|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
[Birthday Fiction Love Mode : Come close to you / Reiji x Naoya
[Birthday Fiction Love Mode : Come close to you / Reiji x Naoya
ห้ามมิให้ทำการ คัดลอก หรือดัดแปลง หรือนำไปโพสที่อื่น ก่อนได้รับอนุญาตจากเจ้าของเรื่องโดยเด็ดขาด
********************************************** Title : Come close to you Paring : Reiji x Naoya Story : mel
**********************************************
** คำเตื่อน : ฟิคเรื่องแต่งขึ้นด้วยความรักที่มีต่อลูกแมวน้อย และความเพ้อเจ้อของคนแต่งเอง
เซี่ยงไฮ้ 2008
เช้าวันพฤหัส นาโอยะตื่นขึ้นด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งไว้ อาการง่วงยังคงอยู่ เพราะเมื่อคืนนั่งทำรายงานชิ้นที่ต้องส่งภายในวันนี้ มือซ้ายเอื้อมไปปิดเสียงนาฬิกาที่รู้สึกว่าจะดังขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมือขวาขยี้ตาแรงๆ เพื่อให้อาการง่วงของตัวเองหายไป
พอลุกขึ้นนั่งได้ นาโอยะเงยหน้ามองออกไปยังหน้าต่าง ที่ๆ ตัวเองอาศัยอยู่เป็นห้องสูทของเซอวิสอพาร์ทเม้นต์ที่คุณเรจิซื้อให้ และพาลไปคิดถึงโทรศัพท์เมื่อหลายวันก่อน
‘อีกหลายวันกว่าจะกลับ’ เสียงใหญ่ๆ ดังทุ้มผ่านโทรศัพท์มา
‘แต่ผมอยากอยู่กับคุณอาโอเอะนะฮะ’ นาโอยะพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ออกไปโดยไม่รู้ตัว
‘ฮ่า ฮ่า ฮ่า’ แต่เสียงตอบกลับกลายเป็นเสียงหัวเราะของอีกฝ่าย
‘คุณเรจิ!’
‘ไม่เอาน่า ฉันจะรีบเครีย์งานให้เร็วที่สุด แต่ไม่รับปากว่าจะกลับทันมั้ย’ เสียงทุ่มๆ ปลอบโยน ให้เด็กหนุ่มใจชื้นขึ้น
‘ฮะ’ นาโอยะรับความอย่างว่าง่าย เพราะรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงอ่อนโยนของอีกฝ่าย
วันนี้เป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งของนาโอยะคุง เด็กหนุ่มซึ่งอยู่ในการอุปการะของบ้านอาโอเอะ และกลายมาเป็นคนรักของเรจิ อาโอเอะ เจ้าของ B&B club ไม่เคยอยู่ห่างกับคนรักในช่วงเวลานี้เลย
นาโอยะไม่มีเวลามานั่งวิตกอะไรมากมาย เพราะเชื่อในคำพูดของเรจิดี ถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนขนาดนั้น เรจิคงไม่บินกลับญี่ปุ่นแน่นอน เมื่อคิดได้อย่างนั้น จึงขยับตัวลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อทำธุระส่วนตัว และต้องรีบไปมหาวิทยาลัยให้เร็วที่สุด
นาโอยะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้มาตั้งแต่เมื่อ 3 ปีที่แล้ว การเดินทางมาเรียนที่นี่ เพราะการตัดสินใจของเรจิ ที่จะมาทำธุระกิจ เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ที่เมืองแห่งนี้ในประเทศจีน ที่เพิ่งเปิดประเทศได้ไม่นาน และตัวเองตัดสินใจเรียนสายวิชาบริหาร เพื่อในอนาคตจะแบ่งเบาภาระของอีกฝ่ายได้
ปีสุดท้ายในการเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ จะหนักด้วยรายงานเป็นหลายๆ วิชา ทำให้นาโอยะต้องตั้งใจเรียนมากกว่าที่เป็น แต่ก็ไม่เคยท้อเพราะด้วยกำลังใจจากหลายๆ คน
นาโอยะส่งรายงานชิ้นสุดท้ายที่ตัวเองคิดว่าทำได้ดีที่สุดแล้วกับอาจารย์ และต้องรอผลอีก 2-3 วัน ว่ารายงานของตัวเองจะผ่านหรือเปล่า จากนั้นนาโอยะก็ตรงไปยังช๊อปปิ้งมอลล์ เพื่อซื้อของใช้กลับเหมือนทุกๆ ครั้ง แต่ความดีใจที่ปนมาด้วย เพราะเรจิโทรศัพท์มาว่า จะกลับมาถึงในตอนนเย็นนี้
นาโอยะกลับมาถึงห้องเกือบบ่ายสาม เพราะตัวเองมัวแต่มองหาของขวัญที่ดีที่สุด ซึ่งเป็นการหาที่ยากเย็นมาก เมื่อคิดถึงคำพูดที่เรจิบอกตัวเองตลอด
‘นายไม่จำเป็นต้องหาของอะไรให้สิ้นเปลืองหรอกนะ’ ‘แต่ผมอยากให้คุณเรจิบ้างนะฮะ’ ‘แค่นายก็พอแล้ว’
คิดถึงตอนนี้ทีไร ความตั้งใจของตัวเองก็จนหนทางกับคำพูดนี้ทุกครั้ง สุดท้ายก็ได้แต่การ์ดใบเล็กๆ และเค้กวันเกิดเท่านั้น นาโอยะเข้าครัว ทำอาหารง่ายๆ ที่อีกฝ่ายเป็นคนสอน เพราะเรจิกลับมาก็อยากให้พัก และคงเหนื่อยจากการเดินทาง
อาหารง่ายๆ ที่ทำทานแล้วไม่มีเบื่อ เรียงอยู่บนโต๊ะอาหาร พร้อมเค้กวันเกิดขาวนวล ที่เขียนชื่ออีกฝ่ายและข้อความไว้
บรรยากาศเริ่มเย็นลง เพราะด้วยอากาศชื้นๆ ในเมืองนี้ เป็นตัวทำให้นาโอยะรู้สึกง่วงขึ้นมา นั่นเพราะตัวเองนั่งทำรายงานจนถึงเช้า พอความง่วงเข้าเล่นงาน ร่างกายก็จะบังคับให้หลับ ยิ่งฝืนตัวทนง่วงเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกพ่ายแพ้ต่อสภาพร่างกาย___
ไม่รู้ตัวเองหลับไปนานแค่ไหน รู้สึกตัวอีกที เมื่อได้ยินเสียงน้ำที่ดังมาจากทางห้องอาบน้ำ นาโอยะขยับตัวขึ้น และงงว่าตัวเองมานอนอยู่บนเตียงได้ยังไง พอเงยหน้ามองไปรอบๆ บรรยากาศก็ดูมืดลง เห็นนาฬิกาที่วางไว้ข้างๆ บอกว่า 1ทุ่มกว่าๆ
นาโอยะรู้สึกตัวเต็มที่ เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องอาบน้ำที่กำลังเปิดออก พร้อมเสียงน้ำที่เงียบลง ชายหนุ่มที่ตัวเองคิดถึง เดินออกมาจากห้องน้ำ ขาของตัวเอง ทำงานเร็วกว่าความคิด
นาโอยะก้าวลงจากเตียงและก้าวออกไปไม่กี่ก้าว
“คุณเรจิ” นาโอยะกอดชายหนุ่มตรงหน้า
“โอ๊ะ! นาโอยะ ” เรจิรับร่างเล็กๆ ในทันที และเซเล็กน้อย ในใจก็คิดอยากจะดุเจ้าเด็กหนุ่มตรงหน้าเหลือเกิน แต่พอรู้สึกแรงกอด ของอีกฝ่าย ก็ได้แต่หัวเราะออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เรจิกอดตอบ และอุ้มนาโอยะขึ้น พาเดินมานั่งตรงโต๊ะ ที่มีของกินวางเรียงอยู่
“กลับมาถึงตอนไหนฮะ ทำไมไม่ปลุกผม” นาโอยะถามด้วยความสงสัย
“เมื่อกี้เอง เห็นนายนอนหลับ หน้าทับอยู่ตรงโต๊ะจนเป็นรอย” เรจิยกมือขึ้นลูบใบหน้าเล็กๆ อย่างคิดถึง
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ เดี๋ยวผมหาเสื้อผ้าให้คุณใส่ก่อนดีกว่า” นาโอยะทำท่าจะลุกออก แต่ถูกดึงให้นั่งกับที่ไว้
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวต้องถอดอีก” เรจิพูดล้อๆ และแสดงออกตามความหมายนั้นด้วยสายตา
“คุณอาโอเอะ__” ใบหน้าเล็กๆ แดงขึ้นเมื่อเข้าใจในความหมายนั้น
“แล้วทานอะไรมาหรือยัง ผมทำอาหารไว้ให้แล้วฮะ”
“ยัง__” เรจิมองของที่อยู่ตรงโต๊ะ
“งั้นทานด้วยกันนะฮะ” นาโอยะยิ้มบอกด้วยความดีใจ
“นายทำเองเหรอ” เรจิถามขึ้นเมื่อเห็นข้าวห่อไข่ที่วางอยู่ตรงหน้า
“ฮะ! แต่เค้กผมซื้อมาเอง ผมไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้คุณ คิดว่าเป็นเค้กน่าจะดี”
นาโอยะเลื่อนมือดึงจานเค้กเข้าใกล้ๆ เพื่อให้เจ้าของวันเกิดได้เห็น
“Happy Birth Day คุณเรจิฮะ” นาโอยะพูดขึ้นและหันไปหอมแก้มชายหนุ่มเบาๆ เรจิมองยิ้มๆ และหัวเราะขึ้นด้วยความพอใจ คิดว่านาโอยะช่างเหมือนแมวขี้อ้อนอย่างที่คิอิจิพูดซะจริง
“หือ! come close to you ” เรจิหันไปมองเด็กหนุ่มข้างๆ แล้วยิ้มขึ้นมา เพราะเห็นข้อความนี้บนเค้กที่วางอยู่ตรงหน้า “ตอนนี้ฉันหิวแล้วล่ะ”
“ฮะ! งั้นทาน___ ”
“หมายถึงหิวนายมากกว่า” สายตาของเรจิมองมายังนาโอยะเพื่อบอกความหมายที่ชัดเจน แล้วก็อุ้มนาโอยะขึ้น พาเดินกลับไปยังที่ที่นาโอยะนอนหลับเหมือนแมวน้อยๆ บนเตียง
“คุณเรจิ.”
“กินนายก่อน แล้วค่อยมาจัดการของที่อยู่บนโต๊ะที่หลัง” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นให้เห็นอีกครั้ง
“หือ คำตอบล่ะ.” ในอารมณ์แบบนี้ แสดงว่าเรจิต้องอารมณ์อย่างมาก
“ฮะ ” ไม่รู้ว่ากลับไปญี่ปุ่นคราวนี้ ไปเจออะไรดีๆ มาหรือไงนะ
Fin
เช้าตรู่วันต่อมา
เสียงเคาะประตูดังรัวๆ จนนาโอยะลุกตื่นในทันที!!!!!!!!! “เฮ้!!! เรจิตื่นหรือยัง ฉันมาเยี่ยมพวกนาย เปิดประตูสิ” นาโอยะเตรียมดินไปเปิดประตูแต่โดนคนที่นอนอยู่ดึงแขนไว้ “คุณหมอมานะฮะ ” “ จะมาทำไมนักหนานะ ” อารมณ์หงุดหงิดพุ่งขึ้นในทันที “ผมไปเปิดดีกว่า.....”
“เฮ้ นาโอยะคุง ฉันมาเยี่ยมนะจ้าาาาาาา ”
วันเกิดน้องชายทั้งที คุณหมอคิอิจิจะไม่มีส่วนร่วมได้อย่างไร 55555 ท่าทางวันนี้จะกลายเป็นวันที่วุ่นวายอย่างมีความสุขอีกครั้งล่ะนะ
Create Date : 08 สิงหาคม 2551 |
Last Update : 18 กรกฎาคม 2553 1:23:20 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1010 Pageviews. |
|
|
|
โดย: boyblackcat วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:20:23:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
กินข้าวก่อน อิอิ