ความพยายาม " > "," = "," < " ความสำเร็จ

รู้สึกพรสวรรค์ในการเล่นกีฬาของผม มันค่อนข้างจะแย่สักหน่อย
หันมองแร้กเก็ต Wilson รุ่น Hammer ในมือ ที่อยู่คู่กันมาไม่น้อยกว่า 5 ปี
คงเป็นแกนะแหละที่ทำให้ฉันเล่นเทนนิสไม่ได้เรื่องซะที (โทษไม้ซะงั้น)
ถ้าเค้าเข้าใจความคิดผมคงจะตอบออกมาว่า "ฉันก็ทำหน้าที่ไม้ที่ดีให้เธออย่างซื่อสัตย์ตลอดมา แต่เธอเองนะแหละที่ไม่ พยามยามอย่างจริงจัง เอง"

คงเป็นอย่างนั้นจริงๆ ซะด้วย ผมไม่ได้พยามยามอย่างจริงจังเอง แต่มันก็มีปัจจัยอื่นให้ความพยายามของผมติดขัดเสมอ
- เวลา แม้จะเล่นมาตั้ง 5 ปีก็ตาม แต่ก็ใช่ว่าผมจะมีโอกาสได้เล่นทุกวันซะที่ไหน ช่วงเวลาที่เรียนยังพอได้เล่นบ้าง แต่พอมาทำงานนี่สิ อืม แค่จะวิ่งยังยากเลย ความสม่ำเสมอในการเล่นของผม ที่มักจะทิ้งช่วงไปนาน มันทำให้ผมมักจะเริ่มต้นใหม่ที่ 0 หรือ +1 ประจำเลย
- สถานที่ เพราะว่าผมเป็นนักเดินทาง ไม่ค่อยอยู่ติดกับที่ ย้ายที่ทำงานไปเรื่อย บางพื้นที่มีสนามก็ดีไป แต่บางที่นี่สิ อ๊ะ ให้เลือก ระหว่างคอร์ทดิน(ลูกรัง) กับคอร์ทหญ้า(ท่วมตาตุ่ม) ดูท่าจะแย่ ขอบายละกัน
- คู่เล่น ปัจจัยนี่สำคัญนะ การน็อคบอร์ดอย่างเดียวมันน่าเบื่อชะมัด แล้วถึงแม้จะน็อคบอร์ดดีเพียงใดก็ไม่ได้หมายความว่าจะลงสนามจริงได้ดีเท่า ฝีมือผมมันก็ลูกเจี๊ยบปานนี้ เล่นกับคนเก่งมากๆ เค้าก็เบื่อ ไม่สนุก ลองชวนคนอื่น "แฮะๆ มันเล่นยังไงครับเทนนิสเนี้ยะ" หาคนเล่นเข้ากันได้ยากน่าดูเชียว
- ความสำคัญ ผมจะให้ความสำคัญกับเธอมากขึ้นเทนนิสที่รัก แต่น้อยกว่าเรื่อง งาน ความรัก และครอบครัว อยู่ดี เข้าใจผมหน่อยนะ

ถึงแม้จะมีปัจจัยต่างๆมาทำให้ผมห่างหายจากการเล่น แต่ความพยายยามของผมไม่เคยจางหายไปไหน ถึงแม้จะไม่มากมาย แต่ก็มีอยู่ตลอดเวลา ช่วงนี้ดูท่าชีวิตค่อนข้างจะเริ่มนิ่งขึ้นมาบ้าง ได้เล่นบ่อยขึ้น ฝีมือเริ่มดีขึ้นทีละน้อย แต่ถ้าเทียบว่าเล่นมานานขนาดนี้ เล่นได้ดีเท่าทุกวันนี้ดูท่าจะไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆ
ผมตั้งความหวังไว้สูง ว่าต้องประสบความสำเร็จ ขนาดเล่นเป็นมืออาชีพ (จะได้รวยๆ แล้วมีเมียสวยๆ ระดับนางงามจักรวาล เหมือนใครบางคน )
แต่ทุกวันนี้ผมยังคงเล่นเทนนิสเตาะแตะไม่ต่างกับตอนเริ่มต้นสักเท่าไหร่
ถึงแม้มันจะไม่สำเร็จดังที่หวังไว้ แต่อย่างน้อยก็ได้เล่นเทนนิสที่ผมรัก ความสำเร็จแค่นี้ก็ทำให้ผมมีความสุขแล้ว
และผมก็ยังเชื่อมั่นคำครูสอนที่ว่า "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" อย่างเต็มเปี่ยมอยู่เสมอ

.........................................

เปรียบไปก็คงเหมือนกับความรัก ยิ่งคุณพยายาม คุณก็ยิ่งมีโอกาสสำเร็จในเรื่องความรัก ไม่ว่าจะมีปัจจัย เวลา ระยะทาง คนที่คุณรัก และอื่นๆ มาขัดขวาง ความพยายยามย่อมทำให้อะไรต่างๆง่ายขึ้น
ทุกครั้งที่มีความรักครั้งใหม่ผมมักจะหวังให้ได้รับความสำเร็จในขั้น "เรารักกัน" เสมอ แต่ก็ใช่ว่าทุกครั้งจะเป็นเช่นนั้น
เพราะความรักไม่ใช่เพียงแค่ "ฉันรักเธอ" หรือ "เธอรักฉัน" แต่อย่างน้อยเมื่อฉันได้รักเธอ และพยายามให้เธอรักฉัน ฉันก็มีความสุขแล้ว
ผมยังคงพยายามหาความรัก และใครสักคนที่จะทำให้เกิด "รักของเรา" ต่อไป แต่ไม่พยายามค้นหาอย่างมัวเมาและมากมายอีกละ เพียงแค่พยายามอยู่ตลอดเวลา หวังไว้ว่าคงสำเร็จในสักวัน

แล้ว "คุณ" ละครับหวังความสำเร็จในรักไว้ขนาดไหน พยายามไปสักเท่าไร และยอมรับความสำเร็จขั้นต่ำสุดได้แค่ไหน

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2552		3 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 12:59:44 น.
Counter : 172 Pageviews.
Share Tweet