่าแปลกที่ชื่อหนังสือ "ปักกิ่งนครแห่งความหลัง" กลับเป็นชื่อหนังสือที่ผมไม่เคยลืมเลือน แม้ว่าเวลาจะผ่านมาเนิ่นนานเพียงใด และคำว่า "ปักกิ่ง"ก็เป็นเพียงความฝันของผมเท่านั้น เพราะคิดว่าในชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสไปสัมผัสนครนี้แน่นอน

ความฝันก็เป็นความจริงขึ้นมา เมื่อวันหนึ่งภรรยามาบอกว่าเราจะไปเที่ยวปักกิ่งกัน ระหว่างวันที่ 5-9 พฤษภาคมนี้ ผมตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเลใจแม้แต่นิดเดียว จากนั้นภรรยาก็นำเอาโปรแกรมการเดินทางมาให้ดูว่า เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันบ้าง จากนี้ผมก็พยายามหาหนังสือ "ปักกิ่งนครแห่งความหลัง" มาอ่านเพื่อจะบอกกับตัวเองว่า ความฝันของผมเป็นจริงแล้ว



ข้าพเจ้าชอบปักกิ่ง รักปักกิ่ง มากเท่าที่คนทุกคนจะรู้สึกชอบและรักสิ่งที่เขาพอใจ ปักกิ่งเป็นเมืองหลวงเก่าของจีน ตั้งอยู่ลุ่มแม่น้ำหวงเหือ ตรงชัยภูมิที่เคยเป็นเมืองเก่าเมืองแก่มานับเป็นเวลาพันๆปี ...ก้อนอิฐโบราณทุกๆก้อน ที่อยู่ในตัวกำแพงมหึมา อันล้อมเมืองอยู่ทั้งสี่ทิศ ถ้าแม้สามารถพูดได้ ก็คงจะมีเรื่องราวทั้งเศร้าและไม่เศร้ามาเล่าให้เราฟังอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ข้าพเจ้าชอบความเก่าแก่ของปักกิ่ง ชอบทุกหนทุกแห่งที่ครั้งหนึ่ง เมื่อหลายร้อยหลายพันปีมาแล้ว เจ้าของโครงกระดูกอันฝังจมอยู่ใต้พื้นดินตามชานเมืองในบัดนี้ ได้เดินผ่านไปมา เคยกินเคยนอน เคยรักกัน เคยเกลียดกัน เคยเล่นเกมของชีวิตด้วยน้ำใจอันกว้างขวาง และด้วยน้ำใจอันคับแคบเห็นแก่ตัว บุรพชนเหล่านี้ได้ทิ้งงานในชีวิตของเขาไว้ให้เราดูมากมายก่ายกอง เช่นงานทางศิลปและวรรณคดี เป็นต้น งานเหล่านี้เป็นเครื่องประดับกรุงปักกิ่งให้งดงามอยู่ไม่รู้เสื่อม เป็นความงามที่ละเอียดลึกซึ้งยากที่จะพรรณนาได้ ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าผ่านพระราชวังหลวง, ตำหนักฤดูหนาว, ตำหนักฤดูร้อน, ศาลาหลวงที่โคลฮิลล์หรือจิ่งซาน, หอเภรี, หอบวงสรวงที่เทียนถาน ฯลฯ ข้าพเจ้าก็รู้สึกคล้ายกับว่าได้ท่องเที่ยวไปในนครโบราณ เมื่อสมัยมาร์โคโปโลไปเมืองจีน และเอาเรื่องเมืองจีนไปเขียนให้พวกฝรั่งฟัง จนกระทั่งพากันแตกตื่นไปทั้งยุโรป งานที่บุรพชนชาวจีนได้ทิ้งไว้ให้ดู นับตั้งแต่หยกชิ้นเล็กๆ, ภาพวาด, ต้นฉบับจินตกวี ไปจนถึงประสาทพระราชวัง และเคหสถานอันเก่าคร่ำไปด้วยจำนวนศตวรรษ เมื่อควบเข้ากับความงามของธรรมชาติในฤดูเหมันต์และฤดูใบไม้ผลิ ก็กลายเป็นอานุภาพอันหนึ่งที่รัดรึงตรึงใจให้คิดถึง ขณะที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ใต้ต้นสนของเนินเขาที่ชานกรุงปักกิ่ง ข้าพเจ้าแลเห็นภาพปักกิ่งอยู่เบื้องล่างเห็นน้ำแข็งในบึงใหญ่กำลังละลาย เห็นดอกท้อกำลังบานเต็มต้น ดารดาษไปตามพื้นดิน ภาพเหล่านี้ชวนให้ใจรู้สึกคล้ายกับกำลังตกอยู่ในความฝันอันสงบเงียบเยือกเย็นและมีความสุขอย่างประหลาด” สด กูรมะโรหิต, ปักกิ่ง นครแห่งความหลัง

เชืญไปเที่ยวปักกิ่งกับผมครับท่าน



สำหรับแนวการเขียนไปเที่ยวปักกิ่งครั้งนี้ ผมจะไม่เขียนแนวไดอารี่คือบรรยายว่าวันไหนไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง เพราะมันจะยาวเยิ่นเย้อไม่น่าอ่าน ผมจะเขียนถึงสถานที่สำคัญๆที่ไปเที่ยวชมมาพร้อมกับภาพประกอบตามสมควร และการบินออกนอกประเทศครั้งนี้ผมก็มีโอกาสได้ใช้สนามบินสุวรรณภูมิเป็นครั้งแรกเช่นกัน ได้มาเห็นกับตาว่าความจริงมันเป็นอย่างไร หลังจากที่ได้รับข้อมูลมากมายเกี่ยวกับสนามบินแห่งนี้ทั้งในด้านดีและไม่ดี



เคยมีคนเปรียบเทียบไว้ว่าประเทศจีน ถ้าดูจากแผนที่จะเห็นคล้ายกับแม่ไก่ตัวอ้วนๆ ใต้ท้องไก่คือด้านทิศใต้ของจีน ผมเคยไปเที่ยวมาแล้วสองมณฑลคือ ยูนนาน(เมืองคุนหมิง) และกวางสี(เมืองกุ้ยหลิน) คราวนี้จะไปปักกิ่งก็คงจะอยู่แถวๆหน้าอกไก่

Create Date : 11 พฤษภาคม 2550 Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 15:12:32 น. Counter : 3641 Pageviews.		5 comments
Share Tweet