มิติสุดท้ายของชายชรา

ปกติผมจะได้รับฟอร์เวิร์ดเมลวันละประมาณ 50-60 ฉบับทุกวัน มีสาระบ้างไม่มีสาระบ้าง ไม่มีสาระไม่น่าสนใจก็ลบทิ้งไป ที่มีสาระน่าสนใจก็เก็บไว้ดูภายหลังอีก

ในบรรดาฟอร์เวิร์ดเมลดังกล่าวจะมีทั้งข้อความล้วนๆ และบางฉบับก็เป็นภาพแปลกๆ ไม่เคยเห็นมาก่อน และน่าสนใจผมก็เซฟไว้ในคลังภาพ เพื่อนำมาใช้ประโยชน์ในภายหน้า

สองสามวันมานี้ผมได้รับฟอร์เวิร์ดเมลฉบับหนึ่งที่น่าสนใจมาก อ่านแล้วก็อดสะท้อนใจไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นสัจธรรมของชีวิตคนเรา ซึ่งจะเกิดแก่ใครก็ได้ในเมืองไทยหรือในโลกนี้ ลองมาอ่านกันดูครับ


...ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้หลายปี เพื่อนบ้านก็ดีมีน้ำใจ
ข้างบ้านรั้วติดกันมีคุณลุงคนหนึ่ง
เป็นข้าราชการบำนาญ เกษียณงานมาหลายปีแล้ว ภรรยาเสีย ตั้งแต่เรายังไม่ย้ายเข้ามา
ลูกๆทั้งสามคน ต่างก็แต่งงานมีครอบครัว ไปอยู่ที่จังหวัดอื่นๆกันหมด
ลุงแกก็อยู่บ้านคนเดยวมาเกือบ 10 ปี
เราได้รู้จักลุง ก็ได้เห็นในน้ำใจไมตรี เป็นคนใจดี อบอุ่น น่ารัก
มีโรคประจำตัวตามประสาคนแก่ คือเบาหวาน ความดัน เจ็บป่วยเล็กๆน้อยไปตามปกติ
ด้วยความที่อยู่บ้านคนเดียว บางครั้งเจ็บป่วย ก็ลำบากหน่อย ไม่มีลูกหลานคอยช่วยเหลือ ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา เราก็ได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือ พาไปหาหมอ พาไปทำธุระต่างๆ และถ้าป่วยหนัก ถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาล ก็จะช่วยโทรตามลูกๆของแกให้
ลูกๆก็จะมาเยี่ยมบ้าง ไม่มาบ้างตามแต่โอกาส

เรารู้ว่าคุณลุงเหงา...
บ่อยครั้งที่คุณลุงจะบ่นถึงคุณป้า ซึ่งเราไม่เคยเจอตัวจริงได้เห็นแต่ในรูปภาพ เพราะท่านเสียไปหลายปีแล้ว ก่อนที่เราจะได้ย้ายมาอยู่ที่นี่

ช่วงเทศกาลปีใหม่ สงกรานต์ เมื่อบ้านอื่นๆเขามีลูกๆมาเยี่ยม เราเห็นคุณลุงนั่งเหงาเพียงลำพัง เราก็ซื้อของขวัญ ของกิน ของใช้ บางครั้งก็เป็นพวกผลไม้บ้าง เครื่องดื่มบ้าง ไปไหว้ คุณลุงก็ดีใจ ให้ศีลให้พรกันยกใหญ่ แล้วก็บ่นรำพึงรำพันถึงลูกๆน้ำตาไหล นั่งมองแต่ประตูหน้าบ้านรอว่าเมื่อไร จะมีรถของลูกไกลับมาเยี่ยมบ้าง

หลายปีมานี้ คุณลุงก็ได้แต่รอ...เราก็ได้แต่ปลอบว่า ลูกๆเขาคงติดธุระ วันไหนเขาว่างก็คงมาเยี่ยม ไม่ต้องคิดมมากเสียสุขภาพไปเปล่าๆ

ที่หลังบ้านคุณลุง มีต้นมะม่วงพันธ์ดีอยู่หลายต้น มีต้นหนึ่งที่ลูกโต หวานอร่อยเป็นพิเศษ เราไปช่วยคุณลุงเก็บเป็นประจำ และคุณลุงก็จะแบ่งมาให้ทุกครั้ง



คุณลุงจะคัดลูกสวยๆเก็บใส่กล่อง ดูแลเป็นพิเศษ...เก็บไว้รอลูกๆ อยากให้ลูกได้กินของดีๆ ...

