เมื่อชั้นต้องเดินทาง

จำได้ว่าหลังสอบ ไม่เกิน 1 อาทิตย์ก็ต้องไปละ
ช่วงก่อนสอบก็กองๆ เสื้อผ้าไว้
ซื้อของกินของใช้ ไปกองๆๆๆ
สอบเสร็จก็จัดมันเข้าไป
จัดมันทุกวันอ่ะ เอาเข้า เอาออกอยู่นนั่นแหละ

ถึงวันเดินทาง ไปถึงสนามบินประมาณตีสองหรือตีสามก็ไมรู้
คุยกับเพื่อนๆ ว่า ก่อนขึ้นเครื่องจะโทรไปหา
ก็โทรติดบางคนเอง ไม่ครบอ่ะ
ก็เลยไปโทรตอนไปถึงเมกาแล้ว

เดินทางครั้งแรกเลยนะเนี่ย ไปอยู่ห่างบ้านนานที่สุดด้วย
ตอนแรกก็ไม่เป็นไรนะ แต่พอจะไปจริงๆ นี่สิ
สวัสดีพ่อกับแม่ จะร้องไห้
น้ำตาจะไหลเองนะ ไม่ได้เศร้าอะไร
แค่อาจจะใจหายมั้ง
แล้วก็ไป ไปกับพี่แน็ต ไปเจอกับหลิว เพื่อนใหม่อีกคน เรียนเภสัช จุฬาฯ
หลังจากนั้นก็ต้องแยกกันนั่งกับพี่แน็ต
ได้นั่งริมหน้าต่าง ติดปีกเครื่องเลย
ตอนตรวจอาวุธ ตรวจกระเป๋า กระเป๋าเราไม่ผ่านนนนนน
เราก็คิดๆ เอาคัตเตอร์ออกแล้วนี่นา แต่มันยังอยู่ได้ไง
เค้าก็เอาไปทิ้ง แล้วก็ผ่านไป
ตรวจอาวุธนี่ยุ่งยากจริง เดี๋ยวถอดรองเท้า เดี่ยวเอากล้อง เอามือถือออกจากกระเป๋า
เอาเข้า เอาออกอยู่นั่นแหละ
เจอแพท สุธาสินีด้วยแหละ รู้สึกว่าจะขึ้นเครื่องเดียวกัน
แต่...คนละชั้นไง 555

หลังจากเครื่องขึ้นก็หลับค่ะ
ก่อนหลับก็เขียนไดอารี่ตั้งแต่เครื่องยังไม่ขึ้น
พอเครื่องจะขึ้นก็เก็บๆๆ
แล้วหลับ
ข้างๆ เป็นฝรั่ง ผู้ชาย ตัวโตๆ เป็นคนผิวขาวนะ
คนนี้หลับตลอดทาง
เราตื่นมาหันไปขวามือ เจอเค้าาาาาาาา
เค้านอนหลับ อ้าปาก หันหน้ามาทางเรา
หลอนนนนนมากๆๆ

ตื่นแล้วก็เขียนไดอารี่ต่อ แล้วก็ถึงเวลากิน
แต่กินไม่ลงอ่ะ ก็เลยวางไว้ก่อน
แต่น้ำแอปเปิ้ลอร่อยมากอ่ะ
ตอนแรกจะไม่กิน พี่แอร์ เค้าก็บอกว่าน้ำแอปเปิ้ลมั้ย
อร่อยนะ
แบบว่าให้เรากินอร่อยหน่อยก็ยังดี
หลังจากน้ำมาเสิร์ฟก็มีแซนวิช แต่มันเป็นทูน่า
ยี้ๆๆๆ ไม่ชอบอ่ะ
แต่ก็ต้องกิน กินไปนิดนึง นิดจริงๆ
หลังจากนั้นก็มีอีกมื้อนะ จำไม่ได้ว่ามื้อไหน
มื้อนี้อร่อยมากๆๆๆ
โอ๊ยอยากกินอีก คิดไปถึงตอนกลับเลยว่าต้องกินบราวนี่ให้ได้เลย
อร่อยจริงๆ

ถึงนาริตะ ก็ไปเปลี่ยนเครื่อง
แวะเข้าห้องน้ำ ก็ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ อีก
ใครไปเมืองไหนก็แยกเปลี่ยนเครื่องกันที่นี่แหละ
สรุปว่าเรามีเพื่อนร่วมเดินทางที่ไป W&T ด้วยกัน 11 คน
รวมเราด้วยก็ 12 คน
คราวนี้เป็นเครื่องโบอิ้ง
ตอนมาญี่ปุ่นเครื่องแอร์บัส สบายมากกก มีทีวีส่วนตัวด้วยแหละ
เปลี่ยนเครื่องที่ญี่ปุ่น ก็ต้องตรวจอาวุธ ตรวจกระเป๋าอีกละ
แบบว่าเครื่องชั้นจะออกแล้วนะ
ตรวจอยู่นั่นแหละ
คราวนี้ก็นั่งริมสุดอีกแล้ว ติดปิกเครื่องอีกแล้ว
ข้างขวาเป็นเพื่อนใหม่ ถัดไปเป็นคนญี่ปุ่น ผู้ชาย มีอายุละ
ข้างหลังเป็นฟิลิปปิน มีเด็กเล้กด้วย
ถีบที่นั่งเราแถบจะตลอดการเดินทางเลย
11 ชั่วโมงกว่าๆ บนเครื่อง
ขอบใจนะไอ้หนูน้อย
ดีหน่อยที่แม่เค้าก็พยายามจับลูกเค้าไว้ แล้วก็มาขอโทษ
พูดจาดีด้วย
ก็โอเคๆๆๆ

ไว้จะมาเล่าต่อ ว่าอยู่บนเครื่องทำอะไรบ้าง
ไปลงที่ไหน ทำอะไรยังไงต่อ

 

Create Date : 13 มกราคม 2553		1 comments
Last Update : 13 มกราคม 2553 22:43:42 น.
Counter : 753 Pageviews.
Share Tweet