ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องยาก ที่จะบอกใครสักคน ให้รับรู้

เพียงแค่คิดเท่านั้น ก็กลัวที่จะเอ่ยออกไป

จะมีไหมใครสักคน สักคนหนึ่ง

ที่จะคอยรับฟังปัญหาของคนอื่น อย่างเต็มใจ

เรื่องราวที่ผ่านมา ทุกคน เหตุการณ์ เวลา

มันช่างเป็นปัญหาที่แก้ได้ยาก ฉันเฝ้าคิด วนเวียน

เวียนวน และสับสน ….....

สิ่งที่อยู่ในใจมันช่างหนักอึ้งเกินกว่าที่แบกรับไว้คนเดียว

แต่ก็ไม่สามารถที่จะบอกใครได้ ไม่ใช่ว่าฉันสามารถแก้ปัญหาต่างๆได้ด้วยตัวเอง

แต่สักคนที่ไว้ใจเชื่อใจ และใส่ใจในตัวฉัน …. มันจะมีจริงมั้ย

ทุกคนต่างก็มีเรื่องราวของตัวเอง เหตุการณ์ที่ได้พบเจอ เวลาที่ผ่านมา...

ประสบการณ์ต่างๆ มากมาย จน มากล้น

แค่นี้ยังไม่พออีกหรอ

ฉันไม่สามารถเป็นคนเห็นแกตัวที่เอาปัญหาของตัวเองไปให้คนอื่นช่วยแบกไว้ได้

หวังว่าพรุ่งนี้จะดีกว่าวันนี้นะ เพียงแค่หวัง ไม่ได้ขอ

ถ้าจะเลวร้ายกว่านี้ก็จะยอมรับแบบยอมจำนน