ความรู้ที่ดียิ่ง คือ ความรู้ที่รู้ว่าตน
ไม่รู้ความปรารถนาที่ดีเยี่ยมคือ ความปรารถนาให้
ผู้อื่นดีกว่าตนทั้งสองอย่างนี้คือ "ความดีที่สุด" ของความดี
ความดี เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกคน เราจึงต้องแข่งขันกันทำความดี ที่ต้องทำความดีก็เพื่อให้ความดีนั้นปรากฎขึ้น ถ้าไม่ช่วยกันทำความดีแล้ว ความชั่วก็ย่อมปรากฎแทนมากยิ่งขึ้นทุกที
ใจเล็กๆของเรามักเป็นเช่นนี้จิตใจของคนเรานั้นมักจะคิดในทางต่ำอยู่เสมอ ทำความดีไว้มากมายมักมักจะไม่ค่อยคิด แต่เมื่อทำไม่ดีเพียงเรื่องเดียวก็มักจะนำมาคิดเสมอๆ แล้วความทุกข์ ความเศร้าหมอง ความเดือดเนื้อร้อนใจ ก็เกิดขึ้นจากการคิดถึงสิ่งไม่ดีนั้น เช่นเดียวกันกับเมื่อใครมาทำความดีให้เรามากมายเพียงใด เรามักไม่จำหรือไม่ใส่ใจ แต่ถ้าเขามาทำไม่ดีกับเราเพียงครั้งเดียว เราจะโกรธเขาอย่างรุนแรง และบางครั้งก็ไม่ยอมให้อภัยด้วย คุณงามความดีที่เขาเคยทำไว้นั้น มันหายไปไหนหมด?
เวลานอน ควรจะเป็นเวลาพักผ่อนของกายและใจ แต่ถ้าใจกลับไปคิดถึงแต่เรื่องไม่ดี ความวิตกกังวล ความทุกข์เดือดร้อนใจก็เกิดขึ้น แทนที่ร่างกายและจิตใจจะได้พักผ่อน กลับไม่ได้พักผ่อน ทำให้อายุที่สั้นอยู่แล้วยิ่งสั้นลงอีก โรคประสาท โรคจิตเสื่อม ก็ตามมา มีอาการซึมเซา ซึมเศร้าและซึมเฉยเกิดขึ้น หาความสุขกายสบายใจได้ยากเต็มที ที่เป็นเช่นนี้เพราะความไม่รู้ไม่เข้าใจชีวิตของตนนั่นเอง