Group Blog All Blog |
อโรคยาปรมาลาภา (ตอนที่ 2) ไม่ได้เข้ามาอัพเดต บล็อกนานจนโดนแซวว่าสงสัยหลบไปเที่ยวปีใหม่ ป่าวน๊า อยากรอเวลาให้เลยปีใหม่ไปก่อน ค่อยมาแจ้งความคืบหน้า เพราะไม่อยากให้ใครมาแสดงความเสียใจด้วยในช่วงปีใหม่ต่างหากละ อโรคยาปรมาลาภา (ตอนที่ 2) ต่อเนื่องจากตอนที่ 1 หากท่านใดยังงงอยู่อนุญาตให้ย้อนกลับไปอ่านก่อนได้ค่ะ ความเดิม จากคุณหมอสั่งให้ไปเอ็กซเรย์ และได้คิวนัดเป็น วันที่ 27 ธ.ค. จึงได้มีเวลาไปเติมพลังใจ ด้วยการไปเที่ยวซะชุ่มปอด แต่กระเป๋าแฟ้บเลย วันที่ 27 ธันวาคม 2550 ไปตรวจที่โรงพยาบาลตามนัดด้วยความเรียบร้อย แม้จะสลดหดหู่ใจ ที่เห็นคนเจ็บคนป่วยหลากหลายอาการ น่าเห็นใจเจ้าหน้าที่และพยาบาลที่ทำงานไม่มีเวลาได้พักกันเลย รอนานหน่อยเพราะมีคนไข้เยอะและที่อาการหนักแซงคิวไปก่อน ก็ไม่เป็นไรเราแค่มาตรวจ แต่เขามารักษา น่าสงสารจริงๆ นึกในใจว่าขออย่าให้เราต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้เลย การตรวจด้วยเครื่องแมมโมแกรมนั้น ตอนแรกได้ข้อมูลมาว่าค่อนข้างเจ็บเพราะเอาเครื่องมือมาหนีบ ทั้งด้านหน้าและด้านข้าง รวม 4 ภาพ แต่สำหรับเรา ก็ไม่หนักหนาสาหัสอะไร สี.....ทนได้..... ประมาณนั้น สำหรับการอัลตราซาวน์นี่ยิ่ง ชิว.ๆ.. แค่เอาเจลมาทาแล้วใช้เครื่องมือตรวจ แป็บเดียวก็เสร็จ จะช้าก็อีตอนรอคิวนี่แหละ ตรวจจริงๆ ไม่ถึง 10 นาทีเลย เมื่อได้ฟิล์มแล้ว ต้องรอให้คุณหมอเข้าเวรมาอ่านผลให้ ซึ่งตรงกับวันหยุดช่วงปีใหม่ ก็เลื่อนเป็นอาทิตย์ถัดไปอีก โอ๊ย ทรมานใจ ไปเที่ยวปีใหม่ไม่มีความสุขแน่ เอาวะ ให้มันรู้ๆ กันไปเลย ถ้าไม่มีอะไรจะได้ไปเที่ยวสนุกได้เต็มที่ ก็เลยขอยืมฟิล์มไปให้คุณหมอตรวจที่คลินิกซะเลย ที่คลินิก วันที่ 30 ธันวาคม 2550 เวลา 13.30 น. เป็นฤกษ์งามยามดีผ่าเอาชิ้นเนื้อออกไปตรวจ แล้วก็กลับมานอนต่อที่บ้าน วันที่ 6 มกราคม 2551 ก็ไปตัดไหมตามนัดแต่ผลการตรวจชิ้นเนื้อยังไม่ออก คุณหมอให้ โทร.ถามวันที่ 8 วันที่ 8 มกราคม 2551 ผลยังไม่ออกเหมือนเดิม เจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์แจ้งว่าคลีนิกแล็บปิดหลายวัน ให้โทร.ถามใหม่วันพรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ วันที่ 9-10 มกราคม 2551 ขี้เกียวโทร.วุ้ย รอไปก่อนก็ได้เขาคงยุ่งอยู่ เพราะที่คลินิกตอนเย็นวันธรรมดาคนจะเยอะมากเห็นใจเขา วันที่ 11 มกราคม 2551 ไปงานแต่งงาน คู่บ่าว-สาวน่ารัก แถมคนส่วนใหญ่ก็ไปเป็นคู่ น่าอิจฉาจริง จริ๊ง ...