Bloggang.com : ตอนนี้อารมณ์สีฟ้า : ข้อคิดจากคุณวินทร์ == นิสัยเสียที่เรียกว่า วิตก ==

ข้อคิดจากคุณวินทร์ == นิสัยเสียที่เรียกว่า วิตก ==

ไม่ได้อัพนานมาก (จะพูดทำไม)
...
เลยใช้คีย์ลัดในการช่วยอัพบล๊อควันนี้

ง่ายๆ แค่ Ctrl + C / Ctrl + V

ผลลัพธ์ออกมาดังนี้

===========

นิสัยเสียที่เรียกว่า วิตก

อาจารย์เซนมักสอนลูกศิษย์ด้วยการสาธิตเสมอ เช่น เมื่อศิษย์ไม่สามารถละวางความคิดเก่า อาจารย์ก็เทน้ำชาลงในถ่วยชาที่บรรจุน้ำเต็มอยู่ก่อนแล้ว

น้ำชาที่เทก็ไหลล้นออกมา

อาจารย์เซนชี้ให้เห็นว่า เราบรรจุ 'น้ำใหม่' เข้าไปในถ้วยไม่ได้ ตราบที่ไม่เท 'น้ำเก่า' ออกก่อน

บทสนทนาแบบนี้เกิดขึ้นทุกที่ทุกวัน

"แล้วถ้าเกิดมันเป็นอย่างนั้นล่ะ?"
"แต่มันยังไม่เกิด"
"แต่ถ้ามันเกิดขึ้นล่ะ?"
ใช่ บทสนทนาแบบนี้เกิดขึ้นทุกที่ทุกวันในโลกที่ผู้คนแสวงหาความมั่นคงปลอดภัยจนลืมใช้ชีวิต

วิตกจริตเป็นยาพิษที่ทุกคนรู้ว่าร้าย แต่กลับยากที่จะหนีมันพ้น ทั้งที่โดยหลักการ แก้ง่ายนิดเดียว วิตกจริตเกิดจากปัญหา ดังนั้นก็ต้องแก้ที่ปัญหา

หลักการคือถ้าคุณสามารถแก้ปัญหาของคุณ ทำไมจะต้องกังวล ถ้าคุณไม่สามารถแก้มัน งั้นทำไมต้องกังวล?

แต่แน่ละ อย่างที่หลายคนว่า พูดน่ะง่าย

ใช่ การปฏิบัติในเรื่องนี้ยากกว่ายาก แต่ถ้าไม่ยอมเริ่มต้นแก้ไข และมองเรื่องนี้อย่างวิเคราะห์ เราก็คงสามารถวิตกไปได้ตลอดชีวิตที่เหลือของคุณ

ปัญหาในโลกนี้มีสองชนิด ปัญหาจริงกับปัญหาสมมุติ

ปัญหาจริงคือปัญหาที่เกิดขึ้นจริง เช่น ผลสอบประกาศออกมาแล้วว่า สอบตก เจ้านายเรียกไปบอกว่า ขอเลิกว่าจ้าง เมียหนีไปอยู่กับคนขี่มอเตอร์ไซค์ที่ปากซอย ลืมเงินสองหมื่นบาทในรถแท็กซี่ ฯลฯ

ปัญหาสมมุติคือปัญหาที่จินตนาการด้านลบในสมองของเราทำงานออกมาในรูปของความวิตก เช่น ถ้าหากฉันสอบตก พ่อแม่คงด่าฉัน ถ้าฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ จะทำยังไง ฉันคงหมดอนาคต ถ้าเกิดฉันเป็นมะเร็ง ลูกๆ จะทำยังไง ฯลฯ

ทั้งหมดนี้ยังไม่ได้เกิดขึ้น แต่สามารถส่งผลเสียต่อทั้งกายและใจไม่ต่างจากปัญหาที่เกิดขึ้นจริงๆ ในแต่ละวัน เราทุกคนกินอาหารสามมื้อเหมือนกัน ปริมาณใกล้เคียงกัน จำนวนแคลอรีที่เกิดขึ้นพอๆ กัน คนฉลาดย่อมเลือกใช้พลังงานร่างกายและจิตใจไปกับปัญหาจริง

เพราะหากใช้มันมากไปกับปัญหาสมมุติ ปัญหาสมมุติอาจกลายเป็นปัญหาจริงได้

การวิตกกับปัญหาสมมุติมากๆ อาจเป็นผลให้ร่างกายพักผ่อนไม่พอ สมองล้า ผลที่ตามมาอาจเป็นการสอบตก การถูกไล่ออกจากงานจริงๆ ไปจนถึงการเป็นมะเร็งจริงๆ

ความวิตกที่สะสมวันละนาทีเดียวก็รวมเป็นเวลาหลายปีได้ในตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม แม้กระทั่งในปัญหาจริง ก็มองได้ต่างกัน

บางคนเห็นว่าปัญหาที่คนอื่นมองว่าร้ายแรงไม่ใช่ปัญหาสักนิด

ใบหน้ามีสิวสำหรับคนหนึ่งอาจเป็นปัญหาใหญ่ อีกคนหนึ่งอาจมองว่ามันไม่ใช่ปัญหา

การตกงานของคนหนึ่งอาจหมายถึงความตกต่ำย่ำแย่ แต่อีกคนอาจมองว่าเป็นสิ่งที่ต้องเฉลิมฉลอง

ดังนั้นจึงอาจกล่าวว่า ปัญหาเป็นปัญหาต่อเมื่อเรามองว่ามันเป็นปัญหา

หลายคนวิตกจนกลายเป็นนิสัย หยอดความวิตกลงไปในหมูออมสินแห่งอารมณ์ นานวันเข้าหมูออมสินก็ปริแตก

น้ำในแม่น้ำขุ่นคลั่กเพราะมันพัดพาตะกอนดินมาด้วย

ไม่มีนิสัยเสียใดที่แก้ไม่ได้ อยู่ที่แก้ง่ายหรือยากต่างหาก เริ่มต้นที่ว่า อยากแก้นิสัยเสียนี้หรือไม่

น้ำในธารงามใสได้เพราะมันไม่ยอมแบกตะกอนมาด้วย จิตใจของเราก็เช่นเดียวกับถ้วยชา หากมันเต็มไปด้วยน้ำสกปรกของความวิตกกังวล เทความสุขเข้าไปเท่าใดมันก็ไม่รับ ทำให้มันว่างก่อน เทความวิตกทิ้งไป

ผู้ใหญ่ที่ผมรู้จักคนหนึ่ง ผู้ที่ชีวิตเคยประสบปัญหาต่างๆ มาทุกรูปแบบ บอกว่า ไม่นำความวิตกกังวลไปนอนด้วย

ทิ้งมันไว้นอกห้องนอน

การมีชีวิตรอดบนโลกใบนี้หนักหนา แต่หลายคนเลือกไม่แบกโลกเอาไว้

(พิมพครั้งแรก เปรียว 2549)

วินทร์ เลียววาริณ
//www.winbookclub.com
7ตุลาคม 2549

คมคำคนคม

Don't worry about the world coming to an end today.
It's already tomorrow in Australia.

Charles M. Schulz
(1922 - 2000)

อย่ากังวลเลยว่าโลกจะแตกในวันนี้
เพราะมันเป็นวันใหม่แล้วในอีกซีกโลกหนึ่ง

ชาร์ลส์ ชูลซ์ (นักเขียนการ์ตูน)

==============

ขอบคุณเวบ //www.winbookclub.com ของคุณวินทร์ เอื้อเฟื้อการอัพบล๊อค