นักเรียนดีโด่

เวลาเดินผ่านโรงเรียนสมัยมัธยมความทรงจำสมัยเรียนมันฝุดขึ้นมาอัตโนมัติ

วัยเด็กมีหน้าที่แค่เรียนแต่ผมไม่ค่อยจะอยากเรียนอ่ะ 55555

นึกถึงโรงอาหารตอนพักเที่ยงที่มันเหมือนจราจลย่อมๆ

ซื้อข้าวราดแกงแล้วมายืนมองหาที่นั่ง

ที่นั่งก็หายากและมีค่าพอที่จะนั่งเบียนสีหัวไหล่ให้รำคาญกัน

ส่วนเรื่องของหวานผมดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการขอคนอื่นไปเรื่อยๆ

แต่ผมก็มีน้ำใจซื้อน้ำโพลาลิสให้เพื่อนทั้งๆที่โดนด่าว่าน้ำเปล่าจากตู้แช่ก็มีให้กินฟรีๆ

ตอนขึ้นม.4วันแรกก็เดินหาห้องว่างเอามาเป็นห้องโฮมรูมเป็นชั่วโมง

เกือบต้องโฮมรูมกันกลางสนามเด่นเลยโชคดีไปได้ห้องสอนพิมพ์ดีด

สาเหตุที่ห้องนี้ยังว่างเพราะทุกโต๊ะมีเครื่องพิมพ์ดีดวางอยู่

แล้วตูจะลอกการบ้านตอนเช้ายังงายยยยยยยยยย

อาทิตย์ต่อได้ห้องโฮมรูมใหม่แต่อยู่บนตึกวิทย์ชั้น7

อาจารย์ก็สบายซิครับขึ้นลิฟท์ ส่วนนักเรียนก็ขึ้นออย (นั้นมันลิฟท์-ออยนักร้องตังหาก)

ขึ้นลงชั้น7อยู่นานพอแอบใช้ลิฟท์อาจารย์ครั้งแรกเจือกค้างเลย

ดีมันไม่รูดลงจากชั้น7รวดถึงชั้น1ไม่อย่างนั้นลุงนักการคงตักศพผมใส่ถังน้ำได้ 55555

เคยโดนเรียนออกทางหน้าต่างเดินตรงระเบียงห้องชั้น2มุดไปโผล่อีกห้อง

เป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการของห้องที่ใช้อำนาจมืดในการขอการบ้านเพื่อนมาลอกบ่อยๆ

เป็นหัวหน้ากลุ่มรายงานวิชาภาษาไทยที่ทำรายงานเสร็จเร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ส่งวันนี้ทำมันวันนี้5ครั้งติด

สอบซ่อมวิชาภาษาอังกฤษตอนพักเที่ยงวันละ5-10นาทีเป็นเวลา1เทอมก็ทำมาแล้ว 55555

ทำกองชีทแบบทดสอบเพื่อนหายทั้งห้องก็ทำมาแล้ว

เป็น1ในกรรมการแข่งกรีฑากีฬาสีที่เที่ยงตรงที่สุดคือมารายงานตัวตอนเที่ยงตรงหลังจากเขาแข่งไปแล้ว

ยังมีอีกเยอะครับเกรงว่าให้เล่า3วันก็ไม่หมด แฮ่ๆ

แต่สิ่งที่ดีใจมากก็คือเจออาจารย์ประจำชั้นท่านยังจำชื่อผมได้

เพราะท่านบอกว่า "เด็กนักเรียนดีๆน่ะมีเยอะครูจำได้ไม่หมดหรอก

แต่เด็กนักเรียนไม่ดีมีน้อยครูจำได้หมดแหละ"

ผมควรจะดีใจใช่ม่ะ 555555

พูดมาถึงตรงนี้เขาว่ากันว่าคนที่ชอบนึกถึงอดีตคือคนที่แก่แล้ว

ถ้าอย่างนั้นนักประวัติศาสตร์ก็คงแก่กันทุกคนน่ะซิครับ 5555

###############################

Create Date : 30 พฤษภาคม 2556 Last Update : 30 พฤษภาคม 2556 3:26:37 น. Counter : 2612 Pageviews.		67 comments
Share Tweet