หลายครั้งหลายหน เราเห็นคุณลุงรอลูกๆ จนมะม่วงเน่าเสียไป ไม่รู้กี่หนต่อกี่หน
หลายปีมานี้ไม่เคยเห็นลูกๆ กลับมากินมะม่วงที่พ่อบ่มไว้แม้แต่ครั้งเดียว

คุณลุงมีที่แปลงหนึ่งที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ คุณลุงบอกว่าอยากขาย ให้เราช่วยดำเนินการให้หน่อย เราก็เขียนป้ายไปติดแล้วลงประกาศให้ 5 เดือนเศษๆหลังจากประกาศขาย ในที่สุดก็มีผู้สนใจและก็ขายได้ในที่สุด ในราคา 1 ล้านบาท

เมื่อได้เงินมาสิ่งแรกที่คุณลุงพูดถึงคือ คิดถึงลูกๆถ้ารู้ว่าพ่อขายที่ได้คงดีใจ คุณลุงบอกว่าจะแบ่งเงินให้ลูกทั้งสามคนเท่าๆกัน

วันรุ่งขึ้นคุณลุงก็มาหาเราตั้งแต่เช้า บอกว่าวันนี้ขอแรงหน่อย ช่วยพาลุงไปธนาคารที จะไปโอนเงินให้ลูก เราก็พาไปวันนั้นเป็นลูกค้ารายแรกของธนาคาร คุณลุงโอนเงินให้ลูกคนละสามแสนบาท

เมื่อกลับมาจอดรถส่งคุณลุงหน้าบ้าน ก่อนลงจากรถ คุณลุงหยิบเงินในกระเป๋า 1 แสนบาทยื่นส่งให้ บอกว่า...เอานี่ลุงให้ เรารีบปฏิเสธ บอกว่าไม่เป็นไรหรอกคุณลุง ไม่ต้องให้ผม ลุงเก็บไว้ใช้เถอะ ให้ลูกๆไปเกือบหมดแล้ว ลึงบอกว่าเอาไปเถอะ ลุงได้รับบำนาญทุกเดือน ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ที่แปลงนี้ขายได้ก็เพราะเรา ต้องรับโทรศัพท์และพาคนไปดูที่ หลายเดือนมานี้ไม่รู้ขับรถไปกลับกี่รอบแล้ว และอีกอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ลุงก็ได้แต่รบกวน แต่ไม่เคยได้ให้อะไรตอบแทนบ้างเลย พ่อหนุ่มไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน แต่ยังอุส่าห์เสียเวลา เป็นธุระจัดการเรื่องราวให้สารพัด...รับไว้เถอะ ลุงอยากให้จริงๆ ถ้าไม่รับลุงจะเสียใจนะ เราก็ไหว้ขอบคุณครับคุณลุง

กลับมานอนคิด ไตร่ตรองรู้สึกไม่สบายใจ ดึกๆจึงหยิบเงินไปหาคุณลุงอีกรอบ แต่คุณลุงไม่รับคืน และยืนยันว่าตั้งใจจะให้เราจริงๆ

...อีกสองวันถัดมามีรถยนต์มาจอดบ้านคุณลุง ลูกสองคน คนเล็กและคนกลางมาเยี่ยม และทวงถามเราถึงเงิน 1 แสนบาท พูดจาประมาณว่าเราไปหลอกเอาเงินคนแก่ เรารีบเข้าไปในบ้านหยิบเงิน 1 แสนบาท เดินไปที่บ้านคุณลุงแล้วคืนเงินให้คุณลุง
คุณลุงปฏิเสธและพยายามอธิบายให้ลูกๆฟัง แต่ทั้งสองคนไม่ยอม เราจึงวางเงินไว้ และเดินออกมาก่อนตะวันตกดิน ก็ได้ยินเสียงรถขับออกไป

อีกสักพักคุณลุงก็มาหาเล่าว่าสองคนนั้น แบ่งเงินกันคนละ 5 หมื่นบาท แล้วก็ลากลับไปแล้ว

คุณลุงกล่าวคำขอโทษอย่างที่สุด คุณลุงน้ำตาไหลบอกว่าเสียใจ ไม่คิดว่าลูกๆจะเป็นไปถึงขนาดนี้ คุณลุงบอกว่าจะเอาเงินบำนาญที่ได้รับทุกเดือนมาทะยอยคืนให้ จนกว่าจะครบ 1 แสนบาท เราบอกว่าไม่เป็นไรครับคุณลุงไม่ต้องทำอย่างนั้น

อีกสามวันเกือบๆเที่ยงคืน คุณลุงมาที่บ้านพร้อมกับลูกชายคนโต เมื่อสามวันที่แล้ว พ่อโทรไปเล่าเรื่องให้ฟัง พี่ก็ไม่สบายใจ พอดีที่ทำงานส่งไปสัมมนาหลายวัน ออกมาไม่ได้ พอเสร็จธุระก็รีบขับรถมาเลย มาถึงซะดึก พี่ต้องขอโทษแทนน้องๆสองคนด้วย เสีมมารยาทจริงๆ เด๋ยวต้องคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักครั้ง อายุก็มากแล้ว แต่ไม่รู้จักโต แย่จริงๆ

เอาอย่างนี้ขอเลขบัญชีธนาคารให้พี่ได้ใหม เดี๋ยวกลับไปพี่จะรีบโอนเงินมาคืนให้ ไม่ต้องหรอกครับ ไม่เป็นไรเราปฏิเสธไป

วันถัดมาเมื่อลูกลูกชายคนโตกลับไป คุณลุงเล่าให้ฟังด้วยความดีใจว่า เจ้าใหญ่มันบอกว่าวางแผนไว้แล้ว อีก 5 ปีจะย้ายมาทำงานที่บ้าน จะพาลูกพาเมียมาอยู่ที่นี่ เราสังเกตุเห็นแววตาอันสดใสของคุณลุง บ่งบอกถึงความปิติ ยินดีอย่างที่สุด ดีใจด้วยครับคุณลุง ต่อไปคุณลุงจะไม่เหงาแล้ว...

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เกือบ 4 ปีแล้วซินะ ที่คุณลุงนับวันรอว่าจะมีลูกๆกลับมาอยู่ด้วย เราเห็นปฏิทินที่คุณลุงขีดฆ่า วันแล้ววันเล่า...เดือนแล้วเดือนเล่า...ปีแล้วปีเล่า...และสุดท้ายคุณลุงน่าจะอดทนรออีกนิด...อีกนิดเดียวเองครับคุณลุง..

ในห้อง ไอซียู เรากับพี่ใหญ่นั่งอยู่คนละข้างเตียงคนไข้...ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตคุณลุงขยับนิ้วมือ เรากับพี่ใหญ่เอื้อมมือไปจับมือคุณลุง...ดวงตาค่อยๆปิดลงช้าๆ

...คุณลุงจากไปด้วยอาการอันสงบ
...หลังงานศพเสร็จสิ้น ค่ำคืนนั้นพี่ใหญ่มาหาเราที่บ้าน ยื่นถุงกระดาษส่งให้บอกว่า...พ่อฝากไว้ให้ พ่อกำชับไว้ตั้งแต่ก่อนตายว่าต้องให้เรารับไว้ ไม่งั้นพ่อจะนอนตายตาไม่หลับ เราแกะถุงเปิดดู ข้างในมีซองจดหมาย 10 ซอง จ่าหน้าว่า...คืนเงินเดือนที่1-2-3-ไปจนถึงคืนเงินเดือนที่ 10 ในแต่ละซอง ข้างในมีธนบัตรใบละ 1000 บาทสิบใบ ซองสุดท้ายมีข้อความว่า

ถึง...
หลานที่ไม่ใช่สายเลือด แต่ก็เป็นหลานที่ดีต่อลุงเหลือเกิน ลุงคืนเงินให้ตามที่เคยสัญญา ขอบคุณที่ช่วยเลือเป็นธุระให้ในทุกๆเรื่อง และเป็นเพื่อนคนแก่มาตลอด...ป้ามารอลุงแล้ว ลุงต้องไปก่อน...
อีกสองวันถัดมาที่บ้านคุณลุง มีคนเข้ามาทำความสะอาดเราสังเกตุเห็นปฏิทินที่คุณลุงใช้ขีดฆ่า เพื่อนับวันรอลูกๆ ถูกทิ้งอยู่ในถังขยะหน้าบ้าน...

เดินไปที่ถังขยะหน้าบ้านคุณลุง มองไปท่ประตู มีป้ายประกาศติดไว้ ขายบ้านด่วน
เราไปเก็บแฏทินมาทำความสะอาด...นึกถึงภาพคนแก่ ท่หยิบดินสอขีดฆ่าตัวเลขบนปฏิทินด้วยอาการมือสั่นเทา
...ลูกๆคงไม่รู้หรอกว่า ภายใต้ปฏิทินเก่าๆไร้ค่าใบนี้มันซ่อนความห่วงหาอาลัย ซ่อนความเงียบเหงา ซ่อนความเจ็บปวดร้าวลึก ของคนแก่คนหนึ่งที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว เพยงลำพังมานานกว่า 10 ปี เราตั้งใจจะเก็บปฏิทินนี้ไว้เพื่อเป็นที่ระลึกตลอดไป...

ขอให้บุญกุศลและคุณงามความดีทั้งหลายทั้งปวง
ที่คุณลุงได้สั่งสมมาตลอดชั่วชีวิต
จงนำพาดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ของคุณลุง ไปสู่สุขคติ ในดินแดนอันสงบ ร่มเย็น...


ข้อความจาก ฟอร์เวิร์ดเมล ฉบับหนึ่ง
ภาพประกอบจากอินเคอร์เน็ต

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2553 15:42:54 น. Counter : 4641 Pageviews.		6 comments
Share Tweet