กลับบ้านดีกว่าเรา ถึงบ้าน 3 ทุ่มเศษ วันที่ 12 มกราคม 2551 วันเด็ก แต่คลีนิกก็ยังคนเยอะอยู่ดี ได้เข้าพบก็เกือบ 11.00 น. ณ ตอนนั้น มันช่างโหดร้ายสำหรับเราจริงๆ ความที่เป็นผู้หญิง จะห้าวจะแกร่งยังไงก็รักสวยรักงามอยู่ดี โอ๊ย สุดแสนทรมานใจ ถึงจะมีมากมีน้อยแต่ก็ถือว่ายังพอมีอยู่ แล้วทำไมต้องมาโดนตัดทิ้งไปอย่างนี้ ฮือ ฮือ ..... ความเศร้าเข้าครอบงำ พูดคุยกับใครก็บ่อน้ำตาแตก ไม่เคยเป็นคนอ่อนแอ อย่างนี้เลยนะเรา นี่แหละสัจจะธรรม "อโรคยาปรมาลาภา ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ"
การที่เราเป็นมะเร็งครั้งนี้ ทำให้เราเห็นถึงความรัก ความห่วงใย ทั้งจากคนใกล้ชิดและคนที่หวังดีต่อเรา ช่วยให้กำลังใจ ปลอบใจ เรียกสติเรากลับคืนมา ให้ต่อสู้กับโรคร้ายนี้ต่อไป เราจะต้องเข้มแข็งและเอาชนะมันให้ได้ อย่ายอมให้มันมีอนุภาพเหนือร่างกายและจิตใจเรา ถ้าเราท้อแท้ หมดหวัง มันจะยิ่งจู่โจม เราต้องหยุดและกำจัดมันออกไปจากตัวเราให้ได้ กว่าจะเขียนบล็อกนี้เสร็จใช้เวลานานกว่าทุกบล็อกที่ผ่านมา เพราะการที่จะเรียบเรียงคำพูด ความรู้สึก ออกมาได้มันยากเย็นยิ่งนัก เพราะเราก็ไม่อยากให้ผู้อ่าน ต้องรู้สึกทุกข์ใจไปกับเราด้วย จึงพยายามใช้คำให้ไม่เครียดมากนัก ทั้งที่เรารู้สึกซึมเศร้าแค่ไหน เราอยากนำประสพการณ์ที่เราได้พบเจอมาบันทึกไว้ก่อนเข้ารับการผ่าตัด หากเราไม่มีชีวิตรอดมาเขียนต่อไปได้อีก ก็ขอลาจากเพื่อนที่เข้ามาอ่านนี้ตลอดไป แต่ถ้ารอดชีวิตกลับมาแข็งแรงดีแล้ว จะมาเล่า ตอนที่ 3 การผ่าตัดและขั้นตอนการรักษา ให้ฟังต่อไปอีก ที่สำคัญพอเกิดกับตัวเองก็พยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้มาอ่านจนรู้จักกับมันพอสมควร จึงอยากนำเนื้อหาวิชาการเกี่ยวกับมะเร็งมาเผยแพร่ให้คนอื่นรู้จักกับมันให้มากขึ้นไปด้วย หากโชคดีรอดกลับมาคงได้เจอกันอีกในบล็อกนี้นะคะ ท้ายนี้ "ขอขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่านจนถึงบรรทัดสุดท้าย หากไม่รบกวนจนเกินไปขอกำลังใจด้วยนะคะ" แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ..
สู้ ๆๆ น่ะค่ะ หายเร็ว ๆๆ โดย: เต่าตัวลาย IP: 124.157.132.106 วันที่: 18 มกราคม 2551 เวลา:19:28:32 น.
มาส่งกำลังใจให้คุณค่ะ..
แต่กำลังใจไหนๆ..ก็คงไม่ยิ่งใหญ่ไปกว่า..กำลังใจที่คุณต้องมีให้กับตัวคุณเองนะคะ.. ขอแค่คุณมีกำลังใจที่จะสู้...โรคร้ายแค่ไหน..มันก็จะพ่ายแพ้คุณไปในที่สุดค่ะ... โดย: คนร่วมชายคา วันที่: 20 มกราคม 2551 เวลา:4:41:06 น.
ขอให้ น้าสาวพี่วุ่นหายเร็ วๆนะ คะ
เอากำลังจัยมาฝากค่ะ สู้เค้านะคะ แม่บุญธรรมหนูก็เป็น เหมือนกัน แต่แม่หนูกำลังใจดีค่ะ เค้ายังเฮฮาปาร์ตี้เหมือนเดิม อย่า ท้อกับมันนะคะสู้เค้าๆ โดย: น้องพี่วุ่นค่ะ IP: 203.113.50.12 วันที่: 20 มกราคม 2551 เวลา:11:45:47 น.
วันนี้ วันที่ 22 แล้วซินะ
โทรไปหาตอน 9 โมง น้ำเสียงสดใส ใช้ได้เลย กำลังใจดีเยี่ยม เห็นว่าจะเข้าห้องผ่าตัดเป็นคิวที่ 2 เฮ้อ.... อดอาหารตั้งแต่เที่ยงคืนได้เป็นคิวที่ 2 หิวแย่เลยดิ น่าจะสั่งหมอ ไอ้ที่ตัดอ่ะ ไม่ต้องทิ้ง เอาย่างสุกกลางๆ ใส่จานมาเลย ราวนมย่างจิ้ม ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำตลกดีไป -*- พอตอนเที่ยงโทรไปใหม่อีกครั้ง เพิ่งจะเริ่มเข้าห้องผ่าตัดเตรียมดมยาสลบ ตอนนั้นขนาดคนฟังเหตุการณ์ ยังรู้สึกใจแป้ว หวั่นๆ ได้แต่ส่งกำลังใจไปให้ คิดว่ามันจะต้องดีขึ้น และดีขึ้น หลังจากวางโทรศัพท์ไปแล้ว ตอนนั้นมันรู้สึกอะไรมาจุกที่คอไม่รู้ อึ้งไปพักนึง แล้วคิดว่าเจ้าตัวเค้าจะขนาดไหน หน๊อ จนถึงตอน 5 โมง โทรไปใหม่ เห็นว่าออกมาแล้ว แต่ยัง มึนๆ กับฤทธิ์ยาสลบ ไม่รบกวนดีกว่า พักผ่อนเยอะๆ ต่อไปก็รอดูอาการ หวังว่า ทุกอย่างต้องเรียบร้อย และจะดีขึ้นในเร็วๆ วัน เมฆฝนผ่านไปแล้ว ตอนนี้รอเวลาฟ้าสดใส ^_^ โดย: วุ่นวุ่น IP: 202.91.18.192 วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:19:46:31 น.
สวัสดีค่ะ เจนนี่แวะมาทักทายและมาขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยือนทักทายเจนนี่ที่บล็อคไดอารี่นะคะ เจนนี่ต้องขอโทษด้วยน่ะคะ ที่แวะมาทักทายช้าไป เจนนี่มัวแต่ยุ่งๆกับการดูแลเจ้าตัวเล็กนะคะ หวังว่าคงเข้าใจเจนนี่น่ะคะ วันนี้มีเวลานิดหน่อย เลยแวะมาชวนไปชมรูปพัฒนาการของคุณนายมูวี่อีกนะคะ ว่างๆอย่าลืมแวะเข้าไปชมน่ะคะ เจนนี่เพิ่งอัพเดท เสร็จสดๆร้อนๆเลย
ไว้เจนนี่ว่างเมื่อไหร่ เจนนี่จะแวะมาทักทายในบล็อคนี้อีกน่ะคะ ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดีของคุณค่ะ โดย: สาวอิตาลี วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:15:55:23 น.
แวะมาให้กำลังใจครับ.....
ยังไงก็สู้ๆนะครับ..... โดย: doctorbird วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:10:49:26 น.
อีกหนึ่งกำลังใจนะ
มันไม่ร้ายแรงอย่างที่กลัวนักหรอกค่ะ โดย: ป้ามด วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:9:40:10 น.
.....แวะมาชวนไปซื้อดอกป๊อปปี้กันครับ..... .....ปล. จะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ..... โดย: doctorbird วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:49:58 น.
สวัสดีค่ะ ยังไงก็ดูแลตัวเองนะคะ ดอกหญ้าอีกคนนะคะที่เป็นกำลังใจให้คุณ ถ้าดูแลตัวเองดีๆ ก็อาจจะอยู่บนโลกนี้ได้นานๆเหมือนกันคุณหมอบอก อยู่ดูอะไรๆไปนานๆก่อนนะคะ นะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆคะ โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:31:46 น.
โดย: doctorbird วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:48:47 น.
ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาให้กำลังใจนะคะ ตอนนี้สุขภาพแข็งแรงดีในระดับหนึ่ง จะสู้ต่อไปค่ะ
โดย: catenjoy วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:07:10 น.
|
catenjoy
Rss Feed ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ไม่แน่ใจ Location ตัวเอง ไม่ค่อยอยู่กับที่ เกิดที่หนึ่ง ทำงานอีกที่หนึ่ง วันหยุดอยู่อีกที่ และบ่อยครั้งที่เดินทาง ชีพจรลงเท้า สนุกดี ชอบทำอะไรหลายๆอย่าง แต่ยังไม่ประสพความสำเร็จซักอย่าง Friends Blog |
สู้ค่ะ