Narcisisitic (นาซิซีติส) คือ โรคทางจิตชนิดหนึ่ง ที่น่าจะแปลเป็นไทยได้ว่า “โรคหลงตัวเอง”

พี่หมอขอถามก่อนว่ามีคนรู้จักของคุณบ้างไหมที่ชอบอิจฉาคนอื่น ชอบทำตัวเป็นจุดเด่น หรือชอบทับถมคนใกล้ชิดหรือคนใต้บังคับบัญชา ถ้ามีก็อาจสันนิษฐานได้ว่า คนเหล่านั้นกำลังเป็นโรคนาซิซีติส โรคหลงตัวเองนั่นเอง

ภายในบุคลิกภาพของแต่ละคนนั้นมีส่วนผสมกันระหว่างพันธุกรรมและสภาพแวดล้อมใน การเลี้ยงดู ซึ่งทำให้เกิดเป็นเอกลักษณ์เฉพาะในบุคลิกภาพของแต่ละคนขึ้นมา ซึ่งอาการของโรคหลงตัวเองนั้น ก็อาจจะเป็นสิ่งที่ถ่ายทอดกันมาด้วยจากรุ่นสู่รุ่น การเกิดอาการหลงตัวเองนี้ นอกจากพันธุกรรมแล้ว การเลี้ยงดูก็มีส่วนอย่างมากที่ก่อให้เกิดอาการหลงตัวเอง เพราะในครอบครัวที่มักจะถือดีถือเด่น ก็จะส่งผลให้เด็กมีอาการเช่นนั้นตามไปด้วย ซึ่งเราสามารถเห็นการแสดงออกของการหลงตัวเองได้ง่าย ๆ ตามละครหลังข่าวต่าง ๆ ซึ่งพฤติกรรมการชอบดูแคลนคนอื่น การแสดงออกให้เห็นว่าตัวเองอยู่สูงกว่า รวมไปถึงการอิจฉาผู้อื่นที่ดีกว่าตน และพร้อมที่จะทำลายคนนั้นให้เสียหาย สิ่งเหล่านี้คืออาการของโรคหลงตัวเองแทบทั้งสิ้นคนที่เป็นโรคหลงตัวเอง หรือที่เรียกว่า “นาซิซีติส” นี้ มักที่จะมีความเครียดตลอดเวลา และเกรงกลัวที่ตนเองต้องขายหน้า จึงพยายามทำให้ตัวเองดูเด่นและมีความมั่นใจในตนเองในระดับที่สูงมาก ซึ่งถ้าได้รับการตอบสนองที่ดีก็จะเป็นการกระตุ้นให้อาการหนักขึ้น แต่ในทางตรงข้ามกัน ถ้าไม่ได้การตอบสนอง ก็จะเกิดความผิดพลาดอย่างหนัก จนอาจจะทำให้เกิดการซึมเศร้า หรืออาจเกิดเหตุร้ายแรงได้

และ นอกจากนี้คนที่อยู่ใกล้ชิดก็ต้องมีความเข้าใจว่า โรคหลงตัวเองนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนเห็นว่า เป็นนิสัยติดตัว บางครั้งคนที่เป็นก็อาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงควรที่จะเห็นใจและพยายามปรับตัวให้ใช้ชีวิตร่วมกับคนเช่นนี้ได้อย่าง เหมาะสม ปัญหาของโรค Narcisisitic (นาซิซีติส) นี้ แม้จะดูใหม่สำหรับสังคมไทย แต่ถ้ามองกันโดยทั่วไปแล้ว ประเทศไทยก็มีปัญหากับคนที่มีอาการของโรคหลงตัวเองอยู่บ้างเช่นกัน แต่ถ้าเราเข้าใจและรู้จักที่จะดูแลป้องกัน ปัญหาต่าง ๆ ก็จะลดทอนลงไปได้มาก เรื่องแบบว่า “รู้ไหมว่า...ลูกใคร” ก็คงจะน้อยลงไปด้วยก็เป็นได้ ลองมองดูคนรอบๆตัวคุณ มีคนเข้าข่ายที่จะเป็นโรคนี้บ้างหรือเปล่าครับ