น้ำหนักนี้ได้แต่ใดมา
จากที่เข้ากลุ่มลดน้ำหนักในคลับลดความอ้วน ความพยายามก็ถูกละเลยเนื่องด้วยการทำงานที่ต้องตื่นแต่เช้า ที่ทำงานอยู่ไกลบ้าน และกลับค่ำเพราะกลับเร็วรถก็ติด หลังจากถึงบ้านหากเป็นเวร stand by ก็ต้อง remote เข้าไปดูอีก ดังนั้นวันๆ จึงนั่งเป็นส่วนใหญ่ จึงไม่ต้องใช้จินตนาการมากมายว่า รูปทรงเป็นลูกแพร์ เมื่อกลับถึงบ้านไม่ว่าจะดึกเพียงใด ก็ต้องทาน (ไม่ทานท่านแม่มีงอน) แม้ว่าจะเลยเวลานานแล้ว กว่าจะได้นอนบางครั้งเกือบเที่ยงคืน พักผ่อนไม่กี่ชั่วโมง เช้าขึ้นก็รีบออกไปทำงานเหมือนเดิม มันเป็นเช่นนี้ไปทุกวัน ทำให้ร่างกายอ่อนแอลง และน้ำหนักไม่มีแววจะลงได้ เพราะงานต้องใช้สมองต้องทานครบทุกมื้อ วันหยุดจึงเป็นเวลานอน ได้ออกกำลังกายบ้างเล็กน้อย ซึ่งไม่พอบางครั้งขี้เกียจมากๆ ก็ไม่ทำซะงั้น 5555หลังจากทำงานนี้มาได้พอควร จึงออกดีกว่า พักผ่อนไม่พอ ไม่สดชื่นและไม่คุ้มกับเงินได้ ตัดสินใจลาออกโดยไม่มีอะไรรองรับ มานั่งคิดดูว่าชีวิตนี้เราอยากเป็นอะไรกันแน่ พนักงานประจำไม่ใช่แน่ๆ เราอยากเป็นเจ้าของกิจการซักอย่าง ทำไรดีน๊า ของกินสิ มันเป็น 1 ในปัจจัย 4 นี่นา แล้วทำประเภทไหนดีหล่ะ ใจจริงอยากรู้เกี่ยวกับขนม เพราะชอบทาน ไปเรียนดีกว่าอยู่ว่างๆ เย้ เมื่อเรียนก็ต้องมีการซ้อมมือ และชิมฝีมือ ผลคือได้ของแถมติดมาด้วย ก็ต้องพยายามแจกจ่ายให้คนรอบข้างช่วยๆ ชิม ติได้ แต่ห้ามคายทิ้งนะจ๊ะ แล้วก็ต้องเริ่มตั้งต้นใหม่ว่าเราต้องลดส่วนเกินนี้ให้ได้ ต้องแบ่งเวลาออกกำลังกายแล้ว เพราะตอนนี้เวลาเหลือเฟือแล้วนะจ๊ะ จัดตารางให้ตัวเองให้มีวินัย แล้วจะรอแข่งลดน้ำหนักอีกครั้ง เพื่อหาแนวร่วม พวกเราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน สู้ๆ