Bloggang.com : : Celeb Pet : สายลม ที่ไม่มีวันพัดหวนคืน ตอนที่ 1

สายลม ที่ไม่มีวันพัดหวนคืน ตอนที่ 1

" ไอดารี่เล่มหนา พัดหน้ากระดาษให้พริ้วไหว สลับสับเปลี่ยนหน้าเพราะแรงลมพัด วันเวลาในหน้าแต่ละหน้า เรียงร้อยตัวเลขของมันไปตามเวลาที่ผ่านไป เพียงแต่เมื่อลมพัดหน้ากระดาษมาถึงหน้าสุดท้าย กลับไม่มีแม้แต่เพียงปลายปากกาจรดน้ำหมึกลงบนผิวกระดาษขาว ผมหยุดเขียนไดอารี่นับจากวันนั้น วันที่สายลมไม่มีวันพัดหวนคืน"

บันทึก 1

เสียงจอแจของห้องเรียนที่ปราศจากครูประจำชั้น มันไม่ต่างอะไรกับลานกว้างแถมสยามตอนวันเสาร์อาทิตย์ หลายคนนำเรื่องราวที่ตนเองประสบพบเจอมาเล่าสู่กันฟังในเช้าวันจันทร์ ไม่เว้นแม้แต่แก๊งค์ทะโมนอย่างพวกผม ที่หากเก็บวันเวลาของเช้าวันจันทร์อย่างนี้ไว้ได้ตลอดไป มันคงไม่มีจุดสิ้นสุดของไดอารี่เล่มนั้นก็เป็นได้

"เฮ้ย ดิน มึงว่าหนวดกูมันหลอมแหล๋มป่าววะ"
"เออ มึงยังดีที่มีหนวด กูดิหน้าจืดสนิท ไม่ขึ้นแม่งซักเส้น"
"โอ๋ๆ เก่งๆอย่างมึง สาวๆ แม่งก็มองแล้ว ไม่ต้องอาศัยหน้าหล่อ มาดแมน แอนด์ แฮนซั่ม เหมือนกู ฮา"

นั่นล่ะครับ ไอ้แซงค์เพื่อนรักผม คบกับมันมาตั้งแต่ม.1 จนป่านนี้จะเรียนจบม.ปลายแล้ว มันก็ไม่ยอมไปตีซี้กับเพื่อนคนไหน เกาะหนึบเป็นปาท่องโก๋คู่ ส่วนผมชื่อ ไอ้ดินคับ หน้าจืดสนิทอย่างมันว่าล่ะครับ ตรงข้ามกับมันทะโมนชัดๆ ไปไหนกับผมด้วยที มีแต่สาวๆ เหล่ แถมเหล่แต่มัน ผมละเซ็งเป็ดก็เพราะต้องมาสอยแห้วกินบ่อยๆ จนพาลอยากเตะขาให้มันหน้าตาแหก ไปเสียหน่อย เผื่อรอยแผลจะส่งอานิสงฆ์ให้ผมได้เกิดกับเค้าบ้าง

"เออ ดิน มึงจบแล้วมึงจะเอ็นท์เข้าคณะอะไรวะ พ่อกูน่ะอยากให้กูเข้านิติ แต่แม่งกูอยากเรียนวิศวะว่ะ เท่ห์ๆ อย่างกู ต้องไปหมกอยู่กับตำรากฏหมายแม่งเสียของแย่ อีกอย่างกูฝันไว้นะเว่ย ว่าซักวันกูจะต้องเป็นวิศวะกรใหญ่ สร้างตึกสูงระฟ้า แล้วถ้าถึงวันนั้นนะเว่ย มึงจะเป็นคนแรกที่กูจะพาไปยืนยอดตึก ให้มึงแดกลม อมเมฆ ให้อิ่มท้องเลยเว่ย แต่แม่งคงยากว่ะเพราะพ่อกูน่ะ ดุชิบ แค่กูเอ่ยปากบอกว่า กูอยากเอ็นท์วิศวะ กูยังไม่กล้าคิดเลยว่ะ แล้วมึงจะเข้าคณะไร"

"อืม....ม ตกลงมึงถามกู หรือมึงจะเล่าอัตชีวประวัติมึงให้กูฟังวะ พล่ามเป็นต่อยหอย ไม่เปิดช่องให้กูเสียบเลยนะมึง เรื่องเอ็นท์กูยังไม่อยากคิดว่ะ เพราะคิดไปก็เท่านั้น ไว้ให้มันใกล้ๆ ก่อน ครูแนะแนว เค้าก็มาให้มึงกับกูไปเลือกคณะให้เค้าดูเองละวะ"

"เออ ก็ใช่ ว่าไปเผลอแป๊บเดียว กูคบมึงมา 6 ปีแล้วนะเว่ยเนี่ย ไม่นับรวมอีกหลายสิบปีข้างหน้า ว่าแต่ถ้ามึงมีลูกคนแรก มึงต้องพามารู้จักกับลูกกูด้วยนะเว่ย เผื่อมันจะได้คบหากันเหมือนรุ่นพ่อมัน ไอ้ดิน"

"โอโห้ ไอ้หอกหัก นี่มึงกะจะไม่ไปคบใครในอนาคตมั่งเลยเหอวะ วางแผนซะถึงลูกโต เอาให้ได้แฟนกันก่อนแล้วกัน เออกูลืมไป มึงมีแฟนแล้ว น้องฟ้าใสมึงน่ะ วันนี้ไม่พาเค้าเที่ยวไง"

"เออใช่ว่ะ กูลืมไปเลย กูว่าเย็นนี้จะไปกินเตี๋ยวเรือ มึงไปแดกเตี๋ยวเรือกับพวกกูดิ ไปนะเว่ย ฟ้าเค้าชอบบอกกูว่ากูน่ะใจดำกับมึง ไม่ชวนมึงมาด้วย"

"เออกูขอคิดดูก่อน ไม่แน่ว่าวันนี้กูต้องรีบกลับบ้าน มึงก็ไปแดกเตี๋ยวเรือกับแฟนมึงไป ไว้บอกตอนเลิกเรียน"

ผมตัดบท พร้อมกับเดินกลับเข้าห้องเมื่อใกล้หมดเวลาพัก ไอ้แซงค์กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามผมมา ก่อนคู่ซี้จะผลุบหายเข้าไปในห้อง พร้อมเสียงจอแจของเด็กนักเรียนม.ปลายหลายสิบคน ส่งเสียงคุยกันออกรส

บันทึกชีวิตที่พวกคุณอาจคิดถึงเวลาสนุกของวันหวานมัธยมปลาย...........กันก็เป็นได้

Create Date : 23 เมษายน 2554

Last Update : 23 เมษายน 2554 15:19:40 น.

0 comments

Counter : 370 Pageviews.