การปฏิบัติธรรม

วันนี้ จะเล่าต่อถึงเหตุการณ์ที่ไปอยู่วัดมาค่ะ

เมื่อวันสงกรานต์ ที่ผ่านมา ได้ไปอยู่วัดอัมพวัน ตั้งแต่วันที่ 11 - 15 เมย. 53 ค่ะ ถ้าใครได้ไปวัดนี้ จะรู้ว่าช่วงเทศกาลจะมีคนเยอะมาก

ในวันนั้น (13 เมย. 53) ก็ได้ตั้งใจปฏิบัติกำหนดนั่งอยู่ ลานดิน แล้วก็คิดไปถึงเพื่อน ๆ ที่ยังลงทะเบียนกันไม่เสร็จ สงสารเขา ว่าเขาจะมีที่นอนไหม ขณะนั้น ก็คิดถึงตัวเอง ว่าตั้งสัจจะว่า จะอยู่ถึงวันที่ 15 เมย. 53 จะกลับก่อนดีไหมหนอ.. เขาจะได้มีที่นอนกันหนอ...

จากนั้น ก็คิดถึงหลวงพ่อจรัญขึ้นมาค่ะ คิดว่า หลวงพ่อขา ถ้าลูกจะขอกลับก่อน เพราะสงสารเพื่อน ที่เขามา หากลูกกลับก่อน เขาอาจจะได้ที่นอนของลูก ไว้นอนตอนกลางคืน..

ทันใด ภาพหลวงพ่อก็ขึ้นมาให้เห็น มองมาที่หน้า ด้วยสายตาที่เฉย ๆ
ขณะนั้น ก็คิดไปว่า หลวงพ่อ ต้องการให้เราทำอะไร คิดไปมา ก็เลยตัดสินใจ อยู่ต่อดีกว่า จะเสียสัจจะทำไป เพื่อน ๆ ที่เขามา เขาก็ต้องเตรียมใจเอาไว้แล้ว

ตัวเรา กว่าจะได้มา ตั้งกี่ปี เวลาก็ไม่มี ทำไมไม่ตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองมีความรับผิดชอบอยู่

เลยคิดถึงหลวงพ่อ (ขณะนั้น ภาพยังอยู่ไม่หายไป) บอกว่า หลวงพ่อขา ลูกจะอยู่ต่อ ตั้งใจมาแล้ว ก็ต้องปฏิบัติให้ได้

ภาพหลวงพ่อ ยิ้ม ขึ้นมาทันใด

มันเป็นสิ่งที่รู้อยู่แล้วว่า ถ้าเรามัวไปติด การปฏิบัติของเราก็จะไม่ก้าวหน้า ภาพที่เห็นอาจจะเป็นภาพลวงตา เกิดขึ้นมาเมื่อไรก็ได้

แต่ที่สำคัญ ก็ได้อยู่ต่อ จนครบวันที่กำหนดไว้ ตามที่ตั้งสัจจะ และได้เรียนรู้อะไรมากมาย ว่าชีวิตของคน ตายไป ก็เป็นสิ่งที่ล่องลอย จริง ๆ

กฎแห่งกรรม มีจริง
เปรต มีจริง
ความเสียใจ มีจริง
ความดีใจ มีจริง
ทุกข์ มีจริง

Create Date : 03 พฤษภาคม 2553 Last Update : 3 พฤษภาคม 2553 16:40:25 น. Counter : 677 Pageviews.		1 comments
Share Tweet