|
23 มกราคม 2550
|
|
|
|
เรื่องมีอยู่ว่า....
ตอนแรกที่บอกคนรอบข้างว่าจะไปเรียนทำอาหาร ปฏิกิริยาจังหวะแรกที่ได้รับเป็นแบบนี้
บางคนถึงขั้นทำแบบนี้ก็มี
ทั้งหมดนี่เป็นไปตามคาด จะยกเว้นก็แต่คนที่ยกมือไหว้นั่นแหละ..ว่าทำไมมันถึงขนาดอนุโมทนากันเลยเหรอเนี่ย แต่ก็ไม่แปลกหรอกถ้าดูจากประสบการณ์ที่ผ่านมา เพราะ 1. ไม่ได้จับมีดมาสี่ปีแล้ว ตั้งแต่เรียนจบ เพราะมีคนทำให้กิน ไม่ก็ซื้อกินเอาอร่อยกว่า 2. เกลียดการล้างจานเป็นอย่างยิ่ง ขนาดที่ว่ากินข้าวทุกวันนี้ ถ้าซื้อมา ก็กินมันทั้งกล่องนั่นแหละ 3. (เคย)ทำอาหารกินเองมาหลายปีตอนอยู่เมืองนอก ให้คนกินก็บ่อย ไม่เคยมีคนชมว่าอร่อย แถมเมนูที่เก่งที่สุดคือไข่เจียวอีกต่างหาก
อ่านมาถึงตรงนี้ อาจจะสงสัยกันว่า แล้วอะไรมาดลใจให้เรียนทำอาหารล่ะ?
เรื่องมันมีอยู่ว่า...แฟนของเพื่อนสนิทคนหนึ่งทำอาหารเก่งมาก มากซะจนขนาดผู้หญิงยังอาย ครั้งล่าสุดที่กลุ่มเพื่อนๆนัดเจอกัน คุณพี่คนนี้ก็จัดการทำอาหารให้เสร็จสรรพ ทั้งอร่อย และน่ากิน ที่น่าเศร้าก็คือ ไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เลยว่าอาหารที่กินกันอยู่เนี่ยเขาทำยังไง
เพื่อนสนิทอีกราย (สมมติว่าชื่อเมย์แล้วกัน ขืนลงชื่อจริงเดี๋ยวจะหาว่าเอามาขาย) เลยรู้สึกอาจจะละอายใจแกมกดดันเล็กน้อย..เลยคิดขึ้นมาว่า..เอาวะลองไปเรียนทำอาหารกันดูซักครั้งก็แล้วกัน แต่จะไปเรียนคนเดียวมันก็ยังไงอยู่ (อารมณ์ว่าถ้าทำพลาด จะไม่มีคนไปช่วยอายกับมัน) ว่าแล้วเพื่อนเลิฟก็หันมาทางข้าพเจ้าที่กำลังเอามีดหั่นแฮมเบอร์เกอร์ชิ้นโตเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยแล้วบอกว่า "แก๊..ไปเรียนทำอาหารกับฉันเถอะ" ในตอนนั้นมัวแต่ห่วงกิน ไม่ได้คิดมากเลยตอบรับไปโดยง่าย ไม่ได้คิดเลยซักนิดว่ามันจะเอาจริง
วันรุ่งขึ้น เมย์โทรมาแต่เช้า พร้อมกับบอกว่าหาที่เรียนได้แล้วนะ ให้ไปเตรียมเอกสารมาซะ จำได้เลยว่าตอนนั้นคุยมือถือไปก็ทำหน้าประมาณเนี้ย พร้อมกับทำท่าอิดออดเล็กน้อยว่าไม่อยากเรียน เค้าพูดเล่นอ่ะ..วันเสาร์อาทิตย์ขอนอนขึ้นอืดอยู่กะบ้านดีกว่า ขี้เกียจตื่นเช้า และสารพัดจะหามาแก้ตัว แต่สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ด้วยเหตุผลที่เมย์อ้างมาดังนี้
1. แกเป็นคนชอบกินอาหารฝรั่ง แกต้องเรียน (เอ่อ..ไม่อยากบอกว่า ฉันชอบกินหมดแหละ ไม่ว่าไทย จีน ฝรั่ง...) 2. แกเป็นคนโสด อีกหน่อยใครเขาจะมานั่งหาซื้อหรือทำให้แกกิน เรียนไปเหอะเผื่อตกยาก (ขอบคุณสำหรับกำลังใจ) 3. การทำอาหารมันสนุก และจะสนุกมาขึ้นถ้าได้เรียนกับเพื่อนสนิท (ฉันว่ากินสนุกกว่า ยิ่งกินกะเพื่อนยิ่งสนุกสุดๆ)
ไอ้ที่อยู่ในวงเล็บน่ะเป็นสิ่งที่อยากพูดแต่ก็ไม่ได้พูด ที่พูดจริงๆตอนนั้นคือ อย่างนี้ "อืมๆ เหรอๆ เอาสิๆ" สุดท้ายก็เลยตกกระไดพลอยโจนลงเรียนทำอาหารครั้งแรกในชีวิต
เรื่องมันก็จบลงด้วยประการฉะนี้แล...
หลังจากตกปากรับคำไปเรียบร้อย เพื่อนที่แสนดีก็ส่งรายละเอียดสถานที่เรียนมาให้ดู เรื่องสถานที่เรียนและรายละเอียดอื่นๆขอยกไว้ไปเล่าในตอนหน้านะคะ
คราวหน้าจะเล่าให้ฟังว่าขั้นตอนสมัครต้องทำยังไงบ้าง ติดตามอ่านกันด้วยน้า...
Create Date : 23 มกราคม 2550 |
Last Update : 23 มกราคม 2550 21:03:21 น. |
|
3 comments
|
Counter : 778 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: oreocream วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:21:40:38 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าจอมพล (เจ้าจอมพล ) วันที่: 24 มกราคม 2550 เวลา:0:25:20 น. |
|
|
|
| |
|
|
Cake Hunter |
|
|
|